+19
-1
PART4
Danışmaya Refet amcanın nerede yattığını sordum. ikinci katmış. Koşar adımlarla merdivenlerden çıktım.
Özge koridorun ortasında duran bi koltukta oturmuş, gözlüklerini çıkarmış ağlıyodu. Yanına koştum. Ayağa kalktı beni görünce.
-Refet amca na...
Nasıl diyemeden sarıldı. Sırtından tutmuş onu teselli etmeye çalışıyodum.
-Bi şey olmıyacak. Boşuna üzüyosun kendini.
(... Önemsiz yerleri geçiyorum)
Sabah yine aynı şeyler: kalk, elini yüzünü yıka, kahvaltını yap, üstünü giy, okula git.
Üzerimde dünden kalma bi yorgunluk var. Refet amcaya ne olduğunu bana söylemediler. Önemli bişey olsaydı taburcu etmezlerdi zaten. Okulun kapısından içeri doğru girerken Özge'yle karşılaştım.
Ö: Naber?
Saçlarını arkadan at kuyruğu yapmış.
-iyi sen?
Sırtımızda çantalarla yavaş yavaş okuldan içeri doğru girdik.
Ö: Biliyosun işte. Yorgun musun?
-Biraz. Ama yine olsa yine gelirim yanına.
Ö: Sen bi tanesin.
Yan yana merdivenlerden teker teker çıkıyoduk. Abazan liseli erkekler mi dersin, huurluk peşinde koşanlar mı dersin hepsi bize bakıyodu. Öyle çok yakışıklı değildim. Ama olurum vardı.
Sınıfa girdik. Efe çoktan gelmiş uyuyodu. Bazen Efe'ye üzülmüyo değilim. insanın ailesini kaybetmesinin nasıl bişey olduğunu bilmiyorum, ama görüyorum. Efe, sol tarafta, 6sıradan arkadan 2., cam kenarındaydı. Yanına oturdum.
Özge mi? iki sıra yanımızdaydı.
-Pişt uyan lan.
E: Hıı
-Lan uyan ders başlıcak.
Dedim ya insanın ailesini kaybetmesi... Sen nasıl bu kadar değiştin be.
Panpalarım kusuruma bakmayın okuyan yok diye bekliyodum. Şimdi seri atacağım. Var olun.