lise aşkları

gibisi varmıydı be.okulda kıytı köşeler arardık görüşmek için.
cafelerde birer kola içip, dudaklarımızı birbirine değdirdiğimizde kalp atışlarımızı duyardık birbirimizin.
hocalar görmesin diye okuldan çıkar çıkmaz tutuşmazdık ellerimizi, biraz uzaklaşırdık.
telefonla değil, mektupla,bazen matematik defterinden koparılmış kağıtla ilan edilirdi aşklar...
çıkar beklenmezdi o zamanlar, samimiydi herşey.
evlenme hayalleri kurulurdu çoğu zaman gerçekleşmeyeceğini bilerek...
ne kadar temizdi düşünceler...

sonra..

sen çalıştırdın onu öss ye.
senden fazla puan aldı.hep öyle olmaz mıydı zaten.
yazma aşkım tercih yapma bu sene, seneye beraber gideriz de diyemezdin...
onu düşündün yine,,

kimi bozmadı ki büyük şehir onu da bozmasın.

yıllar geçti ama, hala neden aklımdasın?

şimdi ki liseliler gibişmeye yer arıyor.vay dıbına koyim

Aşkların en masumu ve en sadesi bana göre. Onu bir saniye de olsa görebilmek için harcanan efor, onun saniyelik bakışını hiç unutamamak, onunla sohbet etmek için yer aramak ve eline fırsat geçtiğinde kızarıp kalmak.

Insan hayatındaki en saf ve güzel aşktır. Asla unutulmayacak türdendir. Asla bitmeyeceğini sanar insan ama en uzunu üniversiteye dayananıdır. Zaten en güzeli de odur.

iyi anlatmislar bize bisi kalmadi

http://c12.incisozluk.com...11500/7/3230497_oa153.jpg