lise anılarımı anlatıyorum beyler toplaşınnn

kız çeşitli laf açmalarla muhabbete her giriştiğinde umursamaz tavırlarımı sürdürdüm. bu küçük kasabada, ergenliğin tam ortasında, en çirkin ve silik halimle kendime olan güvenimi iyice yitirmiştim belli ki. kendimi bu işlerden tamamen soyutlamış ve yüzümde ki sivilceler de dahil, ergenliğimin kendiliğinden, en az hasarla geçmesini bekliyordum. kız sonraki gün yine geldi, ve sonraki gün yine. artık her gün geliyor ve benimle müzik, edebiyat, şiir gibi konularda muhabbete kalkışıyordu. ben ise kendime olan tüm güvensizliğim ile "çek bi git başımda be!" dercesine tavırlarımı sürdürüyor ve taviz vermiyordum. "nasıl olsa bana bakmaz" diye düşündüğümden olacak, ki kendisine çekici bir karşı cins gözüyle bile bakma gereği duymuyordum. veyahutta ergenlik dönemimi olabildiğince vukuatsız ve sakin geçirmek istiyordum. fakat, sanırım o beni bir karşı cins gözüyle çoktan görmüştü. hatta kafaya takmıştı, evet! ne yaptım ne ettim hep kaçtım. adeta "git kendini çok sevdirmeden" tavırlarında gezinen bir tuna kiremitçi olmuştum. sonunda bir gün dayanamadım ve kızla konuşmaya karar verdim.

evet beyler anlatıyımmı dinleyen anlat panpa yazssınn

eskiden yaşanan olaylara anı denir oysa ki sen dün yaşadıklarını yazıyorsun

- ne istiyorsun benden?

- senden hoşlandım.

- neyimden hoşlandın be! ergenliğinin en silik döneminde kendi kendine takılan bir çocuk. üstelik bu berbat dönem de babasının tayini nedeniyle kimsenin adını bile bilmediği küçücük bir kasabaya denk gelmiş. lakabı koca kafa, arkadaşları tarafından tek bilinen özelliği bir sürü futbol topu olması ve en az üç gol atabilmesi. bence bana hiç müdahale etmemelisin ve ben bu dönemi bildiğim gibi atlatmalıyım. ben memnunum bundan! lütfen!

yaşanıp bittiğinde anı olur pekekent.

benim hiç senin gibi dolu dolu bir arkadaşım olmadı. i̇stanbul'daki erkek arkadaşlarımın içinde bile senden daha kültürlüsü yok. buranın yerlilerine sen iç dünyanı göstermemişsin, sadece su yüzünde ki tarafını görmelerine izin vermişsin ve onlar da seni onlarla tanımış yalnızca. ama ben senin iç dünyanı gördüm, oraya girdim ve sana hayran kaldım

bu sözler beni etkiledi. aramızda bir şey olmasa bile o günden sonra kızla en azından oturup muhabbet etmeye, konuşmaya, hoş geldin demeye başladım. kasabalının tek eğlencesi olan ve ırmak kenarına kurulu olan çay bahçesine gidip gelmeye bile başladık. kızın yanında notre dame'ın kamburu gibi kaldığımın farkındaydım. günler böyle geçip gitti. tüm tatil boyunca iyi bir arkadaşlık yaşadık ve tatil sonu geldi. kendileri artık i̇stanbul'a dönecekti ve son gece bize gelmişti. o gece tuhaf bir şeyler olacağını sezmiştim fakat bu kadar aklıma bile gelmezdi. kız muhabbet esnasında aniden dudaklarıma doğru atılmış ve beni öpmeye başlamıştı. bu ilk deneyimimdi. dudaklarımı balık gibi ileri uzatmaktan başka bir şey yapamamıştım ve kız bu halimi sevimli bulup gülmekten neredeyse beni öpemeyecek duruma gelmişti. uzunca bir süre öpüştük. aklım başımdan gitmişti ve ilk tecrübe olmasının sebebiyle olsa gerek bırakmak istemedim. kız, artık yeter dercesine geri çekildi ve konuşmaya başladı

bu günlük bu kadar beyler kalanı yarın

hadi bin okuyoruz. hızlı yaz biraz

upupupupupupup

yaz panpa seni dinliyoruz

sonra soyunduk birbirimize sarıldık

sonra yere düştüm

birden uyandım rüyaymış

çöpleri toplama vakti!!

not: anlat panpa okuyorum ben

tam 31e başlamıştım yinemi ananı cağırıcam offfff bin

kardes anlat sen dinleyenin bekleyenın cok senin

upupupupuppupupupupupup

"cihan, bana söz ver. artık kendine güvenli bir erkek olacaksın. kendinde ki yeteneğin ve birikimin farkına varıp ona göre dolaşacaksın bu kasabada! sen bu insanların bildiğinden daha fazlasını barındırıyorsun içinde ve bunun nimetlerinden faydalan lütfen. çirkin de değilsin, çok çekicisin. çok güzel dudakların var be çok marifetlisin! söz ver, bundan sonra bambaşka bir insan olacaksın!"

bu sözler beni adeta gaza getirmişti. orada, ona söz verdim ve kız kalkıp gitti. telefon numarasını aldım ve onu uğurladım. artık kasabada bir kazanova edasıyla dolaşıyor, erkek arkadaşlarım bana "koca kafa" diye lâkap taktıkça içimden "hıııı. siz öyle deyin bana. ben kasabaya gelip gelebilecek en güzel kızla öpüştüm ulan!" diyordum. hatta öyle bir kız ki, doktorun oğlu bile üç ay uğraşsa tavlayamaz.

o günden sonra durmadan kızı aradım. salak gibi motorola c90 marka, takoz telefonumla ona şarkılar dinlettim, o zamanların modası olan teybimden ona karma kasetler çekip yolladım. ama bir değişiklik vardı kızın sesinde. hissediyordum. ben kaset yolladıkça bir teşekkür mesajı bile yollamıyor, bir defa olsun aramıyor, ben aradıkça sıkılgan bir ses tonuyla "hmmmm. evet" deyip duruyordu

uppppppupppuppppppuppp

okuyom panpa devaam