leyla ablayla yaşadığım sikiş hikayem gelin

up up up up

hızlı amk hızlı okumicam valla

01051776 evet dinliyoz

kamber gibsin seni kitap mı yazıyon bin gibiş nerde

senin amk ben adam akıllı hikaye anlat
sonbaharmış leyleklermiş giberim dünyanı bak
kendi kendine muhsabe yapmadan anlatcaksan dinliyoryz
yoksa giblemem amk

anlat panpa dinliyom

_____________________________________________________

geniş omuzlunun, uzun boylunun biriydi kamber ağabey. her geldiğinde olduğu gibi çizgili siyah takım elbisesi, bembeyaz frenk gömleği vardı üstünde. yumurta topuk sivri burun ayakkabıları yandan bağlıydı. neden aynı tip giysilerde ısrar ediyordu, anlayamıyordum. köy içine çıkarken bıyıklarının ucunu kaldırıyor, ceketini omuzuna atıyor, kehribar tesbihini eline alıyordu. köyü bir uçtan bir uca geçerek volta duruyordu. koca yazboyu hiçbir işe gitmiyordu. bu köyün, dağın, kırın adamı değildi sanki. köylülere uymayan, aykırı bir yanı vardı. yemesiyle, giymesiyle, harcamasıyla onlardan farklıydı. öyle anlıyordum ki, burada köylü olmadığı kadar, gittiği yerde de kentli değildi. tüm bunlar leyla ablayı da, kamber ağabeyi de türlü sıkıntılara sokmuştu.

___________________________________________________________________

yaz bitip de göçmen kuşların uzak memleketlere dönme zamanı geldi mi, kamber ağabey de göç hazırlıklarına başlıyordu. nereye gidiyordu kamber ağabey, bu köyde niçin durmuyordu? ya da leyla ablayı neden alıp zütürmüyordu oralara? bunlar kafamda sessizce çoğalan sorulardı.

anlaşıldı beyler bu leylayı değil kamber bunu gibmiş

detaya bak amk ya kamber ağbinin zütüde kıllımıydı o.ç bize ne adamın ne giydiğinden başlarım seri eksilemeye

soluksuz okuyorum panpa devam

seri anlat hadi gibişe gel amk

____________________________________________________________________

kamber ağabeyin gitmesinden sonra yangın yerine döndü leyla ablanın evi. neşeli şarkılar yerlerini yine ayrılık, özlem havalarına terk etti:

"yürekte özlenen o, her gönülde bir arzu... "

sesi çın çın ötüyordu konak bozması o evde.

yoldan geçenler durup dinliyordu leyla ablayı. sevdalı bu kadın diyorlardı. çılgın bu kadın. mecnununa yanan leyla, ferhadına yanan şirin gibi.

gibiş neresinde neresinde

gibicem simdi senin detaylarini aminferyadi zaten atiyosun bari biraz hizli at amkoyayim yoksa kamber degil ben gelip gotunu gibicem senin

şidm gidiyorum geldiimde skişi gelmemiş olursan seri eksiliyip nik altını giberticem saygılar

ferhatlara gibtiririm ebeni huur çocugu anlatcaksan düzgün anlat şu hikayeyi

______________________________________________________________________

kamber ağabey varken beni pek fazla aramayan leyla ablanın o günlerde bana sesleneceğini biliyordum. öyle de oldu. gitmeyecektim, dayanamadım.

vardığımda camın önüne oturmuştu. elini çenesine dayamış, türlü hayallere dalmıştı. ağlıyor muydu yoksa, ela gözleri buğuluydu.

beni görünce toparlandı.

- özledim seni, dedi. epeyce zamandır görüşemedik.

ben de özlemiştim onu. ama nedense leyla abla gibi açıkça söylemedim özlemimi.

iki yanağımdan öperek salona aldı beni. sandım ki öpücük değil, bir mühürdü o. yıllarca yanağımdan çıkmayacak, özlemle, hasretle orada kalacaktı.

________________________________________________________________________

konu kilit şimdi gibtir git

_____________________________________________

o yıl kış çok uzun, çok da şiddetli geçti. soğuk kış gecelerinde bir sorunu var mı diye yanına varıyordum. zaman zaman leyla ablanın penceresinin önünden nara atarak sarhoşlar, serseriler geçiyordu. tüm bunlar bana çok dokunuyordu. leyla ablanın köyde tek koruyucusu gibi görüyordum kendimi. eğer leyla abla elime silah verse, şu sarhoşlardan birini vur dese, gözümü kırpmadan yapardım. benim böyle kıskandığımı, kendisini korumaya çalıştığımı anlamış olmalı ki,

- aldırma, dedi bir gün. onların kuru gürültüler çıkardıklarına bakma, kamber ağabeyinden korkarlar. bu yüzden de bana dokunamazlar.