sadece benim kendi başıma aylık gelirim 8-9 bin liranın üzerindeydi. en zengin zamanlarımdı. insanlar para kazandıkça hayat standartlarını yükseltirler. o yüzden 500 lirayla yaşayan bir insan 500 liralık yaşar. aynı adama 1000 lira verdiğin zaman mantıken dersin ki 500 ünü harcasa her ay fazladan 500 lira kalır. hayır öyle olmaz işte. 500 lirayla kıt kanaat geçinen adam 1000 lira kazanmaya başladığı zaman 1000 liralık yaşam standartlarına geçer. ve gene kıt kanaat geçinir. aynı adama 3000 lira ver. para arttıkça standardını arttırır. ve parası hiçbir zaman ona yetmez. bu aç gözlülükten kaynaklanır. şimdi milletvekillerinin durumu da aynı şekilde. veya siyasilerin. veya o bahsettiğimiz para babalarının. ben 3 bin lira kazanırkende evimin ve kendi giderlerimin toplamı hepi topu 1000-1500 lira civarıydı. 8-9 bin lira kazanırken de kendi giderlerim ve evim hala 1000-1500 lira civarında. o zamanda geriye kalan paranın şahsıma ait olmadığını, yetimin öksüzün fakirin hakkı olduğunu biliyodum. bu zamanda biliyorum. sayfalarca hikaye anlattım. fakat 1 kere bile kazandığım paraları söylemedim. o paralarla yaptıklarımı da. artık bi önemi kalmadığı için anlatmakta mahsur görmüyorum. hoş şu zamandan sonra prim yapıyor hava atıyor övünüyor falan diyenlerinde çok önemi yok. nasılsa bi kaç saat sonra duymayacağım. görmeyeceğim hiçbirisini. biraz daha sıkılayım. sıkılana kadar anlatayım. sonra çekeceğim tetiği. belki vurmam. ilaç içerim. belki asarım. fakat en temizi ilaç gibi görünüyor. yüzüme zarar gelmesini istemiyorum çünkü. öldüğümde insanlar yakışıklı görsünler. elim yüzüm pis içinde büyüdüm. ölürken bari temiz olsun. en olmadı beyazlar morarır ama olduğu gibi durur en azından.

https://www.youtube.com/watch?v=odaBHBrIbgg

bunu dinleyerek eşlik etsenize bana. sezen dinleyelim son son.

beyler bu bir şaka değil. şaka olmasını da istemiyorum inanın. istediğim tek şey, dünyanın güzel olması falan değil. sadece yaşadığım kadarının güzel olmasıydı. gördüğüm insanların güzel olmasıydı. tanıdıklarımın güzel olmasıydı. ya olum çok bişey değil. yazdıklarınız gibi huzuru kızlarda falan araamadım. playboyluk benim tercih ettiğim bi seçenek değildi. ama olduğum gibi davrandığım zaman insanlar tarafından onaylanmıyordum. onaylanma gibi bi gereksinimim olmadı ama. maslovun ihtiyaçlar hiyerarşisindeki basit bi toplumda yer bulma çabasıydı benimkisi. ama olmamı istedikleri kişi veya kişiler gibi davrandıkça playboy olabildiğimi farkettim. ve böylelikle ilgi odağı haline gelebiliyordum. anladım ki zengin bir bin olmak, kültürlü bir okumuş olmak, gitarcı bir genç, asi bir motorcu, duygusal bir şair, genç ve geleek vaat eden bir iş adamı. bunlar hepsi bir roldü. ve bu rolleri başarıyla oynadığım müddetçe bir sürü arkadaş, bir sürü kız. bir sürü şey elde edebildim.

beyler. yazdığınız bütün yorumları okudum. bütün mesajlarıda okudum. cevap yazacağım hepsine tek tek. evimde çok fazla hap bulunmaz. kendimi asmaya zütüm yemez. dediğim gibi eğer asarsam beceremem zaten. vücudumu ve görünüşümü seviyorum pgibopat bi şekilde. o yüzden zarar gelmeyecek bi biçimde öldürmek istedim. genelde hatunlar geldiğinde lazım olacak üçbeş tane ilaç var. bi tane antiseptik, antibiyotik tarzı bi ilaç. genelde cinsel ilişki sırasında bunlar çok fazla iltihap kapıyolar. o yüzden lazım oluyo. bi tane ağrı kesici. adet günleri için. bi tane kas gevşetici. bi tane de artık ne taka yaradığını bilmediğim ilaç. pardon ne taka yaradığını bilmediğim 2 ilaç varmış. toplamda 10-12'ye yakın hapı üçer beşer şekilde attım ağzıma. ilk üçü içtim. sonra ikinci üçü içtim. sonra üçüncü üçü içtim. kustum. hapların hiçbirisi erimemiş bile. bi yarım saat falan kendime gelemedim. daha sonra tekrar denemeye karar verdim. intihar ederken beceremeyince pgibolojiniz daha da sarsılıyo.

bu ne amk. girdiğim entry'e anında 8 şuku geliyo. har bir tak beni aynı çukura yönlendiriyo şuan. her şeye takar vaziyetteyim. tekrar denedim. hapları birer kez daha bu sefer ikişerli gruplar halinde atmayı denedim. fakat 6 tane olunca tekrar kustum. bu sefer boğazım yandı. ve haplar erimiş bi vaziyette dışarıya çıktı. vücudumdaki su mu azaldı ne olduysa. galiba yoruldu yorgun düştü. elimi kaldırabilssem bi kez daha deneyecektim. fakat olduğum yere düşüp bayıldım.

sizlerden özür diliyorum. ömrümde beceremediğim tek şey intihar etmek oldu. bu gece size böylesine bişey yaşattığım için üzgünüm. umarım kardeşinizi affedersiniz. en son bayılırken galiba ölüyorum. ölmek bu şekilde bişey olsa gerek diye düşündüm. ama klozetin önünde fayansa yapışmış suratımı kaldırırken hissettiğim tek şey ince ince gelen baş ağrısıydı. kendime zarar vermekten öteye gidemedim. yapamadım. korktuğumdan çekindiğimden beceremediğimden değil. almadı işte dıbına koduğumun miğdesi. almadı. yada Allah müsade etti. bana bi yol gösterdi. bi ışık verdi. bişey yaptı. bilemiyorum. artık her neyse. iyi düşünmeye çalışıyorum. yazdıklarınız yüreklendirdi. ferahlattı. saolun. ne diyim.

Beyler dün gece olanlardan sonra, yaratan yaşamamı istedi kanaatine vardım. Bundan sonra çok daha güçlü, çok daha vurgucu, çok daha artık adına ne derseniz o şekilde yürüyecek işler. Hikayeye devam edeceğim sizleri unuttuğumu sanmayın. Sizler benim aile fertlerimsiniz. Gerçekten çok kıymetlisiniz. Birebir konuşanlar, mesaj atanlar, endişe edenler, yanımda olan herkese sonsuz teşekkür ve şükranlarımı sunuyorum. Bu tarz şeyler pek bana göre değil. Dün gece hakkında da bundan sonra konışulmayacak. Konuştukça alçaldığımı hissediyorum amk. Utanıyorum resmen. Hepinizi seviyorum fazlaca. Gece görüşürüz. Kendi saatlerimizde. Kendi başlığımızda. Kendi hikayemizde. Kendinize iyi bakın şimdiden. Bundan sonra sizlere çok daha fazla önem vereceğim. Kıymetinizi daha fazla anladım. Saolun ne diyim.