garsonluk ilgimi çektiği için uzun zamandır garsonluk işindeyim. ilk olarak şirketin başı boş kalmamalıydı. ordaki tertipi düzeni ayarlamam gerekiyodu. playboyluk işleri için şirketi tamamen bırakamazdım. sonuçta bende bi ekmek kazanmak zorundayım amk. ne kadar vazgeçilmez olursanız olun herkesin bir tahammül sınırı vardır. işlerin boşlanmaması gerekiyodu. şirketteki işlerin zaman veya mekan sınırlaması olmadığından hergün şirkete gitmem gerekmiyodu. zaten garsonlukta tamamen bir memur hayatı gibi olmadığından hergün garsonluk yapmam gerekmiyodu. ek olarak insanların içinde olan bir meslek olduğu için iletişim konusunda en parlak meslek olarak görüyodum. gerçekten başlangıç için harika bir yerdi benim için. şirkette işlerimi yürütmesi için bir asistan tayin ettim. ve her günün sonunda gün sonu raporları ile bildirileri , evrakları ve işleri bana bildirmesini , bir ajanda içinde bütün toplantıları şunları bunları bana önceden haber vermesini tembihledim. zaten daha öncedende bu tarz işlere giriştiğim için alışık olduğum iş tempolarıydı. çok fazla kendimi kasmama gerek yoktu. takımları falan bir kenara bırakıp normal üstümü başımı giyinip çıktım sokağa. amk üzerimde büyük bir rahatlık vardı. gerçekten yaşadığım hayatın ne derece yoğun ve ne derece normal insanlardan ayrı olduğunu o zaman farkettim. harbiden insan içindeyken anlayamıyo maratonunu. gidip kafelere falan başvuru yaptım. adamlarla konuştum. karşılıklı oturup konuşurken eski alışkanlıkları bi kenara bırakmam gerektiğini farkettim. amk adam diyoki haftada kaç gün geleceksin. 3-4 gün gelirim duruma göre değişir diyorum. belirli bi gün söyle amk diyo. herif bildiğin amk mamk diye konuşuyo amk. hayret ettim. biriki yer tecrübem yok diyince giblemedi beni. daha sonra aklıma pideci geldi. sonuçta katil çalışıyodu biliyosunuz. amk katil çalıştı becerdiyse bende pek ala çalışıp becerebilirdim. dosdoğru oraya gittim. 3 katlı bir binaydı o anki iş yerleri. ikinci katında görüştük şefle. tecrüben varmı daha önce çalıştın mı bi yerlerde dedi. salladım yalanı. tabiki abicim dedim. çalışmaz olurmuyum daha önce bir tesiste çalıştım. ondan sonra şurada yeni açılan bi kafenin açılışında çalıştım ama. çok az maaş veriyolardı o yüzden ayrıldım falan diye salladım durdum. adam konuşkanlığımı falan görünce tamam dedi becerebilirsin sen bu işi kıvırırsın dedi. geç başla dedi. nasıl yani şimdi mi dedim. evet dedi çık yukarıya esinin yanına dedi. ikiniz orda çalışırsınız bugün dedi. biraz onun yanında takılır öğrenirsin daha sonra bakarız sanada dedi. iyi peki tamam dedim. amk hiçbişey bilmiyodum birden bire böyle bişey olacağını düşünmemiştim. ben evde sağda solda biraz bakarım ederim öğrenirim diyodum. binanın işleyişini çözmüştüm ama. orta katta üç tane bölme var. birisi sigara içilen balkon bölümü. diğeri salon bölümü. klimalı taraf. sigara içilmeyen ve ailelerin oturduğu büyük masalardan oluşan bölüm. son bölümde fastfood tarafında doğru olan küçük masalardan oluşan pencereli bölüm. ve gene sigara içilmeyen bölüm. üst kat ise daha çok gençlere yönelik , kafe tarzı kurulmuş bi bölüm. alt giriş katı zaten uğrakçılar için hemen biriki bişeyler atıştırıp kaçayım tarzı gelenler için biriki küçük masa ve tezgahın olduğu kat. ben üst kata çıktım ve esinin yanına oturdum. ilk baştabeni müşteri sanıp buyrun hoşgeldiniz dedi. hoşbulduk esin sen misin dedim. evet dedi. yeni başladım ben senin yanında durcakmışım dedim. aa. tamam peki gel şöyle dedi. oturdum garson masasına.

sabah uyandıktan sonra klagib gün başlangıcı için kahve suyu koyup tuvalete gittim. tuvalette biraz uzun mu kaldım ne yaptım bilemiyorum ama çıktığımda kahveleri hazırlamış bardağı karıştırıyordu. klagib sahnedir sevgilisinin gömleğini giymiş kız ciksapeli vardır hani. gömlek züte kadar iner. altta bişey yoktu. böyle kolları falan uzundur. benim gömleği giymiş aynı şekilde ama. zütünün yarısına kadar ancak gelmiş. bu ne ya nebiçim gömlek giyiyosun sen dedi. ne sandın yavrum italyan kesim dar spor gömlektir o. benim stilimdesin taklitçi olma dedim kahvemi alırken elinden. koltuğa doğru yayılıp bi sigara yaktım. kendiside karşıma geçti. bacaklarını birleştirip kahvesini içmeye başladı elleri dizlerinin üzerinde. ne zamandır bunu yapıyosun dedi. kendimi bildim bileli dedim. kaç tane sevgilin oldu anlat bakalım dedi. saymadım dedim. hmm diyerek döndü önüne. kız da benim kız versiyonum gibi bişeydi beyler anlayacağınız. oda tıpkı benim gibi ufak tefek numaralarla yeni yeni erkek tavlamaya başlamış. istediği kişileri tava getirip birer gece birlikte oluyor, kafasına eserse zengin olanlarla takılıp paralarını yiyor , istediğini aldırıp istediğini sattırıp keyfine bakarak geçinip gidiyo. sonrasında tekmeyi basıp başka birisine başlıyormuş. ilgi çekici bir hikayesi vardı fakat uğraşamayacağım türden bi kadındı. ikinci bir kere görmek istemedim açıkçası. zaten yatakta falan da çok bişey bildiği söylenemez. çok aşırı derecede amatör davranışlarını farketmem uzun sürmedi. zaten ondan sonra bende büyük bir rahatlık oluştu. bu rahatlığı yakaladığınız zaman eğer kendinizi çok fazla koyvermezseniz görünmeyen bir baskı oluşturursunuz kızın üzerinde. ve bu baskıya onlar karizma der. siz gibimde değil dersiniz. eğer salarsanız karizmanın adı burnu havada , kendini beğenmiş ukala olarak değişir. ve bi işinize yaramaz bunların hiçbirisi. bu sefer ben sordum kıza. senin ne kadar oldu dedim. gerçi çok fazla olmamıştır diye de ekledim. doğru pek olmadı yeniyim ben henüz dedi. hevesini kırmak gibi olmasın ama belli ediyosun dedim. farkındayım merak etme ama çok havalısın dedi. hayır bunu hava olarak görme bence dedim. bu kadar şeyin üzerine bence birazcık kendimi beğenmeyi yada rahat olmayı hakediyorum diye düşünüyorum dedim. kız geriye doğru yaslandı. kolay olanı başarmanın hiçbir onuru yok dedi. eğer gerçekten rahatlığı yada hava yapmayı haketmek istiyosan zor olanı dene dedi. neymiş kolay olan dedim. damarıma bastı amk huursu. kırk yıllık emeği tecrübeyi oyunları kolay olan diye bi çırpıda sildi attı. dedi ki şimdi paran var. belli bi statü içindesin. toplum içinde saygın sayılabilecek bi mesleğe de sahipsin. giyiminden kuşamından yada konuşmandan belli zaten. kültür falan konusunda da ekgibliğin fazla yok. buda belli oluyo. fakat şuana kadar tavladığın bütün kızların tav olduğu en büyük nokta bu para güç ve iktidarın. bunlar olmadan inan bana kendinden gelen çokta bi özelliğin yok senin dedi. yanılıyosun dedim. dün gece sana buraya gelmen için para vermedim. yada seni kıyafetlerimle tavlamadım. yada konuşurken sana kültür zırvaları atmadım. hiçbişey yapmadım. seni etkilemek için yaptığım şeylerin hepsi kendi donanımımdı ve tamamen kendime has özelliklerime kanıp geldin dedim. o kadar emin olma dedi. deneyebilirsin istersen. bağlı olduğun işten ayrıl. bi kaç haftada o şekilde takıl bakalım eskisi kadar aktif olabiliyomusun görelim dedi. sinirlendim. kahvesini aldım elinden. toparlan hadi. duş almam gerek dedim. bozuldu bu hareketime. odaya gitti kapıyı falan vurdu aldırış etmedim. üstünü başını giyinip apar topar çıktı gitti evden. ama söyledikleride sinirlerimi bozmuştu. amk size kolay bişey gibi gelebilir. ibo ne kafaya takcan amk çak gitsin falan diyebilirsiniz ama öyle değil işte. yıllarca bişeyin olması için uğraşıyosanız işi başardığınız zaman takdir görmeyi hakedersiniz. bunu beklemek sizin en doğal hakkınız. takdir edilmek şöyle dursun hadi takdir edilmiyo diyelim. bari yermesinler amk. kötülemesinler. yok basit bu kolay bu falan ne demek amk. buralara gelene kadar neler çektim herşeyi anlattım siz biliyosunuz amk. tabiki kafamda bir barney stinson ampulu yandı. ve yerimden kalkıp challage excepted! diye haykırdım. işte benim için yeni bir başlangıç olacak şey buydu. şuanki işimi bir kenara bırakıp tamamen başka bir kimliğe bürünecektim. ne bileyim bir servis şöforü olarak kız tavlayacaktım. bir barmen olarak , bir gitarist olarak bir seyyar satıcı bir garson bir ayakkabıcı bir bilmem ne. bunları düşündükçe heycanlanıyodum. içimde inanılmaz derecede büyük bir ufuk açılmıştı. sizin ve benim içinde harika bir hikayeydi bu beyler. insanlar belli şeyleri yapmak için hayata gelirler. herkesin kişisel anlamda kendini adadığı bir amaç , bir gaye , bir yaşam tarzı ve bir hikayesi vardır. benim hikayemde böyle olmalı diye düşündüm. ve başladım çalışmalara.

hanfendi dedim. kendimi bişey sandığım yok. ama sizde kendinizi arşıdük kızı falan sanmayın yani dedim. beni o arkanızda gezip laf atarak salyaları akarak taciz eden sapıklarla karıştırmayın. birlikte oturup bir kahve bir sigara içmek için yıllarca mazimizin olması yada tanışmış olmamız yada bir yerlerde birlikte çalışıyor olmamız gerekmez. yani beş dakika beraber sohbet ederek bir sigara ve bir kahve içeceğiz alt tarafı dedim. bunun keyfini çıkaracaksınız. ve daha sonra arkanızı dönüp gideceksiniz. ve ne beni nede bu anı bir daha asla hatırlamayacaksınız. bunun için bu kadar konuşmaya değer mi sadece keyfini çıkarmaya baksanız ? ne kaybedersiniz ki. dedim. ben öyle diyince kız eli ağzında ağzı açık bi şekilde dinledi dinledi. kafasını salladı. saçlarını tutarak başını masaya doğru eğdi. garsonu çağırdım. bize iki tane kahve getirir misin dedim. gitti. bi sigara çıkardım. kız kafasından kendi kendine bunu yaptığıma inanamıyorum diye kızıyodu. şaşırıyodu. bi yandan da sonraki olacakları merak ettiği için kalkıp gidemiyodu. heycanını okuyabiliyodum. ikimizinde aynı şekilde kalpleri atıyodu. kesinlikle ters bişey söylenip ters bi hareket yapılmadığı için ikimizde kızıp sinirlenip bırakmıyoduk muhabbeti. masada kahveler gelene kadar bi sessizlik oldu. sigara uzattım. bi tane aldı başını kaldırmadan. yüzünü görmemem için saklar gibi önüne eğmiş gözlerine girmemesi için iki eliyle saçlarını tutuyodu. bense gayet rahat ve soğuk tavırlarla sigaramı yakmaya hazırlanıyodum. kahveler geldikten sonra sigaramı yaktım. çakmağı yoktu. aslında kalkana kadar bana bişey söylemeyi düşünmüyodu. sadece kahvesiyle sigarasını içip gitmekti planı. çakmağı aranırken olmadığını gördü. o zaman çakmaksızlıktan dolayı duyduğu o endişeden anlayabilirdiniz sizde bunu. benden çakmak istemeyi yediremedi kendine. gülümsedim. benim güldüğümü görünce iyice öfkelendi kendine. kızdı. çok tatlı bi hal aldı suratı mimikleri falan. bozmak istemedim. gurur yapıyodu kendi kendine. çakmağı konuşmadan uzattım. aldı. aslında o kadar da kötü bi insan olmadığımı anlamıştı yavaş yavaş. ilk andaki soğukluğu yoktu yüzünün. sigarayı yaktıktan sonra bu sefer tek eliyle tutmaya başladı başını. diğer eliyle sigarasını çekiyodu. bir yandanda kahve içiyodu. parmaklarının en uç noktasında tutuyodu sigarayı. hareketlerinde belli düzeyde bir asalet vardı. yani kız karizması diyim. taktan bi kenar mahalle varoşu gibi değildi yani. kendine göre bir tarzı stili olduğu açıktı. sessizlik uzamakla bitmek arasında bir yere gelmişti. böyle durumlarda hep aynı şey olur beyler. eğer iki tarafta gerginse masada böyle bir sessizlik hakim olur bir müddet. bu sessizlik belli bi süre iki taraf içinde normal karşılanır. kimse masada bi sessizlik olduğunu dahi farketmez. daha sonra iki tarafta lan biz iki saattir hiçbişey konuşmuyoruz der içinden. ve sessizlik ortaya çıkar. işte o an ya bişeyler söylenip sessizlik bozulmalıdır. yada o sessizlik uzar. uzadıkça bişey söylemek imkansızlaşır. bu sefer istesenizde bişey söyleyemezsiniz. bunu defalarca kez yaşamışsınızdır. sonra bundan sıkılıp sırf nefes almak için boğulmamak için birşeyler söylersiniz. o zaman söylediklerinizde sessizliğin içinde boğulur gider. o sessizliği artık bozamazsınız. ben bu sessizliği yönetmeyi uzun zaman önce öğrenmiştim. sanıldığı gibi kendiliğinden olan bir sessizlik değildi bu. biraz önce benim onu incelediğim gibi o da beni incelemeliydi. ve sınırlarını çizmeliydi. kafasında belli bi imaj kurup benden onları tamamlamamı beklemeliydi. onun içinde bu sessizliğe ihtiyacı vardı. yeterince bekledikten sonra aslında o kadar da kötü değilmiş demi. dedim. dalmışta yeni farkediyomuş gibi kafasını kaldırdı pardon ne dedin dedi. aslında çokta kötü değilmiş değil mi dedim. gülümsedi. kafasını sallayarak gerçekten bunu nasıl yaptığımı bilemiyorum dedi. bende gülümsedim. bunu neden bu kadar büyüttüğünü anlayamadım dedim. hayır ya öyle değil dedi. normalde şu hareketi başka birisi yapmış olsa yani normalde benim burdan kalkıp gitmem yada sana tokatı patlatıp bi daha suratına bakmamam gerekir ama oturmuş burda senle kahve içiyorum şaşırıyorum kendime dedi.

bi kez daha gülümsedim. film sahnesi gibiydi amk. böyle günlerden ne zaman uzak kalsam özlüyorum. neden kalkıp gitmedin yada neden yüzüme tokatı patlatmadın ? dedim. bilmiyorum dedi. geriye doğru yaslandım. kızın olgun ve anlayışlı bir yapısı vardı. yaşadığı ilişkilerde belli ki anlamı ön planda tutan bir kızdı. anlamlı şeyler yaşamak peşindeydi. bir ilişkide anlam çok önemli bir ayrıntıdır. eğer ilişkinizde anlam varsa bazı şeyleri doruk noktasında yaşarsınız. mesela günaydın mesajları çok önemlidir bu tür ilişkilerde. laf aralarında geçen şiirler , birbirinize söylediğiniz yada taktığınız ufak tefek şirin lakaplar , hediyeler , dokunuşlar , el ele tutuşmalar falan inanılmaz derecede önemlidir. bu tür ilişkileri diğer ilişkilerden ayıran şey elinden tuttuğunuz vakit bir kaç dakika ikinizinde nefesi kesilir. gerçekten kalbiniz boğazınızda atıyor gibi hissedersiniz. gördüğünüz zaman ilk anlarda bir kaç saniye boğazınıza bişeyler düğümlenir. yaşayanlar çoktan anlamıştır zaten ne demek istediğimi. kız bu tür ilişkilerin kızıydı. o nedenle anlamlı konuşmalarım yüzünden kalkıp gidememişti. şimdiki hamleler çok önemliydi ve onun için konuşmaya başladım. kadınları anlamak o kadarda güç değil aslında dedim. neden dedi. sanki onları hafife alıyormuşum gibi hissederek. dedim ki çok zayıfsınız bi kere dedim. dünyada yeriniz çok az. etrafınızda sürekli birileri var. gerçekten nefes almanız neredeyse olanaksız. birileriyle sırf sohbet etmek için sohbet edemiyosunuz. sırf hoşunuza gittiği için bişeyi giyemiyosunuz mesela dedim. eğer kısa bişey giyerseniz yollu oluyosunuz direk. uzun bişey giyerseniz rahibe oluyosunuz. erken giderseniz dünden razı , geç giderseniz zilli , samimi olursanız huur , olmazsanız zütü kalkık oluyosunuz. sırf muhabbet etmek için birisiyle konuşmanız birileriyle dertleşmeniz yada birileriyle oturup kahveyle sigara içmeniz hayatınızda nefes alabileceğiniz birilerinin olması gerçekten çok zor dedim. dertlerini bu kadar yakından tanıyıp bu kadar dert edinmem hoşuna gitmişti. aaaynen yaaa valla varya. dedi. bi kaç konuda hemde kendisini bu kadar yakından ilgilendiren bir sürü konuda bu kadar ortak düşüncelere sahip olmamız hoşuna gitmişti. biraz olsun rahatlamıştı. biraz geriye yaslandı ve kahvesini eline aldı. peki sen dedi ne yapıyosun. nasıl ne yapıyorum işimi mi soruyosun dedim. hayır dedi. sen ne yapıyosun yani. kafe kafe gezip nefes alamayan kızların nefesi falan mı oluyosun dedi. ufacık bi gülüş geçti orda. aslında normalde böyle gülmüyoduk tabikide ikimizde. ama birbirimize göstermelik bi gülüş atmamız gerekiyodu orda. esprisine espriyle karşılık vererek asla bilemezsin demi dedim. bak seeeeen der gibi yaptı kaşlarıyla ve güldü. felsefesi olan adamlarla daha önce pek karşılaşmadın sanırım dedim. nasıl yani dedi. şimdiki erkeklerin çoğunda felsefeyi bırak beyin bile yok. inan arkadaşlık etmekte ben bile zorlanıyorum dedim. hal böyle olunca benim gibi bir felsefesi olan belli bir hayat standardı olan erkekleri gördüğün zaman şaşırıyosun. sanırım görmedin daha önce bu tarzda birini dedim. zütü kalkıklık etmeden tabiki. hayır çok fazla rastlamadım açıkçası dedi. nedir senin felsefen dedi. genelde hayat felsefem anı yaşamaktır dedim. geçmişe takılı kalmayı sevmiyorum. ve beklemekten nefret ettiğim için gelecek kaygısıda çok fazla gütmüyorum dedim. genelde sorumluluklarımı bilir ve ona göre hareket ederim. ve anı yaşarım. çünkü bu anlar çok kıymetli dedim. eğer seninle bugün burada kahve içmek istediysem gelir söylerim. nedir ki yani. gereksiz gururların yada gereksiz havaların arkasına gizlenmem dedim. neden çekineyim yada neden bana tokat atasın. sonuçta ben bir sapık değil tecavüzcü değilim. sırf toplumdan bazıları bu olmaz dediği için olmayacak diye bişey yok. hiç tanışmayan iki kişi bir masada oturabilir , ortak düşüncelere sahip olabilir. ve gördüğün üzere pek tabii kahvelerini içebilir dedim. hatta bundan keyif bile alırlar demi dedim. düşündü. kahvesini kaldırdı bana doğru. bende kaldırdım. ve gülerek içtik. gerçekten çok farklı birisin dedi. öylemi dedim. evet diğerlerinden farklı olduğun bütün hareketlerinden anlaşılıyor dedi. pek fazla üstünde durmadım. benimle ilgili görüşlerini bana söylemesi pek hoş değil böyle zamanlarda. çünkü ister istemez zütüm kalkar. plandan şaşarım o zaman. zütü kalkık hareketler yaparak onu kendimden uzaklaştırmak istemediğimden övgülerin üstünde hiç durmadım. ve muhabbeti hemen başka yöne çektim. kahve bittikten sonra yavaş yavaş hazırlanmam gerekiyodu. sencede güzel olmadımı dedim. nasıl yani dedi. güzel olduğunu biliyodu tabiki ama söyleyeceğim şeyi merak ettiği için sordu.

benim kız tavlayacağım mekanlar orta kattaki o geniş bölümler ve üst kattaki kafe bölümüydü. fakat daha yeni olduğum için üçüncü günde sipariş almaya ancak başlamıştım. ve şef beni giriş katına vermişti. amk kız tavlamaya diye garsonluğa girdim. 10 tane herifle bi yandan pide getiriyorum tezgaha. bi yandan lahmacun çeviriyorum içerde. öbür taraftan sakallı göbekli dayılar falan gelip oturuyo masalara. hiçbi güzel kız gelip oturmuyoki ayarlayım. ayrıca kız ayarlamak için kızlarla konuşacağım vakit çok sınırlı. sadece siparişlerini söylerken ki vakitte boş kalan 1-2 dakikada tam nokta atışı bişeyler yapmam gerekiyo. ve onu yapıp tutturmam gerekiyo. tabi bunları alt katta inşaatçı dayılara yapmamam gerekiyodu. gibtiğimin yerinde alttılar beni girişe. terin suyun içinde pide çekmenin hiçbir karizması yokki kız tavlayım. o an anladım gerçekten bazı şeylerin zor olduğunu. ama imkansız değildi tabikide. sonuçta bilgim vardı. tecrübem vardı. bununda üstesinden gelebilecektim. kapının önüne çıkıp biriki müşteri çekmeye çalışıyodum dükkana. hemde gelip geçenlerden biriki tanesini belki düşürürdüm diyodum. niyetim öyleydi. pek fazla işe yaradımı yaramadımı onuda bilmiyorum ama alt kattayken ben bu işin olmayacağını anlamıştım. la giberim böyle işi deyip şefin yanına çıktım. şef aşağı kata başka birisini ver ben orta katta çalışmak istiyorum dedim. ne niye ? diye sordu. abi bırak çalışılmaz orda dedim. ben anlaşamıyorum tezgahtakilerle fırındakilerle falan dedim. kavga ederim ben bunlarla beni orta kata al ben burda çalışmak istiyorum hem burda daha iyi çalışırım ben aşağıda iş olmuyo pek sıkılıyorum falan dedim. şef daha yenisin orta katta çeviremezsin işleri falan dedi. ya şef bırak neyini çeviremiycem dedim. küçük çocuk değilim merak etme al sen beni buraya baktın yapamıyorum çıkarırsın işten yani nedir dedim. işten kovulma gibi bi korkum olmadığından gayet taşaklı bi şekilde konuşabiliyodum. tamam dedi bugünde alt katta takılda sen yarın bakarız dedi. bakarız deme abi dedim. yarın gelip balkona geçiyorum sabah. yanımada birini veriyosun çalışıyoz. yoksa giberim aşağıda çalışmam ben deyip indim aşağıya. amk biraz atar yapınca insan heycanlanıyo. bide şeyin rahatlığı var. kulağını karıştırırarak abime bi buçuk kıymalı diyen garson muhabbeti vardır ya. amk alt kat tam olarak öyle. sigaramı yakıyorum içerde. müşterilere üfleye üfleye dışarı çıkıyorum. çatal düşüyo yere. ayağımla vurup çöpün altına atıyorum. pideleri kestirip müşteriye verirken bi parçasını ağzıma atıyorum falan. döner tezgahının başına geçip döneri talan ediyorum. alttan biriki parça yiyorum. o tarz yani. gayet rahat. binlik full time alt katta.

patronun odasına gittiğimde ikisi oturmuş konuşuyolardı. patron her zamanki gibi türk kahvesini yudumluyodu. kızın elinde de büyük bi bardakla büyük ihtimal benden sonraki 2. kahvesi vardı. girdim içeriye. beni çağırmışsınız dedim. oo ibo gel bakalım gel otur şöyle dedi. kızın karşısına oturttu. iki eliyle kupayı tutmuş bacak bacak üstüne atmış sol kaşını kaldırıp ayağını sallayarak biraz sonra duyacaklarımın beni mutlu etmeyeceğini beden diliyle gözüme gözüme sokuyodu amk kızı. kızımla tanışmışsınız sanırım dedi. valla bilmiyorum bence henüz ne ben onu nede o beni tanımış gibi değil ama tanışıcaz muhakkak dedim. zengin gülüşü attı ortaya. kız hala yaşayacağımız çekişmeli mücadelenin esiri olmuş olacakları dört gözle bekler gibi sallıyodu bacaklarını. iboyu bu yüzden seviyorum işte kızım dedi. onu diğerlerinden ayıran özelliklerden biriside bu. insanları çok iyi tanıyor dedi. bi yudum daha alıp bardağı masaya koyarak dizlerinin üzerine eğildi bana doğru. öyle görünüyo dedi. kızım bi kaç yıldır yurt dışındaydı dedi. anlatmaya başladı. kız burda babasının yanında şirkette önceden benim yaptığım işleri yapıyomuş. zaten aynı bölümden mezun olduğumuz için muhasebe temeli var kızın. babasının yanında işleyişi de öğrendiği için çok zorlanmamış. bi kaç başarısız hamleyle kendini geliştirme fırsatı bulmuş. yanlışlardan doğru yapmaya başladığında babası gerçekten kızının geleceğinin olduğunu görüp onu bu işte uzmanlaştırmak için yurtdışına yollamaya karar vermiş. bi kaç yıldır oradaymış. benide o arada şirketin işlerini idare edeyim diye almış ama. ben zaten tecrübeli bi yönetici olduğumdan baya bi yol katettiğimizi görmüş. baştaki amacı gelene kadar bakta gelince kalkarsın ibo demekmiş. zamanla getirdiğim karlı yatırımlardan sonra ikimizi birlikte çalıştırmaya karar verip kızına konuştukça beni anlatır olmuş. kız evin tek çocuğu olduğu için hemen bi kıskançlıklara girmiş. zaten o kıskançlık olmazsa olmaz. neden sebep anlamadığım bi şekilde bana bilenmiş. şimdide gelmiş görelim bakalım boyunun ölçüsünü havalarında beni kapışmaya davet ediyo. imza yetkilerimde pek bi değişiklik olmadı. çalışma stilimde de. sadece kalemi kaybettim ama ben hala bir vezirdim. ama o kızda vezirdi. ve çok can alıcı bi vezirdi. baş vezir gibiydi. iş hayatında otorite çok önemlidir. otorite sarsılmaya başladığı zaman kararlar tartışmaya açılmaya başlar. böyle olunca sorgulamalar başlar. böyle olunca doğru kararları verme mecburiyetin iki katına çıkar. ve yanlışa iki kat daha yer yoktur. işleyişi biraz anlattıktan sonra ikiniz beraber kardeş kardeş yönetin hadi şirketi. zaten zamanla birbirinizi tanıyıp başıma bi sürü bela açacaksınız. iyisimi gidin hadi de ilk biriki haftayı keyifle geçireyim ben dedi. yaşlı kurt. kızınıda benide çok iyi tanıdığı için. odadan çıktım. odama gidip düşünmeye , gelecekte yapacaklarımı planlamaya koyuldum.

başlarda kızla aramızdaki muhabbet çok seviyeli bi şekilde ilerliyodu. şirketin içerisinde belli bi kadrolaşma meydana gelmişti. resmi olmayan bi kadrolaşma. onun kendi elemanları , benimde bana sadık olan ve yanımda yürümeyi benimsemiş kendi elemanlarım vardı. o işlerini onlara , bende işlerimi benimkilere yaptırıyodum. ama benimkilerin yeri , tıpkı benim gibi sağlam değildi. çünkü karşıda bi patron kızı , onların başında ise sıradan bi yönetici ibo vardı artık. benim arkamda tecrübe ve başarılı bi özgeçmiş , onun arkasında ise sarsılmaz bağlarla bağlanmış bi aile bağı vardı. güçlü bi vurgun vurmalıydım. biliyodum ki bu sessiz bekleyiş bu şekilde sürmeyecekti. ilk fırsatta kızın ezici üstünlüğü altında ezilmeye başlayacaktım. ama buna izin vermeyecektim tabikide. ben o taşakları şeker torbasında taşımaya büyütmedim amk. amerikada yediği zenci taşaklarına benzemez bizim taşaklar. önümüzde güzel bi ihale vardı. çok fazla umut bağladığım bi ihale. karşı taraftaki adamlarla çok az bi samimiyetim vardı. ihale merciindeki adamlarla eğer bir bağlantınız varsa, işin sizde kalma olasılığı bi kat daha artar. bu ihale işleri paraya baktığı gibi saygınlığa da bakar. aynı zamanda transfer gibi düşünün beyler. her iş bonservisi o şirkette olan bir yabancı futbolcu gibidir. o yüzden karşı tarafı ikna edip kendi tarafınıza çekerek bi iş daha eklemeniz gerekir kendi şirketinize. o yüzden karşı tarafta ne kadar tanıdığınız ne kadar söz geçirebildiğiniz adam varsa o kadar yükselir şansınız. benimde önceki işlerden güzel intiba bıraktığım bi kaç tane yüksek kademe vardı karşıda. bu esnada ben planlarımı işi benim sayemde almalıyız tarzında kurarken kızın kafasında çok daha farklı şeyler dönüyomuş meğerse. dediğim gibi vurgunları beklemediğiniz yerlerden vuruyolar. biliyosunuz artık az çok beni. hiçbi zaman öyle makam mevki otorite meraklısı otorite delisi binlerden olmadım. koltuk sevdasına düşmedim. ama kız otoritesini paylaşabilecek bi kız değildi. babasıyla ben çıktıktan sonra defalarca kez tartıştılar bu konuda. bendeki yetkileri kıskanıyodu kız. kendisi kadar yetkili olmamı çekemiyodu. patronda bendeki yetkileri alıp şirketi tamamen kızın idaresine bırakmayı göze alamıyodu. sonuçta dışardan yeni gelmiş bi kızdı. işi biliyodu ama değişen çok şey vardı. piyasa içinde yer edinmesi gerektiği için biraz zaman alacaktı. bu zamanıda en iyi benim gibi tecrübeli bi elemanla yapabilirdi. patronun aklındaki ben kızdan , kızda benden bişeyler öğrenir tarzındaydı. ama kızın kafası esti. bir gün patronla inanılmaz büyük bi kavga ettiler benim yüzümden. patronun kafasında beni korumak gibi bana düşkün olup kızından bile kıymetli olmam durumu kesinlikle olamazdı. ama kendisininde bi otoritesi vardı. ve sırf kızı istedi diye benden yetkileri alırsa bu sefer kızının sözü patronun otoritesinin önüne geçmiş olacaktı. bi nevi kız patronu parmağında oynatıyo diyeceklerdi. bu nedenle ne pahasına olursa olsun bendeki yetkileri almak istemiyodu. hal böyle oolucna kızla kavgaların haddi hesabı kesilmedi. bi gün hep beraebr patronun odasında bu konuları tartışırken ben artık isyan ettim. yeter artık dedim. patron bu kadar sorun oalcaksa benim için sıkıntı değil alın yetkilerimi kızınızda şımarıklığıyla istediği gibi at koştursun şirkette koltuk meraklısı değilim sonuçta dedim. patronda sen karışma ibo. bu senlik bi durum değil. burada patron benim. ve benim kurduğum düzene hepiniz itaat etmek zorundasınız. bu benim şirketim. sizin değil. bunu hepiniz bileceksiniz. buna uyacaksınız. işinize geliyosa. kzım bile olsanız bu böyle dedi. böyle ağır konuşunca kızda kalktı. tamam o zaman dedi. seni çok iyi anladım ben dedi. sen yıllarca beni okuttun gönderdin. sonrada yerime şu serseri bozmasını getirip şimdi benle aynı seviyede olduğunu ve buna itaat etmem gerektiğini söylüyosun. otorite falan hikaye baba dedi. ama nası bağırıyo amk kızı. sanki içine ciguli kaçmış. iyice çingenleşti. söylesene baba dedi. sana güvenemiyorum desene. şirketi batıacağından korkuyorum desene. bana inanmadığını itiraf et hadi dedi. kız böyle üsteleyip durdukça patronda dayanamadı. ve eee yeter lan. korkuyorum evet dedi. şirket sen gittikten sonra çok büyük yol katetti. değişen piyasaya ayak uydurman gelir gelmez çok zor. o açıdan kendini alıştırana kadar biraz iboyla takılacaksın. onla tecrübe edinecek piyasayı tekrar eline alacaksın. bu kadar gurur ypamayacaksın falan diye anlatıyodu ki kız baba yeter dedi. anladım ben seni dedi. göreceksin sana avrupada öğrendiklerimi göstericem. tamam şirket ben giderkenki gibi değil. farkındayım. ama unuttuğun ve kabullenemediğin bişey var. bende giderkenki gibi değğilim. bende çok yol katettim. bunu hepinize göstericem dedi. kapıyı vurdu çıktı.