patronun odasına gittiğimde ikisi oturmuş konuşuyolardı. patron her zamanki gibi türk kahvesini yudumluyodu. kızın elinde de büyük bi bardakla büyük ihtimal benden sonraki 2. kahvesi vardı. girdim içeriye. beni çağırmışsınız dedim. oo ibo gel bakalım gel otur şöyle dedi. kızın karşısına oturttu. iki eliyle kupayı tutmuş bacak bacak üstüne atmış sol kaşını kaldırıp ayağını sallayarak biraz sonra duyacaklarımın beni mutlu etmeyeceğini beden diliyle gözüme gözüme sokuyodu amk kızı. kızımla tanışmışsınız sanırım dedi. valla bilmiyorum bence henüz ne ben onu nede o beni tanımış gibi değil ama tanışıcaz muhakkak dedim. zengin gülüşü attı ortaya. kız hala yaşayacağımız çekişmeli mücadelenin esiri olmuş olacakları dört gözle bekler gibi sallıyodu bacaklarını. iboyu bu yüzden seviyorum işte kızım dedi. onu diğerlerinden ayıran özelliklerden biriside bu. insanları çok iyi tanıyor dedi. bi yudum daha alıp bardağı masaya koyarak dizlerinin üzerine eğildi bana doğru. öyle görünüyo dedi. kızım bi kaç yıldır yurt dışındaydı dedi. anlatmaya başladı. kız burda babasının yanında şirkette önceden benim yaptığım işleri yapıyomuş. zaten aynı bölümden mezun olduğumuz için muhasebe temeli var kızın. babasının yanında işleyişi de öğrendiği için çok zorlanmamış. bi kaç başarısız hamleyle kendini geliştirme fırsatı bulmuş. yanlışlardan doğru yapmaya başladığında babası gerçekten kızının geleceğinin olduğunu görüp onu bu işte uzmanlaştırmak için yurtdışına yollamaya karar vermiş. bi kaç yıldır oradaymış. benide o arada şirketin işlerini idare edeyim diye almış ama. ben zaten tecrübeli bi yönetici olduğumdan baya bi yol katettiğimizi görmüş. baştaki amacı gelene kadar bakta gelince kalkarsın ibo demekmiş. zamanla getirdiğim karlı yatırımlardan sonra ikimizi birlikte çalıştırmaya karar verip kızına konuştukça beni anlatır olmuş. kız evin tek çocuğu olduğu için hemen bi kıskançlıklara girmiş. zaten o kıskançlık olmazsa olmaz. neden sebep anlamadığım bi şekilde bana bilenmiş. şimdide gelmiş görelim bakalım boyunun ölçüsünü havalarında beni kapışmaya davet ediyo. imza yetkilerimde pek bi değişiklik olmadı. çalışma stilimde de. sadece kalemi kaybettim ama ben hala bir vezirdim. ama o kızda vezirdi. ve çok can alıcı bi vezirdi. baş vezir gibiydi. iş hayatında otorite çok önemlidir. otorite sarsılmaya başladığı zaman kararlar tartışmaya açılmaya başlar. böyle olunca sorgulamalar başlar. böyle olunca doğru kararları verme mecburiyetin iki katına çıkar. ve yanlışa iki kat daha yer yoktur. işleyişi biraz anlattıktan sonra ikiniz beraber kardeş kardeş yönetin hadi şirketi. zaten zamanla birbirinizi tanıyıp başıma bi sürü bela açacaksınız. iyisimi gidin hadi de ilk biriki haftayı keyifle geçireyim ben dedi. yaşlı kurt. kızınıda benide çok iyi tanıdığı için. odadan çıktım. odama gidip düşünmeye , gelecekte yapacaklarımı planlamaya koyuldum.

başlarda kızla aramızdaki muhabbet çok seviyeli bi şekilde ilerliyodu. şirketin içerisinde belli bi kadrolaşma meydana gelmişti. resmi olmayan bi kadrolaşma. onun kendi elemanları , benimde bana sadık olan ve yanımda yürümeyi benimsemiş kendi elemanlarım vardı. o işlerini onlara , bende işlerimi benimkilere yaptırıyodum. ama benimkilerin yeri , tıpkı benim gibi sağlam değildi. çünkü karşıda bi patron kızı , onların başında ise sıradan bi yönetici ibo vardı artık. benim arkamda tecrübe ve başarılı bi özgeçmiş , onun arkasında ise sarsılmaz bağlarla bağlanmış bi aile bağı vardı. güçlü bi vurgun vurmalıydım. biliyodum ki bu sessiz bekleyiş bu şekilde sürmeyecekti. ilk fırsatta kızın ezici üstünlüğü altında ezilmeye başlayacaktım. ama buna izin vermeyecektim tabikide. ben o taşakları şeker torbasında taşımaya büyütmedim amk. amerikada yediği zenci taşaklarına benzemez bizim taşaklar. önümüzde güzel bi ihale vardı. çok fazla umut bağladığım bi ihale. karşı taraftaki adamlarla çok az bi samimiyetim vardı. ihale merciindeki adamlarla eğer bir bağlantınız varsa, işin sizde kalma olasılığı bi kat daha artar. bu ihale işleri paraya baktığı gibi saygınlığa da bakar. aynı zamanda transfer gibi düşünün beyler. her iş bonservisi o şirkette olan bir yabancı futbolcu gibidir. o yüzden karşı tarafı ikna edip kendi tarafınıza çekerek bi iş daha eklemeniz gerekir kendi şirketinize. o yüzden karşı tarafta ne kadar tanıdığınız ne kadar söz geçirebildiğiniz adam varsa o kadar yükselir şansınız. benimde önceki işlerden güzel intiba bıraktığım bi kaç tane yüksek kademe vardı karşıda. bu esnada ben planlarımı işi benim sayemde almalıyız tarzında kurarken kızın kafasında çok daha farklı şeyler dönüyomuş meğerse. dediğim gibi vurgunları beklemediğiniz yerlerden vuruyolar. biliyosunuz artık az çok beni. hiçbi zaman öyle makam mevki otorite meraklısı otorite delisi binlerden olmadım. koltuk sevdasına düşmedim. ama kız otoritesini paylaşabilecek bi kız değildi. babasıyla ben çıktıktan sonra defalarca kez tartıştılar bu konuda. bendeki yetkileri kıskanıyodu kız. kendisi kadar yetkili olmamı çekemiyodu. patronda bendeki yetkileri alıp şirketi tamamen kızın idaresine bırakmayı göze alamıyodu. sonuçta dışardan yeni gelmiş bi kızdı. işi biliyodu ama değişen çok şey vardı. piyasa içinde yer edinmesi gerektiği için biraz zaman alacaktı. bu zamanıda en iyi benim gibi tecrübeli bi elemanla yapabilirdi. patronun aklındaki ben kızdan , kızda benden bişeyler öğrenir tarzındaydı. ama kızın kafası esti. bir gün patronla inanılmaz büyük bi kavga ettiler benim yüzümden. patronun kafasında beni korumak gibi bana düşkün olup kızından bile kıymetli olmam durumu kesinlikle olamazdı. ama kendisininde bi otoritesi vardı. ve sırf kızı istedi diye benden yetkileri alırsa bu sefer kızının sözü patronun otoritesinin önüne geçmiş olacaktı. bi nevi kız patronu parmağında oynatıyo diyeceklerdi. bu nedenle ne pahasına olursa olsun bendeki yetkileri almak istemiyodu. hal böyle oolucna kızla kavgaların haddi hesabı kesilmedi. bi gün hep beraebr patronun odasında bu konuları tartışırken ben artık isyan ettim. yeter artık dedim. patron bu kadar sorun oalcaksa benim için sıkıntı değil alın yetkilerimi kızınızda şımarıklığıyla istediği gibi at koştursun şirkette koltuk meraklısı değilim sonuçta dedim. patronda sen karışma ibo. bu senlik bi durum değil. burada patron benim. ve benim kurduğum düzene hepiniz itaat etmek zorundasınız. bu benim şirketim. sizin değil. bunu hepiniz bileceksiniz. buna uyacaksınız. işinize geliyosa. kzım bile olsanız bu böyle dedi. böyle ağır konuşunca kızda kalktı. tamam o zaman dedi. seni çok iyi anladım ben dedi. sen yıllarca beni okuttun gönderdin. sonrada yerime şu serseri bozmasını getirip şimdi benle aynı seviyede olduğunu ve buna itaat etmem gerektiğini söylüyosun. otorite falan hikaye baba dedi. ama nası bağırıyo amk kızı. sanki içine ciguli kaçmış. iyice çingenleşti. söylesene baba dedi. sana güvenemiyorum desene. şirketi batıacağından korkuyorum desene. bana inanmadığını itiraf et hadi dedi. kız böyle üsteleyip durdukça patronda dayanamadı. ve eee yeter lan. korkuyorum evet dedi. şirket sen gittikten sonra çok büyük yol katetti. değişen piyasaya ayak uydurman gelir gelmez çok zor. o açıdan kendini alıştırana kadar biraz iboyla takılacaksın. onla tecrübe edinecek piyasayı tekrar eline alacaksın. bu kadar gurur ypamayacaksın falan diye anlatıyodu ki kız baba yeter dedi. anladım ben seni dedi. göreceksin sana avrupada öğrendiklerimi göstericem. tamam şirket ben giderkenki gibi değil. farkındayım. ama unuttuğun ve kabullenemediğin bişey var. bende giderkenki gibi değğilim. bende çok yol katettim. bunu hepinize göstericem dedi. kapıyı vurdu çıktı.

açıkçası kızın şirketini kurması bizim açımızdan pek bişey ifade etmiyodu. çünkü biraz önce patronada söylediğim gibi piyasada köklü sayılabilecek düzeyde bi ismimiz vardı. gireceğimiz işlerde bizimle boy ölçüşmesi pekte mümkün değildi. ama genede işini bilen eski birisi vardı. şirket ne kadar yeni olsada. asla rakibini küçümsememen gerektiğini daha önceki tecrübelerden defalarca kez öğrendim zaten ben. o açıdan kızın şirketin hemen takibe aldım. yapacağı en büyük hamlesi girmeye hazırlandığımız o bahsettiğim ihale olacaktı. adamlarla tanışıklığım vardı. o işi ona yar etmek istemiyodum. her ne kadar hareketini takdir etsemde , cesaretli kızdı ama bunu yapamazdım. şirketin bu ihaleye ihtiyacı vardı. zaten kalemi kaybetmiştim. o gidince eski odama geçmedim. gelip kendisi tıpış tıpış geri verecek iade edecekti o odayı bana tekrar. and içmiştim. challenge excepted demiştim bi kere. karşı şirketle görüşmelere başladım. biriki iş yemeği ayarlayıp ilişkileri güçlendirmem gerekiyodu. ileriki zamanlarda büyük bi kokteyl düzenlediler. iş adamlarının bir araya gelip hadi bizi kim tavlayacak diye aşık attıkları yerlerdir buralar. o açıdan önemli anlar. bizim geleceğimizi bildiği gibi , bizde onun geleceğini biliyoduk. çok güzel hazırlanmıştım. bütün raporlar aklımda. gitmeden günler öncesinden yüzlerce kez fizibilite raporu hazırlayıp, kafamda projeyi oluşturmuş , ve bi yüzlerce kez de projenin üstünden geçmiştim. öyleki artık patır kütür anlatırdım yani herşeyi kağıtlara bağlı kalmadan. kokteyl gecesi takımları çekip eski hızlı günleri yad eder gibi çıktım gittim kokteyle. patron falanda ordaydı. ortamın ağırlığını özlemiştim. zaten hikayeyi takip edenler bilir. epey zamandır böyle ortamlardan uzak kalmıştık şirket olarak. yeniden bi heyecana bi sıçrayışa ihtiyacımız vardı o sıralar. bu tür organizasyonlarda da okul önü merasimi gibi şeyler olur. saygı duruşu istiklal marşı falan vardı okulda hatırlarsınız. bu tür şeylerde de herkes toplanır masaların etrafında sohbet eder gibi iş konuşur. birbirlerinin kuyularını kazmaya uğraşır adamları tavlamak için elinden ne gelirse yaparlar. öncesinde kokteylin sahibi ihale mercii dediğimiz adamlardan bi yetkili çıkar. konuşmasını yapar. tüm konuklara bi hoşgeldin çeker. keyifle yiyin için kaynaşın tarzında şeyler söyler. iyi dileklerde bulunur falan. sonra yemek içmek faslına geçilir. oralarda bi yemekler oluyo beyler .aklınız durur amk. küçük küçük kanepe vari şeyler yapıyolar. amk bitane peynirli bişey var. bayılıyom ona. gördüm mü dayanamıyom tepsiyi kapıyom bi yerden. yumuluyom başına. yok abi napıyım on numara yapıyo şerefsizler. zaten yalnız yaşıyom hasretim hamur işine. vuruyom gözüne bi soluk. neyse abi. böyle takılıyorum ortalıkta. adamların yanına geçmek için uygun bi zaman bekliyorum. patronla biraz konuştuk. hadi ibo dedi. gidelim artık beylerin yanına dedi. gittik ufaktan onların masasına. toplaştık hepimiz el sıkıştık. bizimle birlikte kızıda geldi patronun. kızı gelince patron karşı tarafla hoş beş etti. hoş geldinbeş gittin fasıllarını geçirip lavaboya falan diyerek sıyrıldı işin içinden. solda ben sağda kız , ortada ihale kaldık mı öyle masanın başında. ikimizde bekliyoruz öyle nolacak acaba ilk kim nası bi hamle yapacak falan diye. ben başladım. ileriki zamanlarda açılacak olan ihaleniz hakkında biraz düşündüm dedim. öylemi dedi. evet dedim. üstünde ufak çaplı bi çalışma yaptım. gerçekten göz doldurucu bi ihale yapıyosunuz tebrik ederim. güzel iş dedim. yani dedi. amacımıza hizmet edecek güzel işler peşindeyiz. tabikide şirketimiz için önemli bi iş. bu nedenle verdiğimiz paraya değecek , istediğimiz işi bize sunabilecek kapasitede birisini bulmak için ihaleler önemli mecralar dedi. elbette dedim. tabiki bu mecralarda dediğiniz gibi istediğiniz işi verecek , ve adınızdan söz ettirecek köklü ve prestijli bi firmayla çalışmak gerekir diye düşünüyorum dedim. ilk şutumu çektim bu malın kafasına. elbette hakkınız var dedi herif. kız biraz bozuldu. yüzüme baktı sen şimdi görürsün yelloz seni der gibi. elbette diyerek girdi söze. piyasada sağlanmış bir prestij önemlidir. ama şunu unutmamamız gerekir beyler dedi. döndük dinliyoruz ikimizde. şirketler gerçek olmayan varlıklardır. biz her ne kadar ayrı tüzel bir kişilik olarak görsekte onları aslında varolmayan birer varlıklardır. gerçek bir şahsiyetleri yoktur. prestijleride tıpkı onlar gibi tüzel ve gerçekte var olmayan prestijlerdir. o açıdan işin akıbeti açısından şirketler gibi tüzel kişiliklerin tüzel prestijlerine değil , arkasındaki beyinlerin , prestiji sonradan edinmiş değil doğuştan hak ederek yükselmiş insanların prestijine güvenebileceğimiz gerçeğini unutmayın derim dedi. bi kez daha babasının taşaklarıyla gömmeye çalıştı beni. yani şirketin prestiji olabilir. ama şirket dediğin en nihayetinde kağıt üstüne yazılmış anonim şirket ibaresinden ibaret. onu şirket yapan arkasındaki adamlar. dolayısıyla aslolan şirketin değil patronun itibari ve prestijidir demeye getirdi. adam şöyle bi düşündü. güzel bakış açısı tebrik ederim dedi. öyle düşünüyorum diyerek devam etti. işler sarpa sarmaya başladı. kız yeni bir şirket kurduğunu ve şirketin büyük bir başarıya imza atmak istediğini , bu başarısıyla piyasada ses getirecek mükemmellikte bi alt yapıyla donatıldığını falan anlatıp duruyo. bide tabi yurt dışı faktörü var. yurt dışındaki aldığı eğitime tav oluyo herif. dedim ki yurt dışı teknolojik ve sosyal açıdan gayet gelişmiş bi düzeyde. bunu kabul edebiliyorum tabiki. ama türkiye ekonomisi ve türkiye şartları hiçbir batılı bakış açısıyla anlaşılabilecek kadar basit değil. çünkü türk insanının ve türk piyasasının pgibolojisini bilip nabzını tutmadan piyasada uygun fiyata yüksek performansa çalışıp , en kaliteli işi teslim etmeniz bir hayli zor olur. ayrıca hiçbir yönetici böylesine büyük bir parayı , böylesine büyük bir riske atmaz diye düşünüyorum dedim. adam aramızdaki rekabetin farkındaydı. bide ikiside aynı kızdan hoşlanıpta o kızı tavlamaya çalışır gibi hallerimizden zütü kalkmış kezbanlaşmıştı. oturup aramıza dinliyodu. en sonda kim galip çıkarsa bu sidik yarışından ona verecekti gönlünü belliki. muhabbet bu şekilde devam ederken , herifi diğer masalardan birileri çağırdı. müsaadenizle konuşmaya tekrar devam edelim daha sonra diyerek çekildi aramızdan. tabiki ne demek diyerek gönderdik herifi. masanın başında kaldık ikimiz. iyi gidiyosun tebrik ederim dedim. hah , aptal şey seni dedi. bunlar daha başlangıç , ihaleyi ellerinden alıp başarıyla bitirip teslim ettiğimde, babama hesap veremezken ki yüz ifadeni nolur fotoğrafla. ölümsüzleştir o anı da çerçeveletip duvara asalım dedi. vaaaaay dedim içimden. işler renklenmeye başladı. olur dedim. şayet öyle bişey olursa tabi dedim. aksi takdirde duvarını benim o üzgün aptal ve şapşal yüzüm değil senin öfkeyle kalkıp zararla oturan şımarık popişinin acısı süsleyecek dedim. çok yükseliyo çünkü o şu sıralar. çok hızlı düşecek. canın yanacak dikkat et dedim. kolumu çimdikledi kız. görücez diyerek. amk bi acayip oldu. hem resmiyet , hem liseli çekişmeleri . bi yanımız elit bi yanımız cennet mahallesi.

zaman ilerledikçe rakipler çoğalmaya başlamıştı. bir müddet köşelerimize çekilip taksör edasıyla biraz mola vermiştik. o kendi arkadaşlarıyla birazdan konuşmanın 2.etabına hazırlanıyodu. bende biraz önceki o peynirli şeyin peşine düşmüştüm. amk ne zaman böyle güzel bi yerde onu görsem dayanamam. bide sınırlı şeylerden hep daha fazlasını alma hastalığı var. düğüne giderim herkese bi dilim pasta verilir. ben zaten sırf pastasına giderim düğünlerin. ben mutlaka o mutfağa sızıp ikinci dilim pastayı gömmeliyim. o verilen meyve sularından doyasıya içmeliyim. makinadan kağıt havluyu verdiği kadar değil istediğim kadar almak için çekiştirmişliğim var benim. garsonların peşine düşüp tepsileri gözlemeye başladım. ne kaddar ciddi bi iş te olsa napıyım amk duramam ben o kadar. masaların arasında takılırken sotede takılan bi garsonu gördüm. bi eliyle tepsisini tutuyo. diğer elinde de telefonuyla konuşmaya çalışıyo gizli gizli. aha dedim ibo yürü olum tam zamanı. amk yerinde bi tepsi koca peynirli börek mi desem kanepe mi desem ne desem o beni bekliyodu işte. küçükken yediğimiz alman pastaları gibi kıymetliydi benim için onlar. yanına gittim. hemen telefonu saklama çalıştı. ben o arada bi tane peynirli kanepe salladım içeri. dovom ot dovom soktor ot saklan şuraya konoş falan dedim ağzım dolu dolu. kız arkadaşıyla mı tartışıyodu ne. bi yandan kapatmaya çalışıyo bi yandan da ikna etmeye çalışıyo aşkım çalışıyorum ama konuştum nolur görcekler falan diye. ulan o da öyle bi güzel olmuş ki. epeydir uzak kaldığımdan nası canım çekmiş. bi gömüldüm ki kendimi kaybetmişim. bir iki üç beş derken ağzımın nerdeyse hepsini doldurdum amk. bi an üniversitede evde kalırken katille yemekleri doldurduğumuz geldi ağzımıza. amk biniyle yemekleri ağzımıza basar basar çiğner iğrenç bi hale getirince birbirimize döner ağzımızdakini göstererek iğrençlik yapar zütüm zütüm gülerdik. o gelince kafayı kaldırıp yayık yayık güldüm amk dolu ağzımla. bi baktım ki karşıda ihalenin sahibi o binle , patronun kızı yan yana bana bakıyolar. amk ne biçim yakalanmıştım. öyle bi utandım ki anlatamam. kafamı nereye sokacağımı şaşırdım. hagibtir falan diye arkamı döndüm. fırsatını buldu ya kızda parmağıyla beni gösterip bişeyler anlatıyodu hala adama. hemen kaçtım ordan arka taraflara. toparlanıp yanlarına gittim. tekrar merhaba falan diye ama. o görüntüden sonra beni pek fazla iplediği söylenemez herifin. çok ters bi pozisyonda yakalandık çok. içimden sövüyorum. amk ibosu seni bi tutamadın mideni falan diye. ibo bey açsanız eğer garsonlara söyleyelim bi masaya bişeyler getirsinler böyle ayak üstü olmaz falan diye üstüme geliyo. adamda kif kif gülüyo bıyık altından. bişey de diyemiyorum. ağzının üstüne bi tane çakıp zillerini patlatırım senin bak diye kızasım geliyo zilliye ama. yapamıyorum amk. neyseki laf üstünde çok daha iyiydim. adam ikimizde karşısına alıp dedi ki gerçekten bizim için projenin ne kadar önemli olduğunu anladığınızı varsayıyorum. ilerleyen günlerde ihaleden önce şirkette sadece bi kaç firma için proje için teklifleri kabul edip incelemeye alacağız. ihalenin kaderini belirleyecek bu. umarım sizde ciddiyeti farketmişsinizdir. o açıdan sizleride o değerlendirmede görmek isterim. böyle ayak üstü fizibilite çalışmalarından çok orada sunacağınız ciddi şeyleri dinlemek isterim dedi. tabiki ne demek gurur duyarız falan dedik ikimizde. hadi eğlenmenize bakın şimdi keyfini çıkarın gecenin diyerek gidiyodu. tam arkasını dönmüştü ki aklına bi binlik geldi. ha unutmadan diyerek döndü. lütfen karnınızı doyurup gelin. yada benide çağırın. birlikte yiyelim. diyerek bin gülümsemesini attı. ve beni bir fil taku gibi yapıştırdı masanın üstüne. kızda pıksırlamalarıyla deşeledi üstümü. amk kulağımda sinek vızıldamaları vardı resmen. vızır vızır etti bütün gece boyunca. neyse ki kağıtlarımın gücüne çok daha fazla güveniyodum. bi kaç gün benim için gayet ideal bi çalışma fırsatıydı. onun çalışmalarını da merak ediyodum. sunacağı teklifler bizim için önemliydi. sonuçta ilk intibada karizmayı biraz zedeledik peynirli kanepeler uğruna. ikinci karşılaşmayı şansa bırakamazdım.

kokteylin ardından işe geldiğimde kendimi tamamiyle bu iş için hazırlamaya başladım. konuşmalarım , sunacağımız teklif yazıları, işin yapılabilirliği için gerekli fizibilite raporları , adamların gözünü boyamaya yönelik biriki finansal tablo , kendimizi övmeye yarayan üç beş jilet yarası tarzındaki mali tablolarımız falan. üstüne eğildim tamamen işin. benim masanın halini bi gör. her yerinde ayrı bi kağıt. hepsinin üstünde ayrı karalamalar. ayrı düzenlemeler. kimseyi içeriye sokmuyorum temizliğe falan. çayı kahveyi bile minimuma indirmişim. gece gündüz bu ihale için uğraşıyorum. iki üç gün içerisinde büyük bi teklif günü oolacak. muhtemelen o günde adamın söylediği gibi bissürü seçkin adam değil sadece o kız ve ben olacağız. ama genede şişiriyo gavat kendini. sadece bizim seçtiklerimiz olacak falan diye. sanki bana devlet tahvili satıyo yarak. biliyosunuz çok fazla hileyle hurdayla binlikle işim olmaz. sadece gerektiği zaman yaparım. işlerin üzerinde ben böylesine yoğunlaşmışken. bi ara uyuyakalmışım kağıtların başında. şef geldi uyandırdı. ibo bey falan diye. ha ney. nooldu falan dedim. uyumuşsunuz dedi. ha tamam saolasın ya iyiki kaldırdın. şunları bitirmem lazım diye sarılıyodum. dedi ibo bey bu kadar harap etmeyin kendinizi. zaten alacağınız çok garanti bu ihaleyi. kendinizi bu kadar yormaya değmez. gidin bi çay çorba sigara için hadi kendinize gelin. kafanız açılsınf alan diye kanıma girdi. havada güzel şirketin terasa çıkıyım bi kahve yudumlayım şöyle sigara eşliğinde dedim. iyi dedin lan şef dedim. şefi hatırlarsınız beni odadan çıkarken gıcık etmişti amıcık. gittim kendime şöyle okkalı bi kahve yaptım. kafamda hala kağıtlar , rakamlar sözler falan var. aklımda takılı bi vurgun var. bizi hepsinden ayıracak , tüm şeylerin önüne geçirebilecek , hiç bi şekilde ters köşeye yatırılamayacak bi teklif zütürmem lazım diye düşünüyorum. yani adamlara öyle bi teklif yapmalıyım ki diğerlerinin karşımda hiçbir şansı olmamalı. itibarı sürebilirim. köklü geçmişi , yada dinamik altyapımızı. tecrübeli kadromuzu falan. bunların hepsi klişeleşmiş ve çökertilebilecek şeyler. daha farklı sadece biz de bende olan bişeyi gösttermem gerekli diye düşünürken aklıma dahiyane bi fikir geldi. icat yapmış gibi bi anda kahvem elimde eureka diye haykırıp odama doğru koşmaya başladım. bi baktım kapı şöylesine bi örtülmüş ama kapanmamış. yavaşça yanaştım noluyo lan içerde diye. işkillendim. bi baktım şef. masanın üstüne sermiş kağıtları. acele acele fotoğraflarını çekiyo. vay muallak var dedim. bütün kağıtların tek tek fotoğraflarını çekti. daha sonra hepsini birer birer o kıza gönderecekti. amk zaten geldiğinde de ona yaltaklanmıştı. bi pisliği vardı o zamandan. dıbına kodumun çocuğu. kızla birlik olup bana oyun oynuyolardı. geç olmadan farketmeseydim eğer teklif gününde büyük rezil olacaktık. sadece o ihaleyi değil piyasadaki itibarımızı ve prestijimizi bile düşürebilirdi bu. düşünsene bizden ayrılmış ve patronun kızı yani rekabet ettiğimiz. elimizden ihaleyi alıyo. daha yeni yetme kızla başa çıkamamış köklü bi şirket olacaktık milletin gözünde. giberler lan öyle kökü.

Allahtan tam zamanında farkettim de. asıl oyunun nasıl oynanacağını onlara gösterme fırsatını yakaladım. amk yılların kurdu lan bu. ibo amk bu ibo. yeni yetme karılara papuç mu bırakacaktık. gidip terasta hiçbişey olmamış gibi sigaramı ve kahvemi içtim. çok geçmeden şefte geldi yanıma .bozuntuyada vermiyo. havada çokgüzel falan diye yanaşıyo. biraz muhabbet ettik orda. güya ağzımı aradı. renk vermedim. takıldık öyle. dıbına koycam onun o görcek falan diye böyle kibar kibar takılmış gibi hırslı hırslı anlattım. sonra sen devam et hadi benim çalışmam lazım diye gittim. kapının oraya saklandım. hemen aradı efendisini. efendim diye diye konuşuyo ya bide amk kızına. ulan kaç aydır şurda takılıyorum gelip bi kere efendim dememiş ibo bey ibo bey diye kırıtmış dıbına koduğumun adamı. kız gelir gelmez nerdeyse topuklu ayakkabsının topuklarına deepthroat çekecek. bütün çalışmaları gönderdim size dedi. çok hırslı gece gündüz çalışıyo. hazırladıklarının bütünü burada falan diye rapor verdi. meğer içerden ayarlamış kız bunu. gizli gizli benden bilgi aktarıyomuş ona. güya bi adım ilerde olacak benden. onun yürüdüğü yolları ezberlediğimi bilmiyo tabi benim. odaya geldim. masaya bi on dakika falan baktım. günlerdir hazırladığım bütün çalışmalar birer çöp olmuştu artık. yepyeni bişey hazırlamam yepyeni bişey sunmam gerekiyodu artık onlara. ama yeniden başlayıp yeniden raporlar yapmaya ne zaman ne de takatim vardı. zaten mükemmel fikrimde çöpe gitmişti ki bitmiş gibiydim. bi kaç gün içerisinde sıfırdan başlamama imkan yoktu. oturup düşünmeye başladım. ne yapabilirim ne yapabilirim diye. düşündüm düşündüm. daha sonra farkettim ki o benim atacağım bütün hamleleri biliyodu. daha doğrusu o adımları atacağımı sanıyodu. ve dolayısıyla bende artık onun benim kağıtlarıma bakarak çalışmalarıma nasıl karşılık vereceğini biliyodum. yani orada sunacağı şeyleri beni çürütmek için kullanacaktı. ve az çok onun çalışmalarınıda teklifinide kestirebilirdim. en azından sunacağı şeyi artık biliyorum diyebilirdim. bu benim içinde büyük avantajdı. yerimden fırladım. masanın üstündeki kağıtların hepsini bi çırpıda yuvarladım attım oraya. beni ibo yapan şeyler vardı. bütün o ihaleleri almamı sağlayan şeyler. hatırlarsınız. batmakta olan şirketleri sermayeyi tabana yayarak bi anda ayağa kaldırmış ve piyasada yer tutmasını sağlamış bi adamdan bahsediyoruz biz. arkadaşlarımla koskoca standlar zinciri kurarak bir hafta içerisinde milyonlarca lira katlamış bir ticari zekadan bahsediyoruz. bankacılık sektörü de dahil olmak üzere bir çok mağazanın başında durup hepsini tek tek kontrol ederek , standdan mağazalar zincirine yükselişi kutlayan bi liderden söz ediyoruz. böyle böyle kendimi şişirdikçe şişirdim. ve artık sunacağım şeyleri kafamda tamamen oturtmuştum. o kız bunların hiçbirisini bilmiyodu. ve elime kağıdı alıp iboyu ibo yapan şeyleri birer birer yazmaya başladım. ihale günü suratının alacağı şekli inanılmaz derecede merak ediyodum.

bütün bir gazı alarak doğruca karşı şirkete gittim. elimde onlarda olmayan bişey vardı. onlar daha önce benim mazimi yada söyleyeceklerimi bilmiyodu. tabi sizde öyle. ama tabi ben onların söyleyeceklerini biliyodum. sonuçta onun konuşmaları benim raporlarımı çürütmek üzere kuruluydu. şirketten içeri girdim. kimlikler falanlar filanlar derken toplantı odasına çıkarıldım. girdim odaya. bildiğiniz büyük bikaç katlı bi binada takımlı adamlar etekli ablalar falan. içerde kuru pastalar falan dizilmiş masaya. amk görünce gene dibim düştü. olum dayanamıyorum lan. masada bişey gördüm mü o öyle tatlı görünüyoki gözüme. bu toplantılarda falan böyle ufak tefek kuru pastalar atıyolar masaya. yada üç beş kuruyemiş falan. kuruyemişe o kadar düşmüyom gerçi. fıstıkları falan atııp bırakıyom ama. kurupasta yada o tarz nevaleleri görünce yok abi çocukluktan mıdır nedir. duramıyo elim ayaam. neyseki arada çay molasında yerim diye bi kaç tanesini kimse görmeden ceketin cebine aşırdım. odada tahmin ettiğim gibi onun ekibi ve ben vardım. uzunca bi masa. masanın başına ihalenin sahibi oturacak. karşıya onun ekibi. benim tarafada benim ekip. sadece ben gelince kızın karşısına bi şaşırdı. hayırdır şirkettekilerin hiçbirisi cesaret edemedi mi karşıma çıkmaya diye bi efelendi şöyle. güldüm. hayır dedim. şirkette daha mühim işler var yapılacak. bu kadar basit bi iş için bu kadar adamı getirmeye gerek görmedim dedim. hııı salak kesin öyledir der gibi salladı başını gözlerini kısarak. o harekete de uyuz olurum amk. bütün kızlar yapıyo nedense. o hareket yüklü doğuyolar heralde. özel bi emoji gibi. herkeste var. neyse abi. adam haldıır huldur girdi içeriye. merhabalar hoşgeldiniz diyerek. tokalaşmaya başladı karşı ekiple. onlar bitince döndü bana. bi baktı bi tek ben. aa ibo bey. ekinizin geri kalanı neredeler dedi. gecikeceklerse yarım saat falan daha erteleyebiliriz toplantıyı dedi. elini sıktım gülerek. hayır hayır başlayabiliriz. bütün ekip burada merak etmeyin dedim. şöyle bi şaşırdı napıyo bu amk salağı der gibi. iyi siz bilirsiniz diyerek oturdu yerine. eliyle oturun buyrun dedi. oturduk sandalyelere. ihaleyi anlattı. iş bi inşaat işiydi beyler. bizim sektörlerde bi kaç faaliyet alanında bulunmak zaten moda oldu. biliyosunuz. fındıkçı şirketin inşaat alanına girmesiyle başlayan serüvenler herzaman hüsran oldu. ilk baştaki o paralı zamanları hep öyle devam edecek sanıyo heralde patronlar. neden sebep şu para sevdasından bi türlü kurtulamadıkları için eninde sonunda bizim işimiz kesinlikle kesişiyo o amk inşaat sektörüyle. anlatmaya başladı. düzcenin içerisinde yeni bir yaşam alanı inşa etmeye çalışıyoruz. bilen bilir diycemde şimdi markalarınıda vermek istemiyorum. bi kaç tane şirketin sitesi var burda. a sitesi falan diyim. a sitesini bilirsiniz. daha çok düzcenin elit kısmının oturduğu sitelerden birisidir. düzcedeki ne kadar avukat hakim savcı yada müşavir diğer bir deyişle ekabir takımının tutabildiği evlerden söz ediyoruz. diğer tarafta ise toplu konut gibi sitelerde bir ömür boyunca kira gibi taksit ödemeye mahkum orta sınıf var. bizim amacımız şirketinde gelirlerini bir düzeyde yükseltecek bir proje yapmak. bunu yaparken masrafları minumum düzeyde tutmak ama biliyosunuz ki inşaat sektöründe asla kaliteden ödün veremezsiniz. sağlam bina yapmak istiyosanız tabiki. onedenle en iyi ve en kaliteli mallar ve taşeronlar ile çalışmamız gerekiyor. aynı zamanda en düşük maliyetle bu işin içinden çıkıp şirkette kar oranını maksimumda tutmamız isteniyor. amaç hem şirketin gelirlerini yükseltip karlı bi iş yapabilmek. hemde düşük fiyatlar ile kaliteli evler yaparak düzcedeki orta sınıf halkın ev sahibi olabilmesini sağlayabilmek. eğer ki başarılı olabilirsek , hem yüksek bir kar elde etmiş olacağız. hemde düzcede sosyal sorumluluk tarzında bir imaj yaratarak orta sınıftaki insanların gözdesi haline geleceğiz. bu nedenle teklifleriniz son derece önemli. hanginiz başlamak ister sizleri dinlemek için can atıyorum dedi. benim sunumum biraz uzun sürer malum baya kalabalığız. o nedenle hanfendi başlasın buyrun bayanlar önden dedim. gülüştük biraz. ayağa kalkıp prjeksiyonun başına geçti. makara başlamak üzereydi.

başladı anlatmaya. önceliği ona ben vermesem kendisi isteyecekti zaten. çünkü benim projelerim vardı önünde. benim çalışmalarım benim fikirlerim vardı. onları teker teker benden önce söyleyecekti. ve sıra bana geldiğinde ben hiçbişey söyleyemeyecek fikirlerimi çalmışsın nalet kadın diyip ağlayarak çıkacaktım ordan. ve arkamdan bi kez daha dalga geçeceklerdi. beni güya rezil rüsva edeceklerdi. ama bilmiyolardı ki karşılarındaki yılların asil kurdu iboydu. biz binlik ypamayı katilden öğrendik. bizim katil gibi bi binlik üstadıyla yıllarımız geçti amk yıllarımız. o kızların dibini sıyırdığım günlerin haddini hesabını öğrenmek üzereydiler. benim ilk yaklaşımım şuydu beyler. madem orta sınıfa ev satmak istiyoruz. o zaman orta sınıfın ihtiyaçlarını karşılayacak bi ev yapalım. yani site mantığı nedir ? içinde havuzu olan, kendine ait parkları falan olan , güvenliği olan , merkezi sistem ısınması olan , her türde dairenin hep aynı şekillerde yapıldığı , herşeyi içinde barındırmaya çalıştığımız ufak kentçikler. bizim bu mantığı yıkarak maliyetleri düşürmemiz gerekiyodu mesela. bi site olacaktı evet. ama dar gelirli insanların isteklerinde öncelikli olarak neler varsa onlara yönelmeli diğerlerini lüks kabul edip ikinci plana atmalıydık. mesela evler 3+1 2+1 yada 1+1 şeklinde olabilirdi. duvarlar alçı olabilirdi. çatıda izolasyon malzemeleri değilde normal kiremit kullanabilrdik. bunlara tamam diyeceklerdi elbette. önceliği bunlara verip güvenliği koymasak siteye , kimse neden güvenlik yok abi güvenliksiz ev mi olur demezdi. bu bize büyük oranda bi kazanç sağlar o masraftan tamamen kurtulurduk. ayrıca orta sınıf için merkez isistem ısınma ve aidat olayları tamamiyle bi işkencedir. apartmanda oturanlar varsa bilirler. yakmadığın gazın parasını verirsin. kış aylarında odaların hepsi sıcaktır eyvallah ama. bizler 3 kişilik aile koyun koyuna tek odada yatıp doğalgaz faturasını yarıya düşürebileceksek eğer gibiyim öyle merkez isistemi diyecek insanlarız. o yüzden merkezi sistemden de kurtulmak en iyisiydi. herkes istediği kadar ödemeli ne kadar yakıyosa o kadar kullanmalıydı. ayrıca aidat olayından da böylece kurtulmuş olur kapıcılık sistemini devreye sokar, site içerisinde ufak bi apartman yönetimi kurarak , kendi kendini yöneten ufak bi kentçik kurmuş olurduk. aynı zamanda orta sınıftanda düşük gelirleri olanlar için kapıcılık yaparak evlerinde oturmalarını isteyebilir , kira istemeyerek onları memnun edebilir , böylece hem oturanları aidat derdinden , hemde ev alamayacak düzeyde gelir elde edenlere bir iş ve bir ev sağlamış olurduk. benim fikirlerimin ana teması bunlar üzerine kuruluydu. kız ağzını açıp başladı direk güvenlikten merkezi sistemden bilmem neyden. benim sözcüklerimi benim fikirlerimi benim çalışmalarımı birer birer seriyodu herifin önüne. ulan diyorum ne kadar kahpelik be. şuna bak öğrenmemiş olsam ne yıkılırdım amk. düşünsenize beyler. o fikirlerin üzerine günlerce saatlerce çalışmalar yapacak , şunu şurdan bunu burdan yaparak şu rakamları elde edicez diye sayfalarca rapor hazırlıycaktım. ve bir saat içinde hepsi fos olacaktı orda. arkamı dönüp gidecetim. amk ne plan yapmış huur be.