Yaşanmış bir olaydır, en ufak yalan en ufak uydurma yoktur. Olay halen devam ettiği için birnevi kafamı dağıtmak, sizlere derdimi anlatıp belki de bir umut derman bulmak için yazıyorum bu satırları..

Tarihi tam hatırlamıyorum fakat yaklaşık olarak geçen sene Yılbaşından sonraydı ocağın ikinci haftası gibi olmalı kışın o soğuğunda beni yataktan kan, ter içerisinde uyandıracak kadar korkunç ve ne olup bittiğini kavrayamayacak kadar karmaşık kabuslarla başladı herşey. O zamanlar gördüğüm kabuslarda daha önce hiç gitmediğim mekanlar, hiç görmediğim insanlar, garip ve insan olmayan varlıklar ve istisnasız her seferinde gördüğüm bana acıyarak ve ağlayarak bakan yaşlı bir kadın vardı. Bütün bu kabuslar beni deli gibi korkutuyor ama hiç kimseye anlatmıyordum. Annem tabi bende gariplikler sezmeye başlamıştı bir süre sonra "oğlum birşey varsa anlat bak, dök içini" dedikçe ben "birşeyim yok anne of, işine bak" gibi ergence cümleler kuruyordum. Ama ne zaman birine "birşeyim yok desem" o gece gördüğüm kabuslar çok daha korkunç oluyordu, uyutmuyordu adeta "demek birşeyin yok he" dercesine mesaj veriyorlardı bana.

Artık gördüğüm kabuslar gündelik yaşamıma kadar sirayet ediyor, beni başka bir insan haline dönüştürüyordu. Sanki içimde yıllarca biriken nefret artık dışarı çıkmak istiyordu, bazen avazım çıktığı kadar bağırmak herşeyi yıkıp dökmek istiyordum ama yapamıyordum bu beni daha çok dellendiriyordu. Çevremde gelişen en ufak şeylere bile sinirlenen bi çocuk olmuştum, annem ve babamla bu yaşıma kadar hemen hemen hiç kavga etmeyen ben, artık her gün evde huzursuzluk yaratan kavgaya sebebiyet olan biri haline dönüştüm. Bir akşam babam beni balkona çekip "gel bakalım biraz konuşalım senle" dedi, oflaya puflaya gittim oturdum karşısına.

(-) babam, (+) ben

- Oğlum bak seninle tatlı dille konuşacağım, beni germeden anlatacaklarımı dinle.
+ Hayırdır bir sıkıntı mı var ?
- Evet var, karşımda oturuyor.
(sustum, sadece dinliyorum buyur gibisinden kafamı salladım)
- Bugün bir bir pgibologla konuştum seni anlattım, randevu aldım yarın birlikte gidiyoruz.
+ Kime sordun randevu alırken ya gelmiyorum pgibolağa felan.
- Sıkıyosa gelme iki haftadır kendine ne olduğu hakkında bi fikrin var mı? Evdeki huzursuzluk hakkında bir fikrin var mı? Annene bana nasıl davrandığını görmüyor musun? Belli ki bi derdin var ve bu seni aşıyor, daha fazla birbirimizi germeden gerekirse ilaç desteğiyle seni eski haline döndüreceğiz, pgibolog sana yardım etmek için var, yarın gidiyoruz.

Sanırım kimse okumuyor ama ben yine de devam ediyorum. içimdeki sıkıntıyı dökmem gerek..

+ Baba, iyi düşünmüşsün güzel düşünmüşsün de niye bana sormadın? Bu evde arkamdan iş çevrilmesinden bıktım, ders olsun gelmiyorum hiçbiryere belki aklınız başınıza gelir,

dedim kalkmaya çalıştım, kalkamadım babam tuttu bileğimden sertçe vurdu masaya "otur lan oturduğun yere" dedi. O an fiziksel bir bir karşılık veremediğimden iyce sinirlendim, "ya bırak dıbına koyim bi rahat ver ya" dememle babamdan okkalı bir tokat yedim, gözlerim doldu oturdum yerime mecburen. Yaklaşık 2 dakika kadar karşılıklı bakıştık, ben ona nefretle o bana acıyarak bakıyordu. Ağlamaklı gözlerimin arkasında beni babamın katili edebilecek kadar güçlü bir kin saklıydı. En sonunda dakikalar süren suskunluğu babam bozdu " kalk gibtir git odana adam akıllı uyu yarın erken kalkıcaksın" dedi. Birşey demeden çıktım, baktım annem de bizi dinlemiş heralde hüngür hüngür ağlıyor salonda yüzüne bile bakmadan hemen uzaklaştım, annemi görünce daha da kötü oldum gittim odamda bi posta daha ağladım. O gece babamdan yediğim tokat bir kenara, annemi öyle görmek beni çok etkiledi, ağlaya ağlaya uyumuşum. Zifiri bir karanlığın içersindeyim rüyamda yine o lanet karının sesi yankılanıyor ağlamaklı bir sesle "ağfir li, ağfir li" deyip duruyordu. (Bunu Türkçe söylemediği halde anlıyordum ama rüyanın içindeyken anormal bir durum hissetmiyordum. O kadının ağzından çıkanların Türkçe olmadığını uyandığımda anlıyordum.)

Yaz lan yaz merak ettim dıbınakoyayım

Rezervasyon

Rezervasyon benim yaşadığım olaylara benziyo devam

Rez devam et

Rezervasyon

Ağfir li, arapça bir kelime ve "beni affet" anldıbına geliyor. Rüyalarımda o günden beri arapça, ibranice ve aramice gibi bir çok eski dilde diyaloglar geçiyor(hala) ve sanki ana dilimmiş gibi konuşup anlayabiliyorum. Tabi uyandığımda durum farklı oluyor, rüyamda neler gördüğümü, neler yaşadığım kısaca tüm içeriği hatırlıyorum ama aslında farklı bir dil ile iletişim yaşandığını bir süre geçtikten sonra farkedebiliyordum. Bu durum gerçekten insanı paranormal bir olayın içine düştüğüne ikna ediyor.

O karanlığın içinde sesin geldiği tarafa doğru yürümeye başladım. Yürümeye devam ettikçe o ses bir çığlığa, bir feryata dönüşüyordu. Sanki biri ona işkence ediyormuş ve benden onu
kurtarmamı bekliyormuş gibi. Bir tarafım korkuyor ilerlemeye bir tarafım da ısrarla devam etmemi söylüyordu. O an sanki ruhum bedenimden ayrıldı olduğum yerden kendimi izlemeye başladım. Gördüğüm şey benim bedenimdi ama içinde ben yoktum. Birileri tarafından kontrol ediliyordu. Birden kendi bedenim bana doğru dönüp "ettabeani(beni takip et)" dedi, o ses kesinlikle bana ait değildi, bedenimde bir cinni'nin olduğunu o zaman anladım. Çok korktum o an, düşüncelerim dilimde düğüm oluyor gibiydi konuşamadım durdum, hiçbirşey söylemeden ona bakarak hıçkıra hıçkıra ağladım. Bana doğru yürüdü, kendi bedenimden bana bakan o gözler de bana ait değildi, o gözleri benim yaşadıklarımı yaşamayan, anlayamayan insanoğluna tarif etmek imkansız. Dilim tutuldu, bana yaklaştıkça gözlerindeki kızıl alevi daha net görebiliyordum, elim ayağım titriyor korkudan, ağlamamak için kendimi tuttukça gözyaşlarım sel olup akıyor, bağırmamak için kendimi tuttukça da bir süre bekledikten sonra dayanamayıp patlıyor ağlarken de deli gibi bağırıyordum "limada, limada(neden, neden)" diye. Cinni bana bakıp "esket(sus)" diye bağırdı, sonra "ettabeani, saurikum(takip et, göstereceğim)" dedi.

REZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

Rezerved

Dewam et kardes