yaklaşık bir yıldır yalnızım, duygularım çok karışık.

eski sevgilimi mi özlüyorum yoksa onun bana olan sevgisine, o sevilme duygusuna mı hasret kaldım bir türlü çözemiyorum.

yalnızım, kafayı yemek üzereyim...

saat 6, sen yoksun...

canım sıkkın bu şehirde

tam 4 gündür hastayım ve bu durum daha böyle devam edicek gibi gözüküyor

yemek yiyemiyorum, yemekten tat alamıyorum şu an.

spora gidemiyorum. hatta sporu bırak 4 gündür dışarıya adımımı atmadım. çok üzgünüm.

geceleri zor uyuyor, sabah yataktan zor kalkıyorum. her yerim ağrıyor.

öksürüyorum, hapşırıyorum, burnum yarı tıkalı yarı akıyor, her öksürüp hapşırdığımda da başım ağrıyor ayrıca.

normalde ilaç kullanmayı veya doktora gitmeyi sevmem, hastalığın geçmesini beklerim ama bu çok kötü vurdu beni yarın doktora gideceğim.

kimin gözü değdiyse ben onun ta anasını zütünden gibiyim.

düzeliyorum yavaş yavaş

saat 6 buçuk, sen yoksun...

delirmenin eşiğindeyim

korona morona bilmem ama benim yokluğum kor ona

ya niye her seferinde böyle oluyor deli olucam artık ben ne kadar gerizekalıyım lan

hoşlandığım kadından en ufak bir ilgi gördüğüm zaman hemen gelecek hayalleri kurmaya başlıyorum. birlikte olsak ne kadar güzel olurdu... şunu yapardık buraya giderdik. böyle sürprizlerle şaşırtırdım, mutlu ederdim kendisini gibi hayallere dalıyorum geceleri.

e mutlu oluyorum tabi bunun sonucunda. böyle güzel hayallerle uykuya dalmak mutlu ediyor beni. geceleri iple çekiyorum hatta böyle hayaller kurmak için

sonra ekmek çıkmıyor bana o kapıdan, hüsranla sonuçlanıyor bütün hayaller... çıkmaz sokağın başında olduğumu biraz geç anlıyorum.

ne kadar aptal olduğumu sorguluyorum ta ki yeni bir kadından hoşlanana kadar...

şimdiye kadar kimden hoşlandıysam benden hoşlanmadı

bu korona çıktı çıkalı düzenim çok bozuldu

sabaha karşı 7 gibi uyuyor, akşam 5-6da uyanıyorum

gün aşırı spor yapıyorum ve genelde gece yarısı 12-1 gibi uygun oluyorum spor için

hiç hoşuma gitmiyor bu durum fakat elimden de bir şey gelmiyor malesef

bugün çok özledim seni

her gün özlediğimden daha çok özledim bugün

ağladım hatta biraz

bu adam seni düşünmeden duramaz...

13 nisan günü öğlen 2'de uyandım

13 nisanı 14 nisana bağlayan sabaha karşı saat 4'de spor yaptım

bugün 14 nisan saat 11 buçuk, hala uyumadım

resetlemeye çalışıyorum sistemi umarım başarırım

başaramadım aq

dün akşam bir rüya gördüm.

ölümüm 31 yaşındayken, yasemin adlı bir kızın elinden olacakmış

isim hayal meyal aklımda ama yaşı hatırlıyorum

çok gerçekçiydi lan

bu korona işinin acilen çaresine bakılması lazım yoksa benim yolum yol değil

saat sabah 10da yatıyor, akşam 8 gibi kalkıyorum

sabaha karşı 3 buçuk gibi spor yapıyorum

eski sevgilimi aşırı derecede özlüyor, sürekli onu düşünüyorum

ya bu korona bitecek ya ben biteceğim...

rüyamda takside bir yere gidiyordum.

sokaktan geçerken bi baktım insanlar sağda solda, barlarda kostümlü parti yapıyor. etraf sisli böyle, tavşan kıyafetleri falan herkes zıplıyor ediyor yola taşmışlar.

düşünüyorum ben de "ulan" diyorum, "korona yok mu memlekette bu insanlar nasıl eğleniyor böyle dıbına koyim" diyorum. "bir gerizekalı ben miyim dışarı çıkmayan hani polis hani zabıta" diyorum.

sonra yarı yolda taksiciye diyorum ki "abi beni tekrar eve at vazgeçtim ben" diyorum. sonra taksici bi kenara çekip benimle korona üzerine sohbet ediyor dıbına koyim. ikimiz de arka koltukta sohbet ediyoduk en son, uyandım.

çok gerçekçiydi, taksiciyi de bir yerden tanıyor gibiyim ama çıkaramadım şu an neyse...

taksimetre 45tl tutmuştu

işte hayat yine akıp gidiyor

işte hayat sensiz de yaşanıyor

22:30'da uyandım bugün

yannanı yemişliğin kanıtı niteliğinde resmen