lanetli bir adet cam kase.

Zamanın birinde romantik bir Jestin parçası olarak geldi evime. içerisindekiler bitince özenle yıkadım, geri içerisine ne koysam diye düşünürken ( zira eve gelen tabak çanak boş donmezdi, Türk olmak bunu gerektirirdi) annem alıp hunharca kullanmasın diye odama, çalışma masamın üzerine koydum. Benim kasemdi, kiymetlimisti.

önce babam dadandı kaseye. bu dedi neden burada duruyor dedi aldı mutfağa zütürdü, geri getirdim ( daha doğrusu getirdiğimi zannediyordum ama aslında kendi geliyormuş) o dedim bizim değil, geri gidecek karışmasın diye ayırdım dedim. bu seferde tutturdu mustafa nin kasesi bu, ben bunu geri vericem diye. yav değil mustafa nin kasesi rahat bırak kasemi falan dedim gitti bu. sonra temizliğe gelen abla ve annem dadandilar kaseme ama her seferinde geri getirdim ( hala getirdim zannediyorum bak)

edit: yanlışlıkla gönderdim devdıbını yazıyorum

Yanlışlıkla gönderdim, devdıbını yazıyorum.

Neyse uzatmayayım aradan baya güzel günler, o kadar da güzel olmayan günler ve bir takım ağlamalı kurmalı ayinli günler geçti ve kase artık sadece bir kaseydi, dolayısıyla içip içip küfrettiğim bir gün elimde yakacak fotoğraf falan olmadığı için kaseyi çöpe attım ve sizdim.

Sabah kase başımdaydı.

Yorganı burnuna kadar çektim, vay babayin kemikleri şeklinde ilkel küfürler eşliğinde altıma sıçtım. Meğer annem yanlışlıkla atıldı zannedip yıkayıp temizleyip koymuş yerine. Yok anne dedim atıyorum bunu ben kase yok artık. Attım geri.

Ertesi gün kase mutfaktaydi.

Yav dalga mı geçiyorsunuz attım işte koyduğumun kasesini kim getiriyor bunu dedim oradan babam yarın bi gün barisirsiniz geri verirsin diye şey ettim dedi. Tamam kalsın aq da tak barışırız dedim ( içimden), kaldı. Biz tabiki barışmadik ama kasede durdu hep bir kenarda.

Devdıbını yazıyorum.

Okuyan varsa belli etsin

Aradan aylar geçti, bir ton şey yaşandı kase sahibiyle ve ben taşınırken, ev bombosken geride sadece o kase kalmıştı, artık geride bırakmak zamanı gelmişti çünkü kaseyi de sahibini de, kapıyı çekip çıktım.

Ve gibtigimin kasesi yeni evde de belirdi.

Anasını avradını gibtigimin 30 km yol katetmisti evden eve nakliyatcilar evde bir şey unutulmasın diye kontrole gittiklerinde bulup getirmişler.

Neyse dedim. Olgun bir birey gibi koydum köşeye, anlamı yok zaten artık dedim. Sıradan bir kase, dursun.

Fakat kase sahibinin hamleleri bitmemişti, anılarımı dahi gibmenin bir yolunu bulmuştu. Bir süre sonra kendimi tekrar depresyon da buldum. Ve terapinin bir parçası olarak kaseyi bahçeye gömdüm kardolarim. Bildigin toprak attım üzerine. Ellerinle toprak attım, delirtti çünkü artık.

Devdıbını yazıyorum okuyan var mı?

Kase sadece dört gün sonra bahçıvan in ellerindeydi

Secde ettim.
Af diledim.
Sekiz sezon supernatural izledim.
Sonra aldım kaseyi karşıma konuştuk biraz. Sorun neydi, neden böyle oldu. Benim suçum yok ki amk manyağı ben kaseyim dedi, haklısın dedim. En son aldım yıkadım allah affetsin kullanıyorum da artık. Benim canım kasem

Okuyan çıkarsa ona göre yazacağım devdıbını.

Çinli perili değil amk. Bir başımdan geçen bir aşk hikayesi.

Niye okumadınız bunu amk