lanetli bir adamın sikimtrak hikayesi

işte tüm bunlar böyle süre gelirken, yeter dedim. pes ettim. mücadeleyi bıraktım. giberim lan dedim. ne zaman ayağa kalkmaya çalışsam daha sert yumruk yiyordum. Ben böyle hayatın dıbına koyayim dedim bıraktım öylece kendimi hayatımın akışına. üniversite yıllarında internet kafede çalışmıştım. ordan bilgisayar tamiri biliyordum. az parayla da olsa çalışıp temel ihtiyaçlarımı karşılıyordum.

dinliyoruz kardeşim

aradan geçen zaman sonrasında normal hayata dönmeyi çok denedim. bir iş arayayım artık, bişeylerle meşgul olayım dedim. bunları demez olaydım. bilseydim kalkar mıydım o 1 haftadır üzerinde yatmaktan kokmaya başlamış yataktan.
bir çok firmayla iş görüşmesine gittim. kimya mezunuyum. üstüne aöf işletme okudum. gitmediğim fabrika kalmadı. tüpraş, petrol ofisi, hyundai, nuh çimento, ford, dyo, aklıma gelmeyen bir kaç tane daha. evet kocaeli'de oturduğum için şanslıydım. sanayi şehri olduğu için bir çok fabrika burdaydı ama bu benim lanetli olduğum gerçeğini hiç değiştirmedi.
hiçbirinde işe giremedim lan. hepsinde mülakatta kaybettim. kimi tecrübesizsin dedi. kimi mezun olduktan sonra çok ara vermişsin, unutmuşsundur dedi. gibtiri çekti. zaten cv'de okuduğum okulla alakasız işler vardı. lokanta da garson, züccaciyeci de satıcı, markette rafçı yazacak halim yoktu ya.
tek bildiğim myo ikinci senesinde çalışırken öğrendiğim bilgisayar tamirciliği vardı.
ama hiç biri işe girmeme sebebim değildi. sebebi belliydi dıbına koyayim. lanetliydim ben.

http://ccc.incisozluk.cc/w/ lanetli-bir-adam%C4%B1n-gibimtrak-hikayesi/@tartartarana

al bu linki ekle @1e aradaki boşluğu sil yapıştırırken

nerde kalmıştık,

o günden sonra çok zor oldu yaşamak benim için. intihar etmek hiç aklıma gelmedi. gelseydi de eder miydim bilmiyorum? yaşadığınız acıları asla silemezsiniz arkadaşlar. unutmam mümkün değil. sadece daha fazla zaman aralıkları ile hatırlamayı öğrenirsiniz. ilk başta her gün gelir aklınızı, sonra her hafta, sonra ayda bir. öylece gider hayat.

@37 hocam ben sözlük kısayollarını bilmem. yeniyim. çok takip etmişliğim vardır sizleri ama yazmışlığım pek yoktur. kusuruma bakmayın.

ara için özür beyler. dükkanın kepenklerini indirdim. bir tane de kahve yaptım.

anlat anlat, hepimiz öyleyiz zaten. düştüğümüz hallerden belli. ayrıca sadece kendi entarilerinin olduğu bi link de ekle bin!

çok fena dağıldım abi. cenazesine bile almadılar lan beni. bari burada yapmayın. son bir kez göreyim dedim, yalvardım. nasıl bir nefretti onların ki anlayamadım. Siz ağlamak isteyipte ağlayamamak nedir biliyonuz mu? hiç yaşadınız mı? hiç gelmiyor o yaş gözünüzden anasını satayım üzüntüden kalbiniz ağırıyor, boğazınızın tam ortasına dobi misket oturuyor. içimde biri ölmüş. kalbim artık sadece kan pompalamaya yarar. içimde biri ölmüş.
Bu şarkı benim için yazılmış.

http://www.youtube.com/watch?v=V7Nh00QYAKo

bir sigara molası veriyorum abi. boğazımı açmam gerek.

devam   

sonra evlendirileceği haberini aldım. dıbına kodumunun babası hazırda mı bekletiyordu damadı anlamadım. tekrar kaçırmaya çalıştım evin önüne nöbetçi dikmişlerdi resmen. babası zorla evlendirdi onu. düğünü basayım dedim, daha kapıdan girmeden fena dövdüler.
sonrası sadece 2 kez mesajlaştım dünyaya ait olmayan meleğimle.
birincisinde " vazgeç bende, ben yanarımda senin yanmana dayananmam" dedi.
"Senden vazgeçersem ben yanarım" diye cevap yazdım.
ikinci mesajını ise evlendikten sonra aldım.
"kapıda bekleyeceğim seni" dedi.
bu mesajına anlam veremedim. taaa ki öldüğü haberini alınca. intihar etmiş. gibtirin gidin lan. intihar mı etmiş yoksa intihar ettirmeye mi zorlanmış yoksa öldürülmüş mü? hiçbir zaman öğrenemedim

inat ettim. öyle olmaz dedim. ilk önce isterim vermezse kaçırırım dedim. bilseydim olacakları dermiydim anasını satayım. gençlik ateşi ya. istemeye gidemedik. babası, "gelmesin kafasına sıkarım demiş * " gittim inadına. çikolata çiçeğimi aldım canımdan çok sevdiğim kardeşim mert'in(gerçek ismini söylemiyorum. mert dedim. sonra niye mert dediğimi anlatacağım.)annesi ve babasıyla gittim istemeye.
kapıdan kovdular. sonra tek gittim. fena dövdüler amk. kaçırmaya çalıştım ama kaçıramadım. mert'le denedik ama babası resmen kodese hapsetmişti.

üslü sayımdı o benim. karekökümden bir tek sen kurtarırsın beni derdim. artık işi biraz ciddiye bindirip isteme laflarını araya soktuğumda anlayamadım gözlerindeki telaşı. bir gün söyledi. "babam vermez beni sana, kaçalım" dedi. "neden" dedim. "babam alevi olmayana kız vermez" dedi. ulan ben daha o güne kadar alevi nedir yeni öğrenmişken en gaddarıyla vuruldum şansımı gibeyim. Lanetime sokayım.

devam panpa

2 yıl myo 2 yılda öyle 4 yıl sürdü ilişkimiz. öyle kavge ederek ayrılmadık. keşke kavga ederek ayrılsaydıkta görmeseydim sonra olacakları. beni bu dünyada ondan tek bir şey ayırabilirdi.
ilk başlar bilmiyordum. 2 yılımızda bana alevi olduğu söyledi. alevi olmak ne demek ti ki lan? benim tek dinim oydu. zaten kendisi de pek önem vermezdi. ama o kancık babası yok mu? onun geleneklerine, toplum tabularına, örf bildiklerine, ananelerine, adet bildiklerine, topuna sol bacağım girsin dıbına koyayim.

öss'ye (şimdi ygs mi ne olmuş) hazırlanacak vaktim yoktu. öyle bir lükse sahip değildim. meslek lisesi çıkışlı olduğum için direk sınavsız myo okudum. zaten 2. yılını hocalarımdan özel izin alarak sadece vize ve finallere katılarak geçirdim. çünkü çalışmam gerekti. olacakları bilseydim kayıt günü gider miydim o kampüse dıbına koyayim.
şu 27 yıllık ömrümde bir kız sevdim. üniversite arkadaşımdı. o kadar güzeldiki arkadaşlar. nasıl diyeyim, burda yapıyorsunuz ya siz, "adriana lima'mı yoksa kate upton mu?" diye. benim sevdiğimin karşısına kim koyarsanız koyun vız gelir tırs gider. bazı geceler gerçekliğinden şüphe ederdim. benim gibi lanetli bir adama böyle bir güzel nasıl nasip olur ya?

reserved

reserved

lise yıllarımda gündüzleri okuyarak akşamları da çalışarak sürdürdüm hayatı. hiç öğle tatilinde kaçıp manitayla sahile gidemedim ya da son derse girmeyip internet kafeye kaçamadım. Bir sürü yerde çalıştım. pastane, fırın, züccaciyeci, market, lokanta. arkadaşım en zoru da lokanta da çalışmak lan. garsonluk mesleğini icat eden kimse, hakkında hiç iyi konuşmadım. bütün gün ayakta beklemek. ölüm gibiydi. sabah aydınlanmadan gidersin 10 saat 12 saat ayakta ortalığın huursu gibi bir sağa bir sola.

Geriye bir sorumsuz ve kahvehane sevdalısı baba, lanetli bir çocuk ve 38 günlük bir bebek kaldık. o günden sonra hiç çocuk olmadım ben. mahalle maçı oynamak yerine bebek bezi değiştirdim, basketbol oynamak yerine mama yapmayı bebek gazı çıkarmayı öğrendim. öamaşır yıkadıktan sonra ütü yaparken hayal ettim ben yakan top oynayıp yavuağzı diye bağırarak topu havaya atmayı.

vay amk be halime şükrettim