2. sezon tam gaz devam beyler

bu arada mevlüt dede ile görüşende olmamıştı ailemizde zaten baba tarafı ile birlikte yaşıyorum anne tarafım bu tarafta değiller. baba tarafı da genel itibari ile silmişti mevlüt dedeyi.
kel ile iki yabancı idik evde. korku ve kabus dolu geceler başımızda bekleyen kargalarla dolu günler çerçevesinde edinebildiğimiz 3-5 kuruş sayesinde Turanla, Mevlüt dedeyi ziyarete gittik.
Sabah kelden hemen sonra çıkıp gittim turanı da alıp yola koyuldum. mesafe çok değildi. heyecanlıydık mevlüt dedeyi göreceğimiz için.
ama heyecanımızın yerini büyük bir üzüntü ve hayal kırıklığı alacaktı 2 saat kadar sonra. turanın soyadı tutmadığı için mevlüt dede ile görüşmesi söz konusu değildi zaten o da içeriye girmek istememişti.her nedense cezaevinden pek bir korkmuştu turan.
dedemle görüşmeye başladım.
açık görüşmeydi beyler. evet mevlüt dedemdi gelen ama eski halinden eser kalmamış şuncacık süre zarfı içinde çok kilo kaybetmişti ve gözleri kan çanağı gibiydi. hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım dedemi görünce. sarılmak istedim görevliler izin vermedi. sadece gözlerine bakıp anlayabiliyordum onunda bizle aynı şeyleri yaşayabildiğini , içerideki suçlu ahaliyle yaşadıklarını anlatmak istemezdi dedem ama onlarıda ağzından almayı görev edinmiştim. çünkü aciz bir kadını öldürdüğü düşünülüyordu ve yapayalnızdı hapishanede.
-mevlüt dedem..
-pumpfiction oğlumm..
-dedem neler yaptılar sana...
kısa bir süre sessiz bakışlardan sonra burnumun ve yüzümdeki diğer hasarın sebebini sordu kavga ettim dedim. üzmek istemedim onu.
içeride zor zamanlar geçirdiğini pek sevilmediğini anlattı dedem.
-dede ifritle alakalı bir şeyler hissediyor musun?
kan çanağı gözlerini kaçırarak anlatmak istemedi dedem ama ben anlatmaya başlayınca dedemde döküldü.
-pumpfiction evladım başımızda bir lanet var.her gece o ifritin kabuslarıyla uyanıyorum ve sabaha karşı kargalar ziyaret ediyor beni.o ifritin bakışlarını kanlı canlı devam ettiriyorlar.
allahım neye bulaşmıştık biz.ne yapmıştım ben kendime lanet etmeden duramıyorum artık.
-dedecim her şeyin üstesinden gelicez sen korkma senin aslan gibi torunun var diye kendim bile inanmadığım sahte sözleri sarfettim bir süre o anlamsız yalan eşliğinde bakıştık ve bize ayrılan sürenin sonuna geldiğimizi belirten görevli yanımıza doğru geliyordu.
dedemin elini sıktım onu öpüp sarılamayacağımı öğrenmiştim kısa sürede ama hemen ellerimizi üstümüzü kontrol etti görevli ve bir daha temas halinde bulunursam adımı yasaklı bir listeye taşıyacağını söyleyip ayırmıştı bizi... epey kurulmuştum bu adama beyler.
çıkıp durumu turana doğru hareket etmeye başladım. turansa orada bir adamın uzun süredir kendisini gözlediğini hemen gitmemiz gerektiğini olağan dışı birşey olduğunu hissettiğini söyledi...

adam 1.70 boylarında zayıf esmer sıfatı bozuk meymenetsiz bir tipti beyler. turanla adamı bir süzdük , aramızda kirli bir bakışma vardı.
iki tarafta ters ters birbirine bakıyordu. allahın adını unuttuğu bi yerde bir yabancının tehdidi altındaydık ve kendimizi nasıl savunabileceğimiz hakkında hiç bir fikrimiz yoktu.
turanla cezaevini terk ettikten sonra adam bizi takip etmeye başladı. durumun farkına varınca panik yapmaya başladık turanla.
adımlarımız hızlanıyordu ama adamda niyetide gayet belliydi en azından niyetinin iyi olmadığı belliydi, emin ve hızlı adımlarla bize doğru yaklaşıyordu.
-koş pumpfiction koş bu işin sonu iyi değil!
-koş dıbına koyayım arkana bakmadan koş.
ulan yavşak adamda hiç çekinmeden koşmaya başladı zaten taşra gibik bir yerdeyiz.
ortam genel olarak tenha ve ücra.
turan nefes nefese kalmaya başladı arkasına doğruldu
-pumpfiction çok yaklaştı ne yapcaz.
-koş turan ölmek var durmak yok. başımıza ne geleceğini bilmiyoruz zaten.ne istediği hakkındada hiç bir fikrimiz yok. kendimi ucuz bir romanın içinde hunharca katledilecek bir yetim gibi hissediyordum o an.ta ki yanımda turanın olmadığını fark edene dek. silkelendim ve kendime geldim. turan yere düşmüştü.
zaten çok yaklaşmakta olan bu şerefsiz kanı bozuk turanı kıskıvrak yakalayıverdi... çaresizce yanına doğru ilerledim. adam hemen turanın cüzdanını ve cep telefonunu aldı.
-ne istiyosun bizden diye ağlamaya başladım.
şerefsiz ve soğuk bir sesle
-cüzdan telefon.
boynum bükük kaptırdım her şeyimi bu şerefsize. etrafta kimseler yoktu.ya da yok gibi davranıyorlardı. işte hayatımda ilk kez o gün anladım bu dünyada turandan başka kimsem olmadığını.
adam hızla uzaklaştı yanımızdan. olan biteni kimseye anlatamadık çünkü durumdan ailelerimiz habersizdi.
turanla birbirimize sarılıp ağlamaya başladık. yaktık birer sigara ne tak yiceğimizi düşünürken bileti alırkenki para üstünü cebime koyduğum geldi aklıma. istemsizce turan yürü terminale fırla dedim tuttum kolundan. önce bu dıbına koduğumun yerinden kurtulmalıydık.
cebimde son 25 liram kalmıştı bu ancak birimize yeterdi ama bir şekilde gidecektik buradan. durumu bilet satan adamlara anlattık. ulan dıbına koduğumun yerinde kimse mi inanmaz insanlara. dıbına koduklarım iki tane eli yüzü düzgün genç hatta ergen yazıktır günahtır...
kalakaldık orada çaresizce derken firmanın adını vermeyeyim reklam olmasın ama bize kulak misafiri olan bir muavin bize yardımcı olabilceğini söyledi. nereye gittiğimizi sordu alakasız amk adamlar ankaraya gidiyormuş.
bir darbe daha aldık o an derken diğer arkadaşlarıyla görüştü ve bizim kurtuluş biletimizi teslim etti bize canımın içi Remzi Abi. seni hiç unutmayacağım Remzi abi.
nihayet sağ salim eve dönecektik.en azından öyle umuyorduk.

@maleyyy bu partı senin için girdim

beyler şükür kendi topraklarımıza varabilmiştik turanla. elde avuçta bir şey kalmamıştı. çaresizce okula doğru gittik.
günün yorgunluğu , korkusu ve kederi üzerimizde yığıldık banklara. ailelere telefonlar ve cuzdan hakkında ne yalan söyleyeceğimizi düşünüp durduk. hayat gerçekten tüketmeye başlamıştı bizi bu zamanlarda.
insanlığa ve hayata dair inancımı bu dönemlere kaybettim beyler.
çaresizce düşünürken turan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı olan biten her şey ağır gelmeye başlamıştı artık. bende dayanamadım içimizdeki bütün laneti kusarcasına ağladık.
arada gelen geçen bize bakıyordu ama umrumuzda değildi. yaşı önemli değil çoğu insanın hatta hiçbir insanın kaldıramayacağı şeyler yaşıyorduk.
-en azından yan yanayız kardeşim. dedim turana
-kardeşten de ötesin pumpfiction...
evet beyler aynen böyle demişti turan kardeşim bana.ama içten içe biliyorum ki,sizlerle de paylaştım bunu, olayların başladığı gün dahil her şeye isteyerek dahil etmiştim turanı. içim sızladı.
kardeşimsin diye cevap verebildim mahçubiyetimle.
ağlamak biraz rahatlatmıştı ve artık oturup ne yapmamız gerektiği hakkında düşünüyorduk.o an turandan telefonları ve cüzdanları okulda unuttuğumuz yalanını uydurmak geldi.her ne kadar inandırıcı gelmeyecek olsa da kendi inancımızla onlara kabullendirecektik hikayemizi.
başka çaremiz yoktu. yalanı şu şekilde detaylandırmaya karar verdik en son. bakkaldan alış-veriş yapmıştık ve okulda sohbet ediyorduk. turan çöplerle beraber dalgınlıkla cüzdan ve telefonlarıda poşete doldurdu eve gelince farkedip döndüğümüzde ne cüzdan ne de telefondan eser yoktu.
evet beyler yalanımız buydu.o kadar çaresizdik ki pederden gelecek cevabın yalanına sokuyumcu olduğunu bildiğimiz halde böyle bir yalan atacaktık.
eve dağılmadan tekrar konuştuk ve olayı sabitledik.
benim peder le aram açık zaten. durumu anneme anlattım peder gelip bir kaç hakaret ettikten sonra gibtir olup gitti. zaten ondan harçlıkta almıyordum artık okullarda yoktu yakında çalışmaya başlayacaktım.
turanın tarafta ise bir kaç " ah oğlum kafan nerede" gibi ufak tefek cilalamaların ardından olay kapanmış.bu arada pederle iyice açılmaya başlamıştı bizim aramız ve az öncede belirtiğim gibi bir iş aramam gerecekti.
bu arada turanda meteliksiz kalmıştı ama ailesiyle arası iyiydi ve benden hafif atlatacaktı olayları.
bir kaç gün iş aradıktan sonra bir kahvede işe girebildim beyler. aylık 600 lira para artı yemekler. kısa süre çalıştıktan sonra bu kahveden ayrıldım beyler içeride sigara içiliyordu ve çok içiliyordu bende malum kronik bronşitli bir panpanızım dayanamadım.
günler günleri kovaladı bir süre kabuslar bir süre korkular tripler eşliğinde. kahveden aldığımız 3-5 kuruş sayesinde belimi biraz doğrultabildim ve işe girdiğim kafede hayatımı yoluna koymaya başlayacaktım.

edit:imla