Rez anlat

Ne diyon la degigib

Kurşunlar bedenimle temas ettiği an zaman yavaşlıyor, nefesim hızlanıyor, ölüm enseme çöküyordu. Silahlarımı gözden geçirerek bir izbe bir köşeye çekiliyor ve durum değerlendirmesi yapıyordum böyle anlarda. Sonra yeniden doğuyor, yeniden kudurmuş almanlara saldırıyordum.En çok dipçikle öldürdüğüm almanlar bana haz veriyordu.Çünkü dipçikle ölüm gerçekten utanç vericiydi.

resim-entry uyumsuzluğu

remember. no russian

Havayı yakalamış, nefreti hissetmiş ve alman kanına en çok susamış olduğum an Kapat o bilgisayarı git beş ekmek al.On saattir başındasın. Babana da söyleyecem kaldırsın onu. Yeter diyen annemin sesiyle irkilip hemen kapattım oyunu.W,a,s,d tuşarı silikleşmiş klavyemi bir süre izledikten sonra annemin masaya bıraktığı parayı fark ettim. Parayı aldığım zaman ekmeğin fiyatını ve kalacak olan para üstünü düşünüyordum. Evden çıktım yavaş hareketlerle.

Kaldırım çizgilerine basmamaya çalışarak adımlar atarken aklımdan geçen tek şey bir kaç saat sonra gideceğim okulumdu. Baharın tadını hissettiğim bir pazar öğle üstüydü. Birazdan babam uğrar, beraber yemeğimizi yerdik. Sonra beş günlük kabus olan o lanet yatılı okula giderdim yine.

Rezerved

Dört ekmek derken bakkkala geldiğimin farkına vardım. Ağız alışkanlığından dört dedim. Aslında annem beş demişti. Diğer zamanlarda tembel hayvanın yavaşlığı ile davranan bakkal cümle ağızımdan çıktığı an şarjı yüzde bir olan telefonu pirize yetiştirmeye çalışan bir kız gibi hızlı ve telaşlı hareketlerle poşete ekmekleri koymuştu bile.

Tutmaz boşa yorma kendini

Paranın üstünü alırken Abi beş olsun şeklinde bir düzeltme yapacak öz güvenim olmadığını fark ettim. Parayı verirken Abi ben beş demiştim.Sen dört vermişsin gibi söylemesi daha kolay bir cümle daha aklıma geldi. Yine diyemedim.Konuş lan adam hemingveyden, huxleyden habersiz normal biri ağzını aç diye içten içe kendimi telkin ederken paranın üstünü uzattı tatlı yüzlü bakkal amca.

Saçma düşüncelerimle boğuşurken uzanıp aldım paranın üstünü. Lakin amcaya sert bir bakış attım.O lanet almanlara attığım bakışın on katı sert bir bakış. Avcumda parayı sıkarken gözlerimi ayırmadım amcanın korku dolu gözlerinden. Düşüncelerimde o bir alman ben ise bir rustum. Sırtıma bir dipçik darbesi yiyecekmişim gibi geri geri çıktım dükkandan.

Önüme dönüp, eve doğru ilerlediğim sıra yoldan bir çocuk çevirip bir ekmek daha aldırmak aklımdan geçiyordu.Ne kadar göz gezdirsemde ekmek aldıracağım bir çocuk göremedim çevremde, sadece durakta oturan yaşlı bir amca vardı.Ona Git şu parayla bir ekmek al, on kuruşada kendine bir şeyler alırsın dediğimi hayal ettim. Amcanın yüzündeki ifadeyi düşünürken yerdeki aslfalt lekelerini küçük bir taşla çalımlayarak ilerliyordum.Bir anda vazgeçip tekrar geri döndüm.Bir km aşağıdaki diğer bakkaldan bir ekmek daha alıp tekrar eve doğru yola koyuldum.

Evde durup düşündüğüm şey bahar depresyonuydu.Her bahar yaşardım bu durumu. insalara bir şeyler söylemekten utanır, kimse gülmeyecek korkusundan komik bulduğum olayları, düşünceleri bile anlatamazdım bu dönemde. Sonra kapı çaldı. Babam geldi. Hiç konuşmadan sofraya oturdu. Yemeğimizi büyük bir sükunetle yerken benim özellikle sofrada istediğim bal vardı önümde.

Bal çok güzeldi ve ben sadece baldan yiyordum.Bu balı babamın arkadaşı yapıyordu. Daha doğrusu babamın arkadaşının arıları. Babam beni dikkatle izliyordu her lokmada. Ağzıyla lokmaları çiğnerken, gözleriyle beni çiğniyordu. Patlayacak bir konfetiyi aklıma getirdi babam.Çünkü sinirle patladığı an ben hep gülerdim. Sanki bir konfeti patlamış gibi.

Sonra patladı.Oğlum arkdaşım bu balı çankayayada satıyor yani başkan ile aynı balı yiyorsun farkındasın değil mi dedi.Ben ise kendimden emin bir tavırla, ergenliğin kaldırığı zütle, baharın verdiği durgunluğun yarattığı garip cesaretle Olması gereken o zaten.Bal çok güzel dedim, babamın küçük taciz atışlarını görmezden gelerek.E peki it oğlu it o adam koca ülkeyi yönetiyor sen ne yapıyorsun? Soru banaydı. Biliyordum.Cesaretim artıyordu.

Bana soruyorsan hiç bir şey. Zaten önemli olan bir şeyler yaparak kaliteli şeyler kazanmak değil. Hiç bir şey yapmadan kazanmak. Mesela selçuk şahin. Hiç bir vasfı olmamasına rağmen on üç sene fenerde oynadı.Ben o adama hagiden daha çok saygı duyarım o yüzden.Pimi çeklimiş bir el bombasını sırıtıp sofranın ortasına koymuşum gibi havaya zıpladı babam. Babam çıldırıyordu. Babam patlıyordu.Ben sakindim.El alem senin gibi yaşamak tonlarca para verir. Hayatın tatil. Amacın nedir bu hayatta dedi.Hayatımın tatil olarak devam etmesi dedim.

O an babam bana, benim almanlara attığım bakışı attı.Kalk gibtir git okuluna benim asabımı bozma dedi.Bal reklamı sona ermişti. Küçük valizimi almak için odama ilerledim. içimden ya para vermezse olasılığı geçiyordu. Yalvarır koluna yapışırdım. Yüzsüz bir insadım çünkü.Bu düşüncelerle valizimi elime alıp kapıya doğru ilerledim. Kapının önünde bekliyordu. Hiç bir şey demeden cebinden yirmi lira çıkardı.Gerek yoktu geçen haftadan artan param var biraz dedim.iyi o zaman diyerek parayı cebine koydu ve tekrar mutfağa gitti.

En azından nezaket çrneği bir ısrarbekliyordum tabağın dibini ekmekle sıyırıken parmaklarını bir piyanist kıvraklığı ile kullanın bu ciddi adamdan. Olmadı.Elimde valizle kalakaldım. Sonra kapıyı açıp çıktım.Bir süre durup annemin terliklerini, karşı komşununkiler ile kısyasladım ve peşi sıra skrim şimdi terliğide paspasıda diye söylenip zile bastım. Annem kapıyı açıp bir şeyler söylemeye başladı. Neden bahsettiğini hiç düşünmeden mutfağa ilerledim. Babamın yanında durdum.

Geçen parayla kitap almıştım unutmuşum harcadığımı.Bunları söylerken halıya bakıp desenlerini inceliyordum. Böyle ilmek ilmek inceliyordum ama.Her deseni ama.On dakkika sonra Al dedi davudi ve kudreti bir sesle. Sanki holdingin başına geç yaşın geldi artık dermiş gibi dedi. Ulan sanki kendi padişah ben beyzadeyimde tahtı bıraktı. Yirmi lira vermişti lakin altın palmiyeyi alan yönetmenin kürsüdeki vakur tavrını takınıyordu.Öyle bir havaya girmişti ki dayanamadım açtım ağzımı yumdum gözümü... ve hapşırdım.