lan olm niye böyle oluyo hep ya

önce kendime bakıyorum, halime.olmak istemediğim bir yoldayım ama sonra düşünüyorum yeteri kadar param olursa bu boşluğu onla doldurup hayatı giblemeyebilirim -zaten pek umrumda da sayılmaz- ancak gel gör ki öyle bi paramda yok. günlük yaşantımda hergün kendimle karşı karşıya geliyorum ancak değişmek için gerekli olan enerji bende yok. bilmiyorum ne ara gitti nerde öldü nerede nezaman kaybettim bilmiyorum. acaba düşünüyorum gittiğim gibindirik asosyal okullar yüzündenmi böyle oldu? veya ailemin beni yetiştirme şeklinden dolayımı böyle oldu? nedeide çok önemli ya sanki hodıbına sanki nedeni bulunca çözecez... neyse işte aklıma sırayla bunlar geliyor. değişim... ilginç bir şey olsa gerek. hayat

vay dıbınakoyim diyorum hep vay hıdıbınakoyim ya ne hallere geldik.

neden yaşıyosun hiç düşündün mü panpa

yatıp zıbarıyorum amg

ilgimi çekmiyorlar. güzel biri olsa dahi ilgimi çekmiyor amk. eski arkadaşlarımla yine konuşuyorum gülüyorumda neden böyleyim anlayamayıorym çünkü hissedemiyorum. onlar gibi hissedemiyorum. düşünüyorum neden neden diye yok amk bulamıyorum ne fark var yani neden onlar öylede ben böyle? onlarla oldgumda hep bu aklıma geliyor.ama ilgimide çekmiyorlar, tanımadıgm insnalar hiiç ilgimi çekmiyor. hiçte gidip şunla tanışsam dememişimdir, hissetmiyorum acaba onlar rol mü yapıyor? hayır bazrn bende onlar gibi hissediyorum.

ne diyodum heh dıbınakoyim bunlar benim iyi günlerim hey gidi heyy üni bitsin zütüm gibilcek biliyorum ben.iş hayatı zütümü gibicek dıbınakoyim o iğrenç toplulukla hayatımı harcıycam ve yavaş yavaş eriycem. giberim olm öyle işi kafayı yedirtmeyin hey gidi hey bak bak nelerle uğraşıyoruz hey gidi hey dıbınakodumunun hayatına bak hele.

işte ben tüm bunları çok önceden öngörüp "hayatı isteyerek yaşamak istiyorsam birine aşık olmalıyım" diye bir söz söylemiştim kendime. ulan arada aptallıklarım oluyor ama hakaten şu söz olaylarında iyiyim.iyi kapıyorum analiz ediyorum, anahtar cümeleleri ayıklamada iyiyimdir. başkada bi gibe yaramam

neyse dıbınakoyim gidip osbir çekicem

@5 abicim dogru diyosunda yolda yürürken "ne yapıyorum lan ben" diye sorduğumda kendime olay patlak veriyo. içimde birikmiş şeyler var ben boşaltıyorum tekrar doluyo gibtimin işi.

ahh ahh eskiden intihar diye kendimi kandırıyorudum. ulan ben kimim ki amk bende intihar etcek züt var sanki hadi onu geçtim sanki o züt olsa intihar edicem, yani bi yanda aile var.ama artık işte bu fikrin saçmalıgınında farkına vardım yannan gibiyim şu sıralar. hayatla başbaşa kaldım ayağa falan kalkmam lazım ama bir sebebim yok. insanların üremesinide edindikleri boş uğraşlarıda anlamsız buluyorum napayım anlamsız geliyor.

insanlar hayatın anlamsızlığından dolayı beraber vakit geçirerek bir yanılsama olan eğlenceyi yaratıyorlar(sözde).

ama işte olmuyo lan o enerjiyi bulamıyorum kendimde yok amk. insanlarla konuşmuyorum ama çevreme baktıgımda eğlenen insanlar görüyorum.

uyuşturucu deneyimi hiç yaşamadım halbuki tam benlik bir şey olcağınından eminim. sigaraya başladıktan sonra daha bi eminleştim.

hiç bişeyi takma be oğlum yarın ölecekmiş gibi yaşa stres sıkıntı bunlar hep ters dıbına koyim her taka gülümse

kabullenmenin getirdiği hafifliği daha öncede tattım.ah o kendine itiraftan hemen sonra başından aşağı, omuzlarından aşağı bi su akarmışcasına düşen ağırlığı hissetmek... yazarken bile bi hoş oldum. ancak bunun için hayattan beklenti,ego, özgüven gibi kavramlarıda nötr lemek gerekiyor.

ne zaman çektin en son?

@10 zaten ben hep böyle boş soruları düşünürüm