lan geçen gün almışım manitayı taksimde

istiklalde geziyoruz. manita dediğim yeni tanıştığım bir kız. bir görseniz nasıl entel, nasıl tatlı bişey. herneyse yürüyoruz istiklalde, karizma yapacağım ya entel entel konuşuyorum. pgibolojiden, kafka' dan falan bahsediyoruz.

yürürken bir ses duyduk, laaaaaağğğn diye bağırdı biri. hay dedim kıza ne öküzler var ya. gülüştük falan, bir kaç adım attıklan haaaaakaaaaaaaaaaaaan diye yine yükseldi ses. hayır lan dedim bu ben olmamalıyım, başka hakan mı yok dıbına koyayım tabi ki ben değilim. biraz sonra aynı seslaaaaağn hağkaaaan hiç bakmıyon lan ipneeee diye yeniden yükseldi. hayır diyorum ne olur bilader bu ben olmayayım.

neyse birkaç adım daha attık. malum son artık geliyordu, arkadan gelen adamın ayak seslerini artık duyabiliyordum. derken laaağğğn diye bir haykırış ile sırtıma yapıştı biri. kafamı çevirdim bizim fırat. 2 yıldır görmediğim arkadaşım fırat. lan keranacı naaağber dedi, iyi dedim senden naber? hiç ya napak, almışın manitayı gezdiriyon hee ipnee dedi. o konuşurken kız da bizi dinliyor.

fırat bunu okuduysan peşimi bırak huur çocuğu, hayatımı gibtin hayatımııı.