1. 1.
    +2
    Gözlerim doldu lan, bian küçüklüğüm geldi aklıma... 5-6 yaşındayım 7 yaşıma kadar babaannemle dedem baktı bana, sınırsız mutluluk be panpa. Akşamları cama dikilir dedemi beklerdim, gelince üstüne atlar sarılırdım, beni herşeyden çok severlerdi... Gözünün içine bakardım ateri kasedi getirsin diye, hep getirmedim derdi sonra gülüp küçük avuçlarımın içine bırakırdı, küçük amcamda kalırdı bizle oyuncaklar alırlardı bana... Bi çocuğun geçirebileceği en mutlu çocukluğu geçirdim, çok yaşlandılar be panpalar şimdi çok, nasıl kaybederim ben onları, hastalar panpalar...

    Ağlıyorum lan, ağlıyorum şuan. En son ne zaman ağladım hatırlamıyorum, yıllar oldu heralde.
    ···
  2. 2.
    0
    Offf of çok zor ulan, kimse bir yakınını kaybetme duygusunu yaşamasın. Onların yakında vefat edeceği fikri bile beni öldürüyor...
    ···