şu koduğumun ülkesinde, gibtiğimin kadın-erkek ilişkilerinde, dıbına koyduğumun "ilahlaştırma" davranışını görmekten yemin ediyorum tiksindim.

dolmuşta bir kadına oturması için yer vermek, medeni düzeyde gayet yapılması normal bir şeydir. Bu bir centilmenliktir. Ama durun beyler!

Bu gibtiğimin 97 ve sonrası üretim tarihli sürtükleri, çok yakın zamanda bizzat şahit olduğum şu olayı yaptılar:

dolmuştaydım, çarşıdaki işlerim için merkeze gidiyordum. üniversite dolmuşlarını genellikle %85 oranında kızlar oluşturduğu için, giyim tarzı ve karşıdakinin abazalık potansiyelini hesaba katarsak o anları düşünerek boşalan erkek sayesinde trilyonlarca sperm boşa gittiğini düşünerekten şoförün yavaş gitmesine küfürler ediyordum.

birden yanımda 1 kız belirdi. yanımda başka bir adam oturduğu için, açık belirtmek gerekirse giblemedim. ama bu koduğumun sürtüklerinde bu centilmenlik öyle bir düzeye ve menfaate gelmiş ki, "hayvansın burada bir bayan ayakta kaldı" dedi. herkes sesin yükseldiği tarafa doğru baktı.

başta harbiden hazırlıksız yakalandım, 3-4 saniye donakaldım. "pardon?" dedim. "ayakta kaldım" diyerek karşılık verdi.

-- devam edeceğim--

toplumsal açıdan bağnaz bir şehirde yaşıyorum. bu durumu lehime çevirmezsem, dolmuştan dayak yiyerek üstüne de "sapık huur çocuğu" gibi iftiralarla atılabilirdim. abartmıyorum, yaparlar. bağnaz kitleden, her tak beklenir beyler. bu konuda ciddi sosyolojik araştırmalarım oldu. olay bu yöne gitmesin diye "ne yapabilirim?" dedim.

bana diğer insanların bakışından biraz barzo gibi hissettim ama, otobüste oturan 5 erkekten biri bendim. neden böyle garip bir şey yaptı, acaba dolmuş onların mı diye düşünürken saniyeler içinde "bu benim veya burada oturanların sorunu değil." diyerek cümlemi beklenmedik şekilde tamamladım.

dolmuştaki sessizlik korkutucu düzeye gelmişti, motor sesi kalmıştı sadece. herkes bu kız ile olan diyaloğuma yönelmişti. olacakları pür dikkat izlemekteydiler. açıkçası, korktum amk. öyle bir duruma gelmişler ki bu kızlar toplumsal açıdan, bir çift meme ve az bi et ile bezelenmiş delik ile tüm dünyaya hükmedebileceklerini düşünüyorlar.

lan anasını avradını gibeyim, beyinlerinin loblarını gibeyim bunlara köle oluyorlar. yemin ediyorum anlam veremiyorum. bir insanın gözünü bu kadar mı am bürür lan?

olayın devamı gelecek, söylememe gerek yok.

diyaloğu aktarıyorum.

o: odunun tekisin ya sen, bir bayana nasıl yer vermezsin sen!
ben: bunun odunlukla alakasını mantıklı bir şekilde açıklarsan kalkacağım.
o: yaa ee kekhşehkeşlhkeşlhkr (mavi ekran verdi amk)
ben: bak, bir susuyorum tamam. iki de tamam. ama şu otobüsteki herkesin gözü önünde söyleyebilirim ki, hak ediyorsunuz. şu laçka tavrınızla, kendinizi ilahi bir kudretmişçesine görerek size yapılan her şeyi hak ediyorsunuz. biyolojik olarak size emanet edilen şeyler ile, erkeklere böyle hükmedebileceğinizi düşünüyorsunuz. eğer üsturuplu bir tavır ile söyleseydin, yahut bu durumdan olan rahatsızlığını belirtecek bir hareketin olsaydı emin ol sen söylemeden yer verirdim. (sözümü burada kesti)
o: ya sen ne saçmalıyorsun ya, sen şu an bir bayanla konuşuyorsun farkında mısın! (yukarıda bahsettiğim sapık huur çocuğu etiketi bu işte.)

diyaloğu bir açıklama için kesiyorum. uzun uzun buraya da yazdığım sözler, dolmuş ahalisine ciddi bir farkındalık katmış olmalı ki, klagib bir durumda bir kızın böyle bir şey demesinde otobüste ciddi arbedeler çıkarttıkları oldu beyler. ama kimse seslenmedi. kıza acınacak ifadelerle bakıyorlardı. sanırım yıllardır içimde biriken bu am egemenliğine kendimce son veriyordum.

belki evrensel değil ama, benim için büyük bir olay.

siz bunları okuyadurun, bir yandan da ses verin. şizofren gibi hissediyorum amk. tamam kabul, var biraz ama şurada yalnız değilimdir herhalde.

sigara içip geleceğim.

ben: ilk önce, bayan olduğun için burada ilah değilsin. bunun ayırdına var. ikinci olarak ise sözümü keserek bana dediğin "odunluk" tabirini bizzat sen yapmış oldun ki bu da medeniyet dersini senden kimsenin almayacağı anldıbına gelir. sözüme devam edecek olursam, şöyle bir şey var ki yurdum insanı kültürü ve adetleri gereği bayanlara karşı kibarlığı hep uygulamışlardır ama sen ve senin gibiler yüzünden, en başından beri belirttiğim gibi kendinizi hükümdar sanmaya başladınız. söyleyecek bir şeyin varsa şimdi söyle, çünkü diyeceklerim daha bitmedi.
o: ... (rengi mora yaklaştı)
ben: peki o halde, devam ediyorum. bu işin sonu yok bayan kendini yedi cihanın hükümdarı sanan, tarihten fazla etkilenip de kendini koruyup kollayacak güç timsali olan erkeğe boyun eğdirecek kadar aciz. şu saatten sonra suç sizde değil gibi görünse de, erkekleri bu denli uysallaştıran siz ve sizin gibilersiniz. yorulduğuma da değmezsiniz, şurada insanların çok değerli (burada alaycı bir gülümseme yaptım, sisteme selam yolladım) vaktini çalmama neden olduğuna dahi değmezsiniz.

bunları peş peşe saydıktan sonra, 10 saniyelik sessizlik oluştu. herkes ağzımın içine bir laf daha söylememi istercesine bakıyordu. çok garip bir his lan, yaşayın görün derim.

iyice coşmuşken, final darbesini de boş geçmedim.

"ayakta mı kalmıştınız? buyrun hanımefendi." diyerek kalktım ve otobüsün arka kapısına doğru yöneldim. o an salgılanan adrenalin, dizlerimi titretecek düzeydeydi. gözlerimi kapatıp hayatın yavaşça akmasının tadını çıkarırcasına doğruldum ve "vallahi helal olsun", "adam ne yaptı öyle ya?", "birileri duygulara tercüman oldu ulan" gibi fısıldaşmalar ile arka kapıya yetiştim.

indiğimde ciddi bir içsel hesaplaşma ile yürümeye başladım. lafı yetiştirme çabasında iken inmem gereken yeri bayağı bir geçmiş, ardımda trafiğin o uyuşturucu sesi ile geriye doğru yürümeye başladım. düşünülecek çok şey vardı.

neden böyle bir şey yaptım?
milletin içinde rezil etmemeliydim.
onlar değerliydi.

kafamda, tamamen modernizmin medenileşme adı altında zihinlerimize saldığı zehrin tohumlarıydı, hatta fidanıydı bu düşünceler. pişman hissediyordum, ama garip olan şey neden hissediyordum?

biraz ilerledikten sonra, kaldırımın darlaşmasına rağmen yayaların iyice kalabalık olmaya başladığı bir yere geldim. şapkamı yüzüme iyice çekmiştim rahat düşünebilmek için, nerden bilebilirdim ki bu kadar dalacağımı. biri bana seslendi:

"önüne baksana be salak adam yaa"

tesadüf ya da garip bir kumpasın içindeydim bugün amk.

kafamı kaldırıp baktığımda 3 kızın bana analarını gibmişim gibi bakışını gördüm. ne yaptım ki dıbına koyim?

"ne?" diyebildim. çok fazla düşünmem gereken şey vardı, uzun cümleler ile vakit kaybedip enerjimi düşüremezdim. karşıdan gelen cevap en azından yukarıda sorduğum soruyu cevapladı.

- önüne bakarak yürümeyi dene, herkes benim gibi çıkmayabilir. (gülümsedi, yanındakiler de "ahaha aq eziği" dercesine güldü.)

sigortalarım yine atmıştı beyler. bugün önü kesilemez bir yolun üstünde son sürat ilerliyordum. artık hiçbir kıza egolarını kabartacak şeyler diyecek kadar tahammülüm kalmamıştı. anlayacağınız, pimimi çektiler.

ben: şimdi sizin bu kendinize olan tapınmavari hislerinizi yerle bir edeceğim için lütfen kusuruma bakmayın, fakat bugün yeterince sabrımı sınadınız. evet, haklısın aslında. herkes senin gibi çıkmayabilir. çünkü böyle olabilmek, ayrı bir ego ve kendini beğenmişlik gerektirir. nedenine gelirsek, şu an sokaklarında yürüdüğün bu şehrin erkekleri. bak işte (yandan son ses müzik ile geçen şahini gösterdim) en basit örneği bu. her şey sizin için hanımlar, evet sizler için. hatta bakın, şu ileriden gelen 4 erkek birazdan kalçalarınızı ve göğüslerinizi tam olarak 2 saniye içinde inceleyip bedensel yetersizliklerinizi düşünecek ama başka çareleri olmayıp da abazalıklarıyla baş başa kaldıkları için size bir kez daha bakacaklar.

bu kadar ani beklemedikleri, şoka girmiş gibi donuk bakışlarından belliydi beyler. abartısız söylüyorum, 1 metrelik mesafeden kalp atışlarını duyabilirdiniz. çünkü bu gerçekleri bu denli ani ve net bir şekilde bugüne kadar kimse göstermedi.

birkaç saniye soluklanıp, beni tüm algılarıyla dinlediklerinden emin oldum.

ben: evet, her şey sizin için hanımlar. bu kadar düşkünlük bana olsaydı, emin olun ben de kendimi kral gibi hissedebilirdim. kusura bakmayın ama ilk önce eleştirdiğiniz ve yakındığınız abazalıklara, mahal vermemeyi iyice öğrenin.

bir final darbesi de bunlara yapmam gerektiğini hissettim. kızların donuk bakışlarını bitiren şu cümleyi söyledim:

"pardon, kaldırım biraz fazla dar."

arkama dönüp, yoluma devam ederken kendimi çok ciddi şekilde sorgulamaya başladım. bu gibtiğimin içsel hesaplaşmasını neden yaşamak zorundaydım ki ben?

beyler şu an yazacağım şeyler hazır değil. tamamen kafamda toparlarken bir yandan da sizlere aktarıyorum bunları. sizlere söylediğim gibi sadece bir anı veya olayı anlatmıyorum/anlatmayacağım. en başından beri bizleri bu hale getiren şeyi, beraber görebilmemiz için yol çizeceğim.

hakikaten kolay bir iş değil, kafamdan ateş çıkıyor gibi hissediyorum. ilerleyen yerlerde, aşırı yahut uçarı gördüğünüz her şeyi teker teker açıklayacağım sizlere. bunlar zütümden yahut başka bir uzvumdan uydurma şeyler değil, yaşanmışlık koktuğunu biraz mantığınızı ve analizinizi kullanarak görebilirsiniz.

sizlere özel olarak not düşeceğim şeyler var, bu hikaye modundan çıkarılması gerekenler. ama şu an olay örgüsünü bozmadan devam edeceğim.

dediğim üzere, sorgulamalar acayip düzeyde sinir bozucu hale geliyordu, buna arkada kalan kızların uzaklaşan "oha ya", "ohaaaa" gibi tepkileri eşlik ediyordu. bunları çatır çatır söyleyebilirken, neden sonrasında bir vicdan azabına bürünüyordum ki?

ben, lise birde iken sevgilim 7 kişi ile aldatmıştı beyler. aramızda bunları paylaşacak kadar samimiyet oturduğuna inanıyorum. evet, haklısınız ki dıbına koydumun saflığı o zaman bende alabildiğine etkin düzeyde baş gösteriyordu. bu olaylardan sonra birkaç kez intihar teşebbüsüm oldu fakat konumuz bu değil ve beni içsel duruma sürükleyen şeyin en başında bu olay vardı.

o olaydan sonra girdiğim travma, beni 5 yaş büyütmüştü. o gün kendime söz vermiştim.

hızlıca yürümeye başladım. hızlandıkça akşam üstü serinliğine sebep olan rüzgar yüzüme daha sert çarparak yüzümü acıtıyordu. böyle oldukça sanırım daha iyi hissediyordum. bir şeye karşı göğüs geriyordum.

bir çağı mı kapatıyoruz, yoksa içimizde fazla yaşayanlar olarak hayattaki basit şeyler bizi çok mu etkiliyordu?

bir yandan da düşünüyorum. biz bu dıbına koyduğumun egoyla bezenmiş kibir çuvallarıyla canımızı sıkarken, bir de bunlardan kat kat daha olgun ruhlu kızları çatır çutur giben hemcinslerim var.

doğal seleksiyona inanırım elbet, fakat burada onu sorgularım.

sonrada zıt kutuplar birbirini çeker diye düşünüp kendi kendimi züt ederim, orası ayrı. ama beyler, şunu açıkça söyleyebilirim ki yukarıda da bahsettiğim gibi bu dıbına koyduğumun sürtükleri kendini ilah ilan etmiş durumda.

ben bu durumu, düşüncelerim ve yaşanmışlıklarım üzerinden ele almaya başladım.

kadınlar şeytan dıbınakoyim, hatta şeytan demek şeytana hakaret olur diye düşünüyorum. öyle ansızın ve savunmasız yakalarlar ki, birden kendinizi onlara teslim olmuş "bi de takmayla gibsin beni amağa goyuum xd" diyecek kadar çirkinleşmiş bile bulabilirsiniz, yaşayan tanıdıklarım var.

peki tek sorun onlar mı?

bu başlığı "kadınlar" altincisinde açmamın çok güzel bir nedeni var fakat bunu açıklamak yerine, sizin için ipuçları bırakarak tanımladım.

tek sorun onlar değil beyler. bizler de hatalıyız, ama masum da değiliz. evet çok ciddiyim, bu yazdığım şey çok ciddi bir eleştiri. bunu okuyanların büyük bir kısmı yav bi gibtir git amuğa goyum diyerek gidecek eminim, ama acı gerçek bu.

kandırılıyoruz, bir avuç et için gücümüz ve mentalitemiz hiçe sayılıyor. köle bir erkek nesli olarak yetiştik, inkar edin ya da kabul edin.
kandırılıyoruz, masum olduklarını düşünüyoruz. duygusal bakıyoruz, bu şekilde kendi kendimizi de hiçe saymış oluyoruz.
ve işin paradoksa döndüğü yer beyler: işin acınacak tarafı kandırılmaya izin veriyoruz. öyle veya böyle, bırak oynasın dediğimiz anlar hep oldu. hep naiflik düşündük, bunun işe yarayacağını düşündük.

ama asıl hatayı burada yaptık.

okuyun, sindirin ve siz de gerçekle yüzleşin.

şimdilik soru ve tezlerinize cevap vereceğim, konuyu toparlamak için düşünürken çok yoruldum. buraya kadar gösterdiğiniz saygı için teşekkürlerimi sunarım panpalar, sizleri seviyorum.

konu hakkında genel söyleyeceklerim var.

şu başlığı yazmaya başladığımdan beri 2 saat nasıl geçti fark etmedim. alabildiğince olayları kafanızda canlandırmaya çalıştım. ama beyler, çok ciddi bir meseleye değiniyorum şu an.

hoşunuza gitmeyecek, hatta ilerde bahsedecek olduğum "kadınsı erkek" karakterlerinin size burada ciddi rahatsızlıklar vereceğini baştan söyleyeyim. devreleri yakabilirsiniz, çıldırtıcı düzeyde bi çıkmaz ya da anlamsız bir his hakim olabilir. burada, insanın ruhunu ele almaktan ziyade bizlerin ruhunu bu denli giben varlıklara ciddi bir farkındalık aşılamak istiyorum.

artık yeter demek istiyorum ve bunu söylediğimde, yankının değil de başkalarının aynı şeyi söylemesini istiyorum.

bu entryden sonra girilecek olan her beyan, işbu yukarıda belirtilen kriterlere bağlı olarak değerlendirmeye tabi tutulacaktır.

arz ederim.

an itibariyle sigaram bitmiş ve gözlerim gibilmiş durumda dostlar. izninizle biraz dinlenip, kaldığımız yerden devam edeceğim.

https://www.youtube.com/watch?v=MYSVMgRr6pw

biraz kafanızın ateşi sönsün.

yetiştiniz mi beyler? bir sigara içip, kafamı toparlayıp geliyorum ben. biri yoklama alsın amk.

o kadar dedik, bu laçka sürtükler şöyle de böyle. saydık, sövdük ve toparlayalım şimdi.

-kadınlar, son çeyrek asırdan beri aşırı düzeyde bir feministlik sergiliyor ve bu doğrultuda yapılanlar, sosyo-kültürel nedenlerle birleşince inanılmaz bir "kitle imha silahı"na dönüşüyor.
-bir kadın, öyle bir egoyla basılı yaşar ki -bu kritere hepsi dahil değildir-, misalen geçenlerde bir devlet yetkilisinin kızı ile diyaloğumda yaşadığım gibi kendilerini kraliçe görecek düzeyde tavırlar sergiler.
-bütün bunların asıl kaynağı, doğadan, seleksiyondan ve "kültürel bilinçaltı mirası"ndan kaynaklanır, yani babadan oğula sistemi gibi düşünün.
-erkekler olarak hayata karşı yaşantımızı, daha teferruatlı ve sistemli; farkında yapmamız gerekiyor ki böyle basit sorunlar bizleri kitlesel katliama zütürmesin.

ve, gelelim asıl konuya...

ilk olarak "kadınsı erkek" muhabbetini açıklayacağım, bilenleriniz elbet var. ayrıca, madem işi filme getirdik o halde kurallarımı sayıyorum.

bu başlıkta iken, sıradan davranmayın.
bu başlıkta iken, olduğunuz gibi davranın.
bu başlıkta iken, hepinizin içini kemiren bir konuyu dışa vuran sabırsızlık hissi olduğumu varsayın.
bu başlıkta iken, sen ve ben yok.
bu başlıkta bizim söyleyemediklerimiz var.

kendimi bir an adam başı 7500 dolardan başlayan elit kesime sınırlı sayıda kontenjan ile kişisel gelişim semineri verir gibi hissettiğim doğrudur, fakat gibtir edin mesele bu değil.

kadınsı erkek demiştim.

bu konuda tam olarak bahsetmek istediğim şey, centilmenliği ve kibarlığı beyniyle algılayamayıp ya da anlayıp da meseleyi "ne kadar kendimden taviz verirsem o kadar am verirler" olarak algılayan yahut bunu yaşam tarzı haline getirmiş vıcık vıcık, yavşak, en başından beri ana bacı sövdüğüm "ilahlaştırma" kavrdıbının karşı cins propagandacıları gibi düşünülebilir.

tıpkı bir cia ajanının ortadoğuda yürüttüğü anti islam çalışmaları gibi düşünebilirsiniz, bağdaştırmak daha mantıklı olacaktır.

bu tipler sürekli olarak "kadın değerli kanka" tarzı takılır. evet, değerlidir. ama yerinde be güzel kardeşim, yerinde. bir değer, sana karşı gösterilen saygı ve edep ile ölçülür. "boşver pampa amı var" ile ölçülmez. dikkat edin, bu tipler bir kızın yanındayken hep sizin üstünüzden ya da başkalarını yererek prim yapmaya çalışır. tek niyeti, diğer rakipleri saf dışı bırakmaktır lakin izlediği yol aşırı salakça bir yoldur.

eğer bir rakibi geçmek istiyorsanız, ondan farklı olan yanınızı gösterin beyler. ayrıca, kız dayanışması varsa erkek dayanışmasının olmaması ağır saçma bir durumdur ki, bunu da diğer entrymde ele alacağım.

lan bu arada dikkatimi çekti, pm üzerinden birkaç tane erkek taklidi yapan feminist var. kemerleri bağlayın beyler, hızlanıyoruz. *

dedim ki, erkek dayanışması neden yok? abicim şimdi şöyle bir durum var. türkler olarak daima güç gösterisini seven insanlarız ve kimse inkar etmesin, hepimiz içinde sultanlar gibi yaşamayı arzularız. bu da, yer yer hemcinslerimizi bastırıp üste çıkmaya yol açar ki bu tatlı bir rekabettir, iş kıskançlığa dönmediği sürece. döndüğü zaman tam olarak bahsettiğim kadınsılık oluşuyor, bu da sizi kızların o keskin analizinden çat diye patlatıyor arkadaşlar. eğer amacınız ruhani huzur değil de, am odaklıysanız bunun da farkında olun ki o ince sınırı görebilesiniz.

ben bu başlığı açarken yine giblenmez diye açtım, harbiden bu kadar ilgi göreceğini tahmin etmemiştim. bunu da burada itiraf ediyorum.

ayrıca, kaba taslak olarak gelen talepler doğrultusunda şöyle bir program hazırladım.

ilk olarak, birkaç kavramı açıkladıktan sonra farkındalık seviyenizi yükseltmek için biraz çabalayacağınız uygulamamız olacak.
ikinci olarak, genel hatlarıyla hikaye üzerinden verdiğim mesajların özetlenmesi ile size akılda kalıcı bir rehber hazırlamış olacağım.
üçüncü olarak, karşı cins ile ilişkilerinizde kulağa küpe edilesi şeyleri not düşüp, kısa öz ve işe yarar yöntemiyle vereceğim; ama bunun için başlığa giren herkesin verecek olduğum uygulama aşaması ile farkındalığını yükselttiğinden emin olmalıyım.

çünkü, farkındalık yoksa hiçbir şey yok demektir. ayrıca, uygulamadan kastım öyle dışarı çık kıza saçmala sıva falan tarzı olmayacak. buradan paylaşacağım, buradan değerlendireceğim, buradan bitireceğim. herhangi bir tarikat kurma eğilimim yok veyahut müritler ile ego tatmin edecek kadar aciz bir kişiliğim olmadığını gördünüz zaten, ben burada ne ben ne de sen için varım.

burada, bir saplantıyı ve laneti temizlemek için varım.