laboratuvarda denek olarak yaşadıklarım

olm tepegöz mü kaldı lan 2013 yılındayız amk

ne olduğunu anlayamamıştım. "onları ikna edicez" dedi. aklında neler olduğunu anlayamıyordum. ama o benim aklımda neler olduğunu beyin analiz makinesi sayesinde anlayabiliyordu. dünya çok gibim bir yerdi. toplantı zamanı yaklaştığında meslektaşlar ve asistanların hepsi bir araya gelmişti.

ben öylece masada otururken ord. ahmet bey sunum yapmaya başladı. duvara birer birer yansıyan beyin sinyallerinin analizlerini gösteren hareketler(ki bunlar benim beyin analizimin sonuçlarıydı), vücudumda meydana gelen ufak değişiklikler ve bu projenin neden nihayete erdirilmesiyle alakalı 45 dakikalık bir sunum yapmıştı. asistanlardan birinin dikkatini çeken birşey vardı:

hocam yaptığınız sunumları dikkatle izledik ancak bu sunmları nasıl yaptığınızı anlayamadım. asetatlar nerede?

toplantı salonundaki bu 20 adam buna hiç dikkat etmemişti ve halen de dikkat etmiyorlardı. kendi aralarında asistanla dalga geçiyorlardı, "aptal herifin dikkat ettiği şeye bak" diyorlardı.

o sırada ord. ahmet bey bana bakarak yanına gelmemi söyledi. yanına gittiğimde herkesin şok olacağı bir gerçek ortaya çıkacaktı.

ord. ahmet bey, "oğlum sırtını misafirlerimize karşı döner misin?" dedi.

ense kökümde bulunan küçük bir vericiyi çıkardığı anda duvardaki sunm yansımaları birden yok olmuştu. sunumun yapılmasını sağlayan bütün bu görüntüler, benim beynime kopyalanmış görüntülerin yansımalarıydı.

ordinaryus ali bey, "bu küçük hilenizi takdir ediyoruz ahmet bey" diyebildi. kimse inanamamıştı. projede ciddi bir ilerleme kaydedilmiş ve şuan daha da ilerleme imkanının olabileceği konuşuluyordu. fotografik hafızanın bu kadar gelişiminin sağlanması, her türlü bilginin ve eğitimin birkaç dakika içinde insan beynine kopyalanabilmesine imkan verebilirdi.