Arkama baktığımda herkes hüzünlüydü. Kübra, Bir bine ve ben kalmıştık sadece. Kaç kişi gelmiştik oysaki.

Bir Bine(E)-"Bu bana zafer gibi gelmiyor. Sanki kaybettik." dedim.

Kübra-"O kadar kalabalıktık. Sadece 3 kişi kaldık. Bana da zafer gibi gelmiyor."

Bir Bine(R)-"Ama bir zafer aldık. Baksanıza ağaca. Tek bir çizik bile yok. Güneş yeniden doğuyor. Kuşların sesi hala geliyor. Bu bir zafer gibi gözükmese de aslında bir zafer." Haklıydı. Ama artık yalnız kalmıştım. Ne babam vardı, ne annem, ne de sevgilim, arkadaşım, her şeyim gitmişti.

Kübra-"Bundan sonra ne yapmayı planlıyorsun Bir Bine?"

Bir Bine(E)-"Bilmiyorum. Öğrenim hayatıma devam edeceğim herhalde. Babamdan kalan evi satar kendime yeni bir hayat kurarım."

Kübra-"Gel benimle yaşa. Artık ben de tek başımayım."

Bir Bine(E)-"Olmaz Kübra abla. Senin yanında... "

Kübra-"itiraz istemiyorum. Bunda sonra senin ablan sayılırım ben. Seni okutup adam edeceğiz. Ondan sonra gitmek istersen gidersin evden." Biraz karşı çıkmaya çalışsam da sonunda kabul ettim. Birden karşımda Mustafa ve Reyna belirdi.

izleyici-"Mustafa. Daha doğrusu yeni adınla Hinn. Çok kötü ışınlanıyorsun. Hani sürüne gidecektik? Araftan zar zor çıktın." Mustafa biraz hırladı ama daha sonra bizi gördü.

izleyici-"Siz hala gitmediniz mi? Haydi gidin gidin." dedi ve bizi Bir Bine abinin evine ışınladı. Bir Bine abinin muhtemelen karısıydı. Bizi görünce elindeki tabağı fırlatıp çığlık attı.

Bir Bine(R)-"Hayatım biziz. Sakin ol."

Merve-"K Ko ÖDÜM PATLADI. Manyak mısınız siz? Bu çocuk ve bu kız kim?" Daha sonra olan herşeyi anlattı. Tabiki çocuklar televizyon izlerken biz mutfaktaydık. Merve Fatih'in öldüğünü duyunca ağlamaya başladı. Fatih sevilen biriydi. Daha sonra vedalaştık ve Kübra ablanın evine doğru yola çıktık.

10 SENE SONRA

Gücümle çok alakasız bir meslek olan inşaat mühendisi olmuştum. Bütün günüm plan çizerek, inşaatta amele gibi dolaşarak geçiyordu. Bir Bine abi emekli olmuştu ve Kübra abla ise başkomiser olmuştu. inşaatların birinde dolaşırken karşımda simsiyah bir şey belirdi. Kafamı kaldırıp baktığımda bu Ti-an'dı. 10 senedir görmüyordum. Bina boyundaydı. Yanında ise Beyaz vardı. Ti-an'nın yarı boyundaydı. Beyazın üstünde de Derya vardı.

Ti-an-"Zamanı geldi baba." dedi ve kalp krizi geçirip hayatımı kaybettim. Kaybettim demeyelim. Kazandım...

EDiT: Bir sonraki hikayenin girişini yapacağım. Ondan sonra da bitecek.