kızın maillerini açtım açmaz olaydım

sana ben de güzel bir hikaye anlatayım o zaman, kendi hayat hikayemin en güzel ve en kötü anları şimdiye kadar:
lise sonda bir kızla tanıştım ve telefon sapığımdı. gibik bir şekilde tanıştım ve bir şekilde onu buluşmaya vs. ikna ettim. O zamanlar aptalın önde gideniydim bela arıyordum başıma ve belamı da buldum, kızla çıkmaya başladık ve fazlasıyla cinsellik oldu, össye hazırlanıyordum ve össde istanbulda bir okulu kazandım, okula gittim ve kız benden küçük olduğu için uzak ilişki yaşadım 2 sene boyunca, kızın kafadan hasta olduğunu falan farketmedim çok aşıktım ve kız bana sürekli yalan söylüyordu, en son beni aldattığını söyledi başka biriyle yattığını söyledi, benim de dünyam başıma yıkıldı, kıza demediğim şey kalmadı, o çocuğun da ismini öğrenmek için elimden geleni yaptım, kız bana yalvardı yakardı ayrılma benden dedi, ben de çok aşık olduğumdan bırakamadım, hata yapmışım. evet acı bir durum çok acı ve bunun çilesini çok sonra daha da fazla çektim, kızın beyni bir gün ampul gibi yandı ve bana söylediği yalanları farketti. annesinin babasının isminden tutun herşey konusunda yalan söylemişti bana, daha önce kimseyle birlikte olmadığını söyledi ve bunu bana fiziksel olarak kanıtladı da... 2 sene sonunda benim okulumda bir bölümü kazandı ve aynı okulda neredeyse 4 senemiz geçti. muhteşem gidiyordu hayatım ama çok kavga ediyorduk, ben takmıyordum ama kız kendini kavgaların sonunda itin kopuğun olduğu ara sokaklara atıp benden kaçıyordu falan anlıcağınız baya bi kafayı yemişti. Ben gene takmadım ama kıza dedim ki bir pgibiyatriste git. doktora gittikten sonra biraz daha iyi olmaya başladı ama bu sefer de panik atağı başladı, her kavgada panik atak geçiriyordu boğulacak kadar nefesi kesiliyordu ve kavga gene bir şekilde devam ediyordu. kızı çok seviyordum kendi hayatımdan çok değer veriyordum kıza ve kız da bana öyle değer veriyordu ama kişiliklerimiz çok farklıydı, bu farklılığın benim için çok iyi olduğunu bu sabit fikirlilikten çıkacağımı ve başka düşünceler içine girebileceğimi düşünerek kızı aşırı sahiplenmiştim ama kızın o kadar zütü kalktı ve o kadar ukala olmaya başladı ki bütün hayatımı o yönetmeye başladı. en sonunda bu baskıya dayanamayıp kızın yalvarıp yakarmasına rağmen yeter beni üzdüğün artık huurm bile olsan seni kabul etmem diyerek(ki bana benimle bu kadar ucuz bir yakınlaşmayı bile teklif etmişti) 5-6 ay önce kızdan ayrıldım. 1 hafta falan kaldığım yurdun önünde bekledi o soğukta ve benim aşağı için onu öpmemi sarılmamı bekledi. ben inmedim ve 1 hafta sonra mesajlar da kesildi aramalar da, sonraki 1 hafta güzel geçti özgürlüğümün tadını çıkardım, çıkardım derken istediğim şeyi istediğim zaman yapıyordum zaten onunla ve kendimi kandırmışım "özgür değilim onunla" diye, sonradan farkına vardım. bana sağlıklı yaşa derdi, sağlıklı yaşamam için iyi yemekler yedirmeye içki içirtmemeye çalıştı bana hep, vücuduna zarar verme birlikte yaşlanalım dedi bana hep, ben de giberler lan diyip her seferinde gibtir ettim kızı neyse kız bana iyi bakıyordu anlıcağınız.
"özgürüm" diye gezindiğim 1 haftanın sonunda da öyle bir özlem başladı ki, kendimi kaybettim, 1 hafta boyunca hiçbirşey yemedim ve 1 dakika bile uyumadım. sonrasında da öleceğimi anlayarak kıza mesajlar yağdırdım, geri dön, benim ol, ben hata yaptım vs vs kendimi acındırdım, kızlara böyle bir koz vermeyeceksin, asla vermeyeceksin, bak güzel kardeşim, erkek bir hata yaptıktan sonra hata yaptım diye 1 kez demeli ne kendini yok etmeli ne de karşısındakini gibmeli bu konuda. ben karşımdakine o kadar acındırdım ki kendimi, kız mırın kırın etti ama beni geri kabul etti, keşke etmeseydi de bir daha gibmeyeydi beni, ben bu yılın haziran ayında mezun oldum, sırf onun için istanbulda kaldım-ki memleketime dönüp aileme harcama yaptırtmayıp kendi evimde havuzlu sitede altıma araba çekip oturabilir iyi bir işte çalışabilirdim.
Yapmadım, gidip aşkın peşinden koştum, kızınyakınında olmak istedim, gittim istanbulda aileme ev tutturdum, eşya döşettim, ha istediğim yerde tutamadım orası ayrı kirayı ailem verdiği için olmadı sözümü geçiremedim, onlar bunun kariyerim için iyi olduğunu düşündüler ama benim amacım farklıydı bu belli. kız anadolu yakasının iç taraflarında otururken ben avrupa yakasında işyerime yakın ev tutmak zorunda kaldım. kız bunu iyi karşılamadı ve zaten onu bir kez bırakmış olduğumdan bulunan güvensizliği uzakta ev tutmuş olmamla ikiye katlandı ve bana sürekli ayrılmak istediğini söyledi, tatil için memleketine gitmişti yazın ve eylülde döndü, eylül ayının başında okuldaki yurt yaşamından sonra ilk kez kapalı bir alanda başbaşa kalabildik ve çok güzel bir gün geçirdik.
O gün, güvenini yerine getirmek için herşeyi yaptım, ne dilediyse benim için emirdi, o kadar aşıktım ki... Ben doğacak çocuklarımızı bile onun giyeceği gelinliği bile düşünmüştüm 6 senelik ilişkimizde. 6 sene lan kolay mı. 2 senesi de uzak ilişki ayrıyetten. neyse o gün son kez görüştük tam olarak. bu kız benim eve nasıl geleceğini bilmiyordu ve ilk geldiği zaman ben gidip onu kadıköyden almıştım, zaten yol bulma konusunda çok kötüdür, sorun değil alırım ben, sonraki hafta kadıköyde gezi olayları oldu ve kadıköy savaş alanına döndü, kız da bana nasıl gelebileceğimi sordu, ben de internetten baktım ki bir otobüs uzunçayırdan geçiyormuş ben de dedim şu otobüse bin uzunçayıra gel ben ordan alıcam seni, tamam dedi cumartesi günü sabahtan gelecekti, o otobüs için oturduğu yerin biraz aşağısından binmesi gerekiyordu, aşağı yürüdü ve otobüsü kaçırdı, bana telefon açtı ve ben gelmiyorum dedi biz ayrılalım dedi, o kızın kafasında ben çoktan bitmiştim. beni sadece kullanıyordu o saatten sonra. ben dedim neden meden ayrılmayalım yalvar yakar ayrılmadık ama kız da gelmedi, bana da gelme sakın dedi, 1 gün tamamen konuşmadım ertesi günü sabah geleyimmi dedi gel dedim, gene yola çıktı ve bu sefer oturduğu yerin tam dibinden geçen otobüsün uzunçayırdan geçtiğini ve o otobüsü kaçırdığını söyledi, nasıl gelicem ben dedi taksiye bin dedim uzunçayıra kadar gel ordan alırım dedim, taksiye param mı var dedi düşünmedim mi ben bunu dedi ve bağırdı bir ton telefonda, üstüne üstlük benim ona önerdiğim otobüsün taa aşağılardan geçtiğini neden onu boşuna yürüttüğümü falan söyledi, eyvallah tamam olur biter bunlar, çok dandik konular yani, bu kız bana biraz ara vermemiz gerektiğini ayrılmak istediğini ama düşüneceğini söyledi ve biz 2 ay boyunca görüşmedik, ben onun yanına gidip orkide verdim bir kez hem de iş günümde gidip hasta halimle 1.5 saat gidiş 1.5 saat geliş yol çektim ve o beni sadece 5 dakika görmek istedi. Anlayacağın kardeşim değmiyor, verdiğin değer fazla olunca yok ediyor kadınlar seni, en son ayrılışımız: kız (okulda onu sürekli takip eden bir sapık vardı görme görüşme bu insanla demiştim) sapıkla ilgili konuşmalarını tweet atmaya başladı (bu kız fazlasıyla asosyal hiç arkadaşı olmayan bir kızdı ve yurt odasından dışarı bile çıkmazdı, benim teklif ettiğim gezileri de reddetmiştir hep) ben dedim ki son kez göreyim seni geleyim oraya ayrılıyorsak yüzüme söyle ve ayrıl benden, gelen cevap, haftasonu eskişehire gidiyorum, istesen de görüşemeyiz dedi. O gün benim yumruklamadığım yer kalmadı sinir krizi mi desen panik atak mı desen, ne desen boş kardeşim, çocukça dünyadan masal dünyasından çıkmak lazım, gerçek aşk diye birşey ile hayatını geçiremiyorsun, kim geçiriyorum derse de yalan söylüyor,o aşkı 1 kez ya buluyorsun ya bulamıyorsun o hissi her tanıştığınla yaşayamıyorsun ve istesen de istemesen de o his bir gün gidiyor ve insanın delirmeye en yakın olduğu dönem de bu oluyor. uzun yazı kusura bakmayın ama kardeşime birşeyler anlatmak istedim. şu an istanbulda 1000 tl maaşla çalışıyorum ve buraya sırf kızla birlikte olmak için geldim, güvendim ona ve aşırı mutsuz ve yalnızım, kimsem yok. kadınlar huurdur, hepsinin içinde vardır 1 gram veya 100 gram. ondan buna göre hareket etmek lazım, hayatın nasıl olsun istiyorsan öyle yap, ama başkasına göre yapma. benden tavsiye