+1
Bilinmeyene yolculuk serüvenine kızımız ece ile katıldık. Yaşadığımız serüven sayfanızdaki örneklerden çok farklı değil .Yalnızca kişiler ve yaşanan mekanlar farklı.Bu sonuç da beni hayaletleri her zaman görebileceğimiz fikrine daha da çok yaklaştırdı…
Kızımız ece üç yıldır (şimdi altı yaşında) yanında ki görünmeyen arkadaşından bahseder ve biz görmesek de o arkadaşını bizimle yaşadığına ikna etmeye çalışırdı. Arkadaşı sarıyı (kendi koyduğu isim)bazen arabanın arka koltuğuna bazen yemek masasına, bazen de yatağında misafir ederdi.Bu duruma alışan aile fertlerimiz Kızımız ece ile zaman, zaman dalga geçse de görünmez misafirini ailece kabul etmişti….
Kızımız Odasında saatlerce görünmez arkadaşı ile oynuyor zaman, zaman ise yanıma gelerek beni uyut sarı ile uykuda onun evinde oynamaya gideceğiz diyordu. Kendi isteği ile uyuduğu bu zamanlarda uyandığında bize göre rüya ona göre gerçek gezmelerini büyük bir zevkle anlatırdı.
Bu olaylar son beş ayda daha da garipleşmiş kızımız ecenin davranışları çok deyişimişti. Sürekli arkadaşını almaya gelen kişilerden bahsedip anne sarının annesiyle konuş sarıyı bir daha göremeyecekmişim diyip sızlanıyordu. Kızımızdaki bu gariplikleri önceleri kızarak daha sonraları ise gerçekle hayalin ayrılması gerektiğini anlayabileceği bir dille anlatmaya çalışıyorduk. Sonuç değişmedi kızımızı bir türlü ikna edemiyorduk. Kendi hayal dünyasındaki yaşdıbının sıkıntılarını gerçek hayatına yansıtarak hem bizi hem de kendini üzüyordu.
Sonunda karar vererek çocuk pgibiyatrlarına zütürdük. Durum herkese göre çok vahim di Kızımız gerçek dünyayı reddederek kendi hayal dünyasını kurmuştu bu durumdan daha fazla ilgi ve daha fazla sevgi ile başa çıkabileceğimiz söylendi .Eşimle O gece sıkıntı ve huysuzluk içinde ki kızımızı uyutarak odamıza çekilmiş neler yapabileceğimizi konuşuyorduk.
Yarım saat geçmişti ki kızımız ece ağlayarak odamızın kapısına geldi. Nedenini sorunca sarı ile annesi gidiyorlar dedi. Yanımıza gelip yatması için yatağın içinden çıkıyordum ki kızımın arkasında yedi sekiz yaşlarında sarışın uzun saçlı bir kız çocuğunu gördüm. Dehşet içinde eşime döndüğümde eşimin de şok olduğunu fark ettim.Bu güzel kız ecenin yanında durmuş ellerini ise kızımızın omzuna koymuştu..
Birkaç saniye içinde buhar gibi çözüldü ve yok oldu. Ellerimi uzatarak kızımızı yanımıza aldım. Yaşadıklarım bana çok ağır gelmişti ağlamaya başladım eşim ve kızımda bana sarılıp ağlamaya başladılar. Sanki bir daha göremeyeceğimiz bir yakınımızın ardından dökülen göz yaşları idi gözlerimizden dökülen yaşlar..
Bir yıldır Kızımız arkadaşından (sarı dan) hiç bahsetmiyor. Onun yokluğuna alışmış gözüküyor. Kısacası artık evimizde olması gereken normal hayat yaşanıyor..
