tanım: ciddi mantık hatalarına sahip bir girdi.
insan özgür olmalıdır. sen eğer düğünü yapmış, işte çalışmasına izin vermemiş -ya da eğitimsiz biriyle evlenmişsen-, evi almış; kısacası iktisadi ve entelektüel tüm üstünlüğü kendi üzerinde toplamış ve kendinden ezik biriyle evlenmişsen hayatını birleştirdiğin insandan sana zerre fayda yok. Senden de ona zerre fayda yok açıkçası. Namuslu köylü kızıyla evlenme fenomeni gibi bir şey bu. Tatmin olamazsın, az buçuk kafan çalışıyorsa bir şeyler hep ekgib kalır.
ikinci koşul olarak eğer sen yukarıdaki üstünlükle hayatını birleştirdiğin insandan sırf bu güçlü konumundan ötürü geçmişe yönelik bazı haklar talep edebileceğini sanıyorsan bu hiç sağlıklı bir sonuç doğurmaz: Bu MAL değil, iNSAN.
Cinsellik zevklidir. Eğer hasta değilseniz cinsel birliktelik yaşadığınız insan yalnızca sekis arkadaşınız ise olan biten sekis huzuruna kavuşmaktan ibarettir. Yok siz sekis yaptığınız için partnerinize sahip olduğunuzu düşünüyorsanız işin yalnızca bedensel kısmında duruyorsunuz demektir. Hiç sohbeti çekilmeyecek, vizyonu dar, tutarsız zihniyette kadın veya erkekle o an birlikte olabilirsiniz fakat düşünceniz geleceğe dair değildir. O anlıktır. iş biter bir kaç ay sürer ya da sonra başınızdan savarsınız. Huzur getirmez. Hayatınızı birleştirseniz de sonuç daha da kötü olur*.
Ben geçmişin kalıntısı evlenme adetlerine, ananelerine bir pratik öneriyorum. Mutlu olduğunuz insanlarla beraber aynı evde bulunma, hayatı paylaşma hakkınız olmalı. insanlar birbirinden sıkılabilirler de. Çözümüm evlilik dışı hayatı birleştirme. Zaten hayat akıp geçiyor son sürat. Bir gün eşinize tahammül etmek zorunda kalmamanız en iyi çözüm gibi geliyor bana. Ayrılık devletin eliyle onaylanmamalı fikrimce. Kişiler zaten maliki oldukları metalar üzerinde haklarla oldukça güçlüler. Bu metaları alıp birinin hayatından çıkmak bir başkasının hayatına dahil olmak mevcut kültürel sistemin dayattığından daha az sorunlu.
Bu önerdiğim modelde hayatını birleştirmiş kişilerin çocuklarına güvence sağlamaları gerekliliği düşünülebilir. Bunun için çiftler özel sözleşmeler yapabilirler. Zaten çocuğun gelişiminin, eğitiminin zorlu bir süreç olduğunu pgiboloji okuyanlar bilirler. Eğitimli çiftler çocuk yapacaklarında birbirlerini yeterli koşullarda tartacaklardır. Kimse istenmeyen bir çocuğu dünyaya getirmeyerek ve nitelikçe çok daha yüksek bir hayat standardı içerisinde bu çocuğu geliştirerek toplumsal gelişim eskisinden kat ve kat daha iyi olacaktır.

Uzar gider. Öncüller ve koşullar arttırılabilir. Sekis sadece fizyolojik bir ihtiyaçtır. Bu ihtiyacın o ya da bu zamanda karşılanması ahlaki bir sorun oluşturmaz ta ki bir çocuk sahibi olana dek. Evlilik kurumunu genişten anlayıp yorumlarsak ve devletin onaması, toplumun desteklemesi gibi unsurlardan sıyırırsak bekaret bir tabudan ibarettir. Kızların oyunu değildir, insanlığın temel ihtiyaçlarının sosyal boyutta oluşturduğu bir sorunsaldır. Dinle de bu işin içerisine girince sıçarsınız. Yapmayın etmeyin 1400 yıllık ahlaki anlayışla bugün mutlu olduğunuzu sanmaktansa bir güncelleme yapın simge dünyanıza. Bir yarak bir ama girmiş. Aman ne önemli, ne önemli. He gavat yavrum, gavatlık. heeee he.