kızların kedilere benzemesi

Modlar hikaye bolumune tasiyabilir mi.up up devam beyle

vay lan duygulandim.rez almayi unutmayin beyler ygs lys gecsin devam edicez...

rezerved

tercihler açıklanınca kendime çeki düzen vermem gerektiğini anladım beyler. bilgisayarı gibtir ettim. artık kaybeden değil kazanan olmak istiyordum. düzenli spora başlamıştım. nasıl olsa bütün günüm boştu.2 saat boyunca koşuyordum. başlarda anam gibiliyordu elbette ama yapmak zorundaydım. ramazan bayramı yaklaşıyordu. annem ve babam izine çıkıyordu. babamdan hala haz etmiyordum ama arada konuşuyordum o sıralar. neyse abimle birlikte ailecek cadır kurucaktık beyler. tatile gitmeden önce çok heyecanlıydım beyler. sanki bir şey farklı olacaktı.ne biliyim belki bir kızla tanışabilirdim.o yaz da ise saçlarım uzamış hafif kilo vermiş ve cildim bronzlaşmıştı. hala kiloluydum ama şişman olacak kadar değildim.

yarenle ders sırasında bakışmalarımız sürüyordu.ama ufukla çıkmaya başlamıştı.bu kızları anlamıyordum beyler. madem çıkıyorsun bakma bana. bende ufuktan acayip tırstığım için yarene bakmamaya başlamıştım beyler. derslere yoğunlaşmaya çalışıyordum ama kendimi bir türlü veremiyorum. hatta bir kere deneye yapmıştım yarene hala bana bakıyor mu diye?

tenefüslerden biriydi. sıramdan kalkıp öğretmen masasına oturmuştum. öğretmen masası da kapının tam karşısında beyler. bende her 2 saniye de bir kapıya bakıyordum.10 dakikalık tenefüste bunu 50 kere yapmışımdır. yareni hem bana bakıp hem de kapıya baktığını 3 kez gördüm beyler. tesadüf diye yeniden yaptıydım.ama bu sefer yaren kapıya değil bana dikmişti gözlerini beyler. aralıksız 15 saniye gözlerine bakakalmıştım. kendimi gözlerinde yeni bir dünya da bulmuştum beyler. hayatımda yaşadığım en iyi 15 saniyelerden biriydi. tabi utanan taraf ben olduğum için öğretmen masasından kalkıp sırama geçmiştim.

gel zaman git zaman sınav zamanı gelmişti.376 puan gibi bir şey almıştım beyler. ortalamamda 377 gibi bir şeydi hatırladığım kadarıyla. tercih dönemim gib gibi geçmişti beyler. edirneden en iyi lise fen lisesiydi.490 dan alıyordu.ben sağlık lisesini istiyordum beyler. hemşire olup hiç değilse hasta insanlara yardım etmek istiyordum.o yüzden ilk tercihim sağlık meslek lisesiydi. gibmiştim diiğer liseleri.fen lisesi çıksa bile sağlık mesleğe gitmek istiyordum. tercihler açıklanana kadar stres atmak için bütün gün pc başında oyun oynuyordum beyler. çok popüler olmayan point blank oynardım.cs'ye benzediği içindir belki.o geceyi çok iyi hatırlıyorum beyler.

tercihlerin açıklandığı gece sanırım 3:30 civarlarıydı. evet gece 3.30 gibiydi. leptopu masanın üstüne koyup oynuyordum. birden facebooka bakınca millet nereleri kazandıklarını yazıyordu. benim daha habeim yoktu. hemen meb'in sitesine girdim beyler.2.tercihim olan ilhami ertem anadolu lisesini kazanmıştım. bütün hayellerim yerle bir olmuştu.ne hemşir olabilcektim ne de hayallerimi gerçekleştirebilcektim.

korktuğum bir şey daha vardı. ufuk da ilhami ertem'i kazanmıştı. yaren ise edirnenin bir ilcesi olan havsada bir anadolu lisesini.

beyler kusura bakmayın gece gece kafayı cektim yarın devam ederiz

Anlatsana oç

iddia var beyler yüklenin (bkz: 10 ağustosta seçimden önce yobazlara ingilizce)

neyse.o yaz ayında babam başka bir iş bulmuştu.ne diye sormayın şoförlük işte. ilköğretim mezunu birisinin ne olması gerekir? ya caycı ya da şoförlük. dükkana ise annem bakıyordu artık. annemi öyle kapalı birisi diye düşünmeyin. gayet modern bir insandır kendisi. annemin evde camaşırlarla veya ütülerle işi olduğu zamanlar dükkana ben bakıyordum. artık tecrübeli bir çocuktum. matematik yapabiliyordum. tabi kafamdan değil hesap makinem önümde duruyordu her zaman. işte gel zaman git zaman bir dönüm noktam olan babamın eve sarhoş gelmesine gececeğim.

babam eve sarhoş bir şekilde gelmişti. işi nedense hep geç bitiyordu ben cidden gece gec saatlere kadar calıştığını düşünürdüm oysa ki o her gece icmeye gidermiş.eve sarhoş gelmişti. annem de dükkanı kapamış balkonda oturup sigara içiyordu. babam 3 merdiveni olan yerden düştü ve gülerek kalktı. hemen balkondaki bir koltuğa oturdu ve anneme yemek getirmesini söyledi. tabi annem durur mu hemen babama bağırdı.

-Evde yiyecek bir şey yok
"ee napiyim git bir şeyler hazırla kahvaltılık filen"
-Peynir yok dometes yok. sana 1 haftadır söylüyorum peynirci gecen haftadan kalan borcu istiyor.
"ne peynircisi be!!! hey bana bak yoksa?
-ne yoksası? cidden öyle mi düşünüyorsun şuan?

babam oturduğu yerden hızlıca kalktı ve annemi elinden tutup kaldırdı. kollarından tutup sallamaya başladı

"Tamerk'in babası da ben değilim zaten belli değil mi?

Evet beyler bunu benim gözümün önünde söyledi sonra bana dönüp

"ben senin baban değilim oğlum annene sor da babanı öğren"

1,2 ve 3.sınıfı direk atlayacağım cünkü cidden hiç bir tak hatırlamıyorum şuan. oğuzhanla takılmayın 2.sınıfın ortalarında bırakmıştım sanırsam. neden bıraktım bende bilmiyordum.ya ezik birisi olduğu için yada etrafımım genişlediği içindi.3.sınıfta kerem-ufuk-murat üçlüsüyle takılmaya başlamıştım. onları neden mi anlatıyorum? çünkü hayatımda cidden büyük etkileri vardı.

evemiz hemen okulun yanındaydı ve kerem-ufuk-murat'ta aynı sitelerde yaşıyorduk. kaliteli çocuklardı.hep iyi çocuklardı ama büyümenin etkisi onları ele geçirdi. ilerde bahsedeceğim tabi ki.şimdilik dursun bir köşede.

okul bittikten sonra kerem ufuk murat 3'lüsüyle okulda maç atardık.o zamanlar hayatımın en mutlu günleriydi ve aynı şekilde de devam ediyor. bizi gören cocuklarda bizle takılmak isterdi. cünkü en hakiki arkadaşlardık.3.sınıfımı hep onlarla takılıp okulda futbol oynardık.

3.sınıfın yaz ayında köye dönmüştük.hem babam ordaydı hem de ailemizin geliri olan dükkan. köydeki evimizde dükkanla birleşikti yani arkasında bir kapı vardı ve eve geciyorduk direk. neyse abimde o sıralar üniversite sınavına calışıyordu o yüzden yalnız kalması gerekiyordu ve edirnedeki evimizde kalıyordu. şimdi bana anlattığına göre o gecelerde eve kız atıp gibiyormuş yada atıyor ne biliyim.?

bu başlık bi yerden tanıdık geldi

şimdide benden bahsedelim. edirneden okuduğum zamanlar (şehir diye bahsettiğim yer edirne ve evet gerçek isimler ve gercek şehir isimleri kullanıyorum.bu hikayede bahsettiğim her isim gerçek) anaokulunu da aynı okulda bitirmiştim neyse.1.sınıfa geçtiğimde ağlıyordum beyler. annemden ayrı olmak beni ağlatıyordu. bilmem belki anneme çok bağlı olduğum içindir.ama annemi utandırmamak için ağlamamı susturmak zorunda kaldım ve sınıfa gectim. herkes benimle yaşıttı.bu beni hem üzüyor hemde mutlu yapıyordu. sınıfa geçip birinin yanının boş olduğu bir yere oturdum. dediğim gibi her zaman uslu cocuktum. hiç yaramazlık yapmazdım. etrafımdakiler de öyleydi. heralde yeni arkadaşlarla veya yabancılarla aynı yerde durdukları içindir.

yanına oturduğum cocuğun adı oğuzhandı. cidden 1-2.sınıflarda takıldığım en hakiki cocuktu. tanıdığım en fiyakalı bir çocuktu. sanırım onunla merhabalaşmamıştım.ya unutmuştum yada utanmıştım.1-2 dakika sonra bana "selam" dedi.

"Selam"
-selam
"adın ne"
-tamerk
"ben de oğuzhan"

bu sırada naptığını hatırlamıyorum cünkü aradan cidden uzun zaman geçti

babamdan ilerde de bahsedeceğim şimdilik yeterli. annemden bahsedelim şimdi. muhtelemen 1.73 boylarında hakiki bir anneydi. babamın içkili geceleri cekmek zorunda kalırdı. bekleyin bunlara daha sonra değineceğim.6-7 yaşında olduğum zamanlarda köyden uzakta şehirde kalırdık. babam köye dükkanı açmaya giderdi. köyde de evimiz var bu arada neyse. annem her okula gidişimde bana 2.5 lira verirdi.ama öğle yemeğinde eve gelirdim ve nedense bir şekilde o 2.5 lirayı harcardım. bilmem heralde babama benzediğim için. öğle yemeğine eve geldiğimde ya makarna olurdu ya da o zamanlar hamburger dedğimiz yuvarlak köftelerden yapardı. bilmem ya hazırlaması kolaydı ya da evde yemek için para yoktu.o zamanlar aklım basmıyordu işte.

şimdi de abimden bahsedeyim. muhtelemen 1.80 boylarında hafif saçlı bir herif. aramızda 8 yaş var ve bu da arkadaş olmamızın önüne bir türlü geçmiyor. cidden bu aileden birisini ölümden kurtarma şansım olsa abimi secerdim.her zaman beni düşünen bir herif. işte şehirde okula gittiğim zamanlar o da liseye gidiyordu. heralde iddia tutkunluğu o zamanlar başlamış cünkü daha öncede bahsettiğim gibi paramız yoktu.1 liraya bahis yapıldığı zamanlarmış.ben pek hatırlamıyorum cünkü o zamanlar iddiayı pek bilmiyordum. sadece cocuktum işte.

Yat uyu artik oc

anlatma dinlemiyoruz

babam esnaftı. esnaf dediğime bakmayın aptalca bir dükkandı işte. köyde olan. size babamdan bahsedeyim biraz.1.70 boylarında kilolu herifin tekiydi. Dükkan da ona babasından kalmış. hatırladığıma göre dedem köyde beni el arabasıyla gezdirirdi ve bunu çok severdim.ne yazık ki ilaçlarını alırken kalp krizi veya bilmem ne taksa onu geçirmiş ve hayatına elveda demek zorunda kalmış. acaba cennet nasıl bir yer? sanırım bunu kimse bilmiyor.

neyse babama dönelim.ben 6-7 yaşındayken beni dükkana bakmam için zorlardı. niye mi? cünkü tembelin tekiydi.eve gidip yatmak için her şeyi yapan hıyarın tekiydi. akşam üstü kalkar o köyün şoförleriyle birlikte içki gecelerini açarlardı.bir insan her gece icebilir mi? cünkü daha gecen gün dolaptakı rakıyı tekila sanarak susuz kafaya diktim ve acayip şekilde kustum.

o değilde (bkz: ünlülerin soyadlarının sonuna yannan ekliyoruz)

biliyor musunuz? cocukken hep uslu cocuktum. cünkü uslu cocuk olmam insanlardan taktir almamı sağlıyordu bu benim kalbimi yavaşca seren bir şehvet gibiydi. yavaştan büyümeye başladım. küçükken havale hastalığı geçirmişim. nasıl geçirdim bilmem ama annemin anlattığına göre kucağında yatarken beni ateşler içinde bulmuş. babama bunu söylemiş ve apar topar hastaneye gitmişiz. bekir abibimizin söylediğine göre babam arabayı hastaneye sokmuş. beni tedavi ettikleri için rahatlamışlar çünkü ölme riskim çok yüksekmiş. ondan sonra yavaş yavaş büyümeye başladım. yavaşca ve evet o zamanlar büyümeyi istiyordum ama büyümek o kadar da güzel şeyler değilmiş.

para göstercektin insan dişileri paraya gelir panpa

yaa sen ne anlatıyon baba