kızların kedilere benzemesi

yaa sen ne anlatıyon baba

para göstercektin insan dişileri paraya gelir panpa

biliyor musunuz? cocukken hep uslu cocuktum. cünkü uslu cocuk olmam insanlardan taktir almamı sağlıyordu bu benim kalbimi yavaşca seren bir şehvet gibiydi. yavaştan büyümeye başladım. küçükken havale hastalığı geçirmişim. nasıl geçirdim bilmem ama annemin anlattığına göre kucağında yatarken beni ateşler içinde bulmuş. babama bunu söylemiş ve apar topar hastaneye gitmişiz. bekir abibimizin söylediğine göre babam arabayı hastaneye sokmuş. beni tedavi ettikleri için rahatlamışlar çünkü ölme riskim çok yüksekmiş. ondan sonra yavaş yavaş büyümeye başladım. yavaşca ve evet o zamanlar büyümeyi istiyordum ama büyümek o kadar da güzel şeyler değilmiş.

o değilde (bkz: ünlülerin soyadlarının sonuna yannan ekliyoruz)

babam esnaftı. esnaf dediğime bakmayın aptalca bir dükkandı işte. köyde olan. size babamdan bahsedeyim biraz.1.70 boylarında kilolu herifin tekiydi. Dükkan da ona babasından kalmış. hatırladığıma göre dedem köyde beni el arabasıyla gezdirirdi ve bunu çok severdim.ne yazık ki ilaçlarını alırken kalp krizi veya bilmem ne taksa onu geçirmiş ve hayatına elveda demek zorunda kalmış. acaba cennet nasıl bir yer? sanırım bunu kimse bilmiyor.

neyse babama dönelim.ben 6-7 yaşındayken beni dükkana bakmam için zorlardı. niye mi? cünkü tembelin tekiydi.eve gidip yatmak için her şeyi yapan hıyarın tekiydi. akşam üstü kalkar o köyün şoförleriyle birlikte içki gecelerini açarlardı.bir insan her gece icebilir mi? cünkü daha gecen gün dolaptakı rakıyı tekila sanarak susuz kafaya diktim ve acayip şekilde kustum.

anlatma dinlemiyoruz

Yat uyu artik oc

babamdan ilerde de bahsedeceğim şimdilik yeterli. annemden bahsedelim şimdi. muhtelemen 1.73 boylarında hakiki bir anneydi. babamın içkili geceleri cekmek zorunda kalırdı. bekleyin bunlara daha sonra değineceğim.6-7 yaşında olduğum zamanlarda köyden uzakta şehirde kalırdık. babam köye dükkanı açmaya giderdi. köyde de evimiz var bu arada neyse. annem her okula gidişimde bana 2.5 lira verirdi.ama öğle yemeğinde eve gelirdim ve nedense bir şekilde o 2.5 lirayı harcardım. bilmem heralde babama benzediğim için. öğle yemeğine eve geldiğimde ya makarna olurdu ya da o zamanlar hamburger dedğimiz yuvarlak köftelerden yapardı. bilmem ya hazırlaması kolaydı ya da evde yemek için para yoktu.o zamanlar aklım basmıyordu işte.

şimdi de abimden bahsedeyim. muhtelemen 1.80 boylarında hafif saçlı bir herif. aramızda 8 yaş var ve bu da arkadaş olmamızın önüne bir türlü geçmiyor. cidden bu aileden birisini ölümden kurtarma şansım olsa abimi secerdim.her zaman beni düşünen bir herif. işte şehirde okula gittiğim zamanlar o da liseye gidiyordu. heralde iddia tutkunluğu o zamanlar başlamış cünkü daha öncede bahsettiğim gibi paramız yoktu.1 liraya bahis yapıldığı zamanlarmış.ben pek hatırlamıyorum cünkü o zamanlar iddiayı pek bilmiyordum. sadece cocuktum işte.

şimdide benden bahsedelim. edirneden okuduğum zamanlar (şehir diye bahsettiğim yer edirne ve evet gerçek isimler ve gercek şehir isimleri kullanıyorum.bu hikayede bahsettiğim her isim gerçek) anaokulunu da aynı okulda bitirmiştim neyse.1.sınıfa geçtiğimde ağlıyordum beyler. annemden ayrı olmak beni ağlatıyordu. bilmem belki anneme çok bağlı olduğum içindir.ama annemi utandırmamak için ağlamamı susturmak zorunda kaldım ve sınıfa gectim. herkes benimle yaşıttı.bu beni hem üzüyor hemde mutlu yapıyordu. sınıfa geçip birinin yanının boş olduğu bir yere oturdum. dediğim gibi her zaman uslu cocuktum. hiç yaramazlık yapmazdım. etrafımdakiler de öyleydi. heralde yeni arkadaşlarla veya yabancılarla aynı yerde durdukları içindir.

yanına oturduğum cocuğun adı oğuzhandı. cidden 1-2.sınıflarda takıldığım en hakiki cocuktu. tanıdığım en fiyakalı bir çocuktu. sanırım onunla merhabalaşmamıştım.ya unutmuştum yada utanmıştım.1-2 dakika sonra bana "selam" dedi.

"Selam"
-selam
"adın ne"
-tamerk
"ben de oğuzhan"

bu sırada naptığını hatırlamıyorum cünkü aradan cidden uzun zaman geçti

bu başlık bi yerden tanıdık geldi

1,2 ve 3.sınıfı direk atlayacağım cünkü cidden hiç bir tak hatırlamıyorum şuan. oğuzhanla takılmayın 2.sınıfın ortalarında bırakmıştım sanırsam. neden bıraktım bende bilmiyordum.ya ezik birisi olduğu için yada etrafımım genişlediği içindi.3.sınıfta kerem-ufuk-murat üçlüsüyle takılmaya başlamıştım. onları neden mi anlatıyorum? çünkü hayatımda cidden büyük etkileri vardı.

evemiz hemen okulun yanındaydı ve kerem-ufuk-murat'ta aynı sitelerde yaşıyorduk. kaliteli çocuklardı.hep iyi çocuklardı ama büyümenin etkisi onları ele geçirdi. ilerde bahsedeceğim tabi ki.şimdilik dursun bir köşede.

okul bittikten sonra kerem ufuk murat 3'lüsüyle okulda maç atardık.o zamanlar hayatımın en mutlu günleriydi ve aynı şekilde de devam ediyor. bizi gören cocuklarda bizle takılmak isterdi. cünkü en hakiki arkadaşlardık.3.sınıfımı hep onlarla takılıp okulda futbol oynardık.

3.sınıfın yaz ayında köye dönmüştük.hem babam ordaydı hem de ailemizin geliri olan dükkan. köydeki evimizde dükkanla birleşikti yani arkasında bir kapı vardı ve eve geciyorduk direk. neyse abimde o sıralar üniversite sınavına calışıyordu o yüzden yalnız kalması gerekiyordu ve edirnedeki evimizde kalıyordu. şimdi bana anlattığına göre o gecelerde eve kız atıp gibiyormuş yada atıyor ne biliyim.?

neyse.o yaz ayında babam başka bir iş bulmuştu.ne diye sormayın şoförlük işte. ilköğretim mezunu birisinin ne olması gerekir? ya caycı ya da şoförlük. dükkana ise annem bakıyordu artık. annemi öyle kapalı birisi diye düşünmeyin. gayet modern bir insandır kendisi. annemin evde camaşırlarla veya ütülerle işi olduğu zamanlar dükkana ben bakıyordum. artık tecrübeli bir çocuktum. matematik yapabiliyordum. tabi kafamdan değil hesap makinem önümde duruyordu her zaman. işte gel zaman git zaman bir dönüm noktam olan babamın eve sarhoş gelmesine gececeğim.

babam eve sarhoş bir şekilde gelmişti. işi nedense hep geç bitiyordu ben cidden gece gec saatlere kadar calıştığını düşünürdüm oysa ki o her gece icmeye gidermiş.eve sarhoş gelmişti. annem de dükkanı kapamış balkonda oturup sigara içiyordu. babam 3 merdiveni olan yerden düştü ve gülerek kalktı. hemen balkondaki bir koltuğa oturdu ve anneme yemek getirmesini söyledi. tabi annem durur mu hemen babama bağırdı.

-Evde yiyecek bir şey yok
"ee napiyim git bir şeyler hazırla kahvaltılık filen"
-Peynir yok dometes yok. sana 1 haftadır söylüyorum peynirci gecen haftadan kalan borcu istiyor.
"ne peynircisi be!!! hey bana bak yoksa?
-ne yoksası? cidden öyle mi düşünüyorsun şuan?

babam oturduğu yerden hızlıca kalktı ve annemi elinden tutup kaldırdı. kollarından tutup sallamaya başladı

"Tamerk'in babası da ben değilim zaten belli değil mi?

Evet beyler bunu benim gözümün önünde söyledi sonra bana dönüp

"ben senin baban değilim oğlum annene sor da babanı öğren"

annemde bu olaylardan sonra abimi arayıp bir taksiye atlayıp köye gelmesini söyledi. sanırsam anneannemlerde filen kalmaya gidicekti. abim de anneme kıyamaz hemen gelir tabi. yola cıkmış bu sohbetten sonra. neyse.annem abimi arayıp cağırmasından sonra babam iyice dellendi ve anneme tokat attı. tokat attımı hiç bilmiyorum ama icerde ders calışırken pencerenin açık olmasından anladım. şlapss diye bir ses geldi ve ben gelince durdular. annem yanaklarını tutuyordu sanırsam. tabi benim için dönüm noktası bu olaydan sonra baba sevgim kalmadı. şuan babamdan hala nefret ediyorum ve onunla asla konuşmuyorum.

işte olaylar olaylar derken abim geldi annemi sakinleştirdi annem gece benimle birlikte yattı babamda sızıp ertesi gün işine gitti. aklıma gelen oldukca detay var ama şimdilik konuşmak istemiyorum cünkü şuan bile beni rahatsız eden şeyler.

3.yılın yaz ayında acayip kilo almıştım. neden aldım bilmiyorum belki baba nefretini dizginlemek için dükkandaki cipsleri sömürmeye başladığımdandır.

4.sınıfa geçtiğimde abim acayip bir şekilde öss'ye hazırlanıyordu. zaten o doğduğundan beri matematik dehası. hayatı boyunca hiçbir şekilde matematiğe calışmamış. şuan matematik öğretmeni ama bunu daha ilerde de anlatacağım. neyse.4.sınıfa geçtiğimde acayip kilo aldığımı söylemiştim. sanırım şişko filen olmuştum.ama kerem murat ufuk üclüsü benimle takılmaya devam ediyordu. yine okul sonrası futbol maceramız devam ediyordu.o sıralar bayağı pöpüler olan yu gi oh kartları biriktiriyorlardı. tabi ben her gün 2.5 lira ile okula gittiğimden hiç kartım yoktu. hepsi futbol maçından sonra okulumuzun atatürk bayrağı altında toplanır yu gi oh oynarlardı ben onları izlerdim. ciddiyim imrenme filen yoktu. arkadaşlarımın mutlu olması bana yetiyordu.4.sınıfta da sınıflar arası futbol maçlarına katıldıydım. kendimi bildim bileli kaleci olarak oynamışımdır futbolu beyler. yalan yok güzel kaleciyimdir. zaten 4.sınıfta 3 sınıf vardı.a-b-c.ben a sınıfındaydım.b dekileri severdik ama c dekilerden nefret ederdik. bilmem ama b lerle yakınlaşmıştık bir nedenden ötürü.

neyse sıkıcı şeyleri atlamaya başlayalım. abim askeriyeyi düşünüyordu ve kazanmıştı da.babamla birlikte istanbula gitmişlerdi. askeri seçimler için.o zamanlar abimi hep yatakta ve elinde serüm olarak döneceğini düşünürdüm. bilmem heralde hayal gücüm çok gelişmiştir.

abimle babam dönmüşlerdi. abim askeri sınavlarından hepsini başarıyla geçmişti fakat elindeki ameliyat izinden girememişti. ondan sonra matematik öğretmeni olmak istediğini söyledi ve tercihlerini matematik öğretmenliğine yöneltti. izmir buca-dokuz eylül matematik öğretmenliğini kazanmıştı. sanırım sevinmiştim. abim eve para getirebilecek birisi olmuştu. evet artık tek düşündüğüm şey paraydı.

5.sınıfa gecerken ciddi kilo almıştım.ve abim üniversiteyi kazandığı için ve babamın bir sürü borcu olduğu için edirnedeki evimizi satıp köye taşınmıştık. annem beni köydeki okula yazdırmak istese de kendi arkadaşlarımdan kopmak istemedim ve edirnede okumaya devam etmek istedim. neyse.
bir servise yazıldım ve köyden edirnedeki okula gitmeye başlamıştım. serviste herkes benimle dalga geçerdi.bir keresinde okuldan eve dönerken serviste elimdeki klasörümü düşürüp cat diye yere toslamıştım. cünkü hep ayakta gidiyordum. neden bilmiyorum ama ben binince hiç yer kalmıyordu bana. düştüğüm zaman bana bir allahın kulu yardım etmemişti. hepsi de gülüyordu. kendimden cok utanıyordum.hem kısa boylu hem de şişman biriydim.

Babam işine devam ediyordu annem ise dükkana bakıyordu.1-2 kuruş para kazanmak için dükkanı 1 e kadar açık tutuyordu.ben ise evde arka sokakları izleyerek ders calışıyordum. evdeki tek televizyon yatak odasında kücük bir televizyondu ve o televizyonu izlerken cok mutlu insandım. televizyon ne bana hakaret ediyordu ne aşalıyordu ne de bana gülüyordu.tek dostum televizyondu.

beyler cidden devam edesim var fakat bir türlü o zevki yaşayamıyorum okuduğunuzu belli edin bali yoksa 1-2 part daha atıp gideceğim. hiç bir gizli saklım yok istediğiniz soruyu sorabilirsiniz.

5.sınıfa geçtiğimde içime kapanmıştım. kerem ufuk murat üçlüsü beni dışlamıştı. kendilerini cool filen sanıyorlardı amk.kim onlar lan. hele ufuk var ya.kendisini okulun babası sanmaya başlamıştı.ne yalan söyleyeyim en iyi dövüşen ufuktu.Ben ise eve gidip televizyon izleyen eziğin tekine bürünmüştüm.5.sınıfta 2 yeni arkadaş edinmiştim. cengiz ve onur. onların hep ikili olarak takılıyorlardı. beni de aralarına almışlardı. tabi ufuk murat kerem üclüsünden sonra onur ve metinle de takılmaya başlamıştım. hele onur ve cengiz. beni anlayan en iyi arkadaşlarımdandır. cengizle şuan görüşmüyoruz ama onurla 1-2 sigara yakıp hayatımız hakkında konuşuyoruz diyemem cünkü herif tamamen lol'e kaptırmış kendisini. daha gecen gün bilmem ne finaline gitmiş istanbulu sırf onun için. neyse.

5.sınıfı bir bicim bitirip 6.sınıfa geçmiştim. kendi hayıtımdan daha zorlu bir maraton başlıyordu.SBS. evet gibip bayıltan bir sinav.6.sınıfta dershaneye de başlamıştım. gittiğim ilk dershane 6.sınıfta kültür dershanesiydi. ortamı güzel değildi ve yalnızdım ama derslerime kolayca calışabiliyordum.pek calışıyorum diyemem cünkü kendimi tamamen televizyona kaptırmıştım.eve gidip hemen televizyona geçiyordum.6.sınıfta pek heyecan olmadı tabi ki.sbs den de 363 gibi bir şey aldıydım sanırsam.7.sınıfı ise boyut dershanesine gitmiştim. sınıf yerleştirme sınavına girdikten sonra sınıflara ayrılmıştık işte.a sınıfı en iyi sınıfken g sınıfı en kötü sınıftı.ben f sınıfındaydım beyler. evet kötüden biraz daha iyi sınıfta.ve tahmin edin bakalım sınıfta kim var? ufuk...

hayatımda ilk aşık olduğum kız diyemem o zamanlar aşkın ne olduğunu bilmiyordum cünkü 6.sınıfa kadar kimseye aşık olmamıştım. televizyonla kendimi huzurlu hissediyordum. sanırım aşık değildim hoşlanıyordum ama onu aşk sanıyordum. evet hoşlandığım kızın adı selen idi.

evet beyler şimdi hikayenin yani esas hikayeye geciyoruz.az cok nasıl bir cocukluk gecirdiğimi anlamış olmalısınız sanırım.1 saat daha kendi kendime konuşup yemek yedikten sonra belki devam ederim.

ilk hoşlandığım kız selendi. beyler onu tanrıca olarak düşünüyordum. bunun aşk olduğunu düşünüyordum ama yanılmışım. neyse

kendimi televizyondan alıkoymuştu bu kız beni beyler. selen hariç hiç bir şey düşünemiyordum. dersi dinleyemiyordum bile.her ders onun güzel yüzüne bakmakla geçiniyordum.ben en önde otururdum beyler. ufuk ise en arkada. baba herif ya kendini öyle hissetmeli.

hocalar beni severdi.hep uslu cocuk olurdum.fen dersini ise beyler.en çok seven benimdir o zamanlar.fen hocası hep beni överdi.bir keresinde dershane deneme sınavında 17 de 17 yapmıştım beyler. hoca beni tebrik etti. sınıfın 1.si olmuştum.3 kere arka arkaya 1.olan üst sınıfa geçerdi beyler. bunu gecelim şimdilik.

selenle aynı sınıfta olmak için bir sınavda 1. olup diğer sınavda 10. olurdum. tabi o sırada bir kız arkadaş da edinmiştim. dershanedeki sınıfımdan. adı tuğba.
tuğbala facebookta arkadaş eklenip konuşmaya başladık beyler.o zamanlar çok toydum ne biliyim tek düşündüğüm şey selendi beyler. sonunda tuğbaya bu konuyu açtım ve o da beni destekledi.bir şeyler yapmalısın dedi. bende kendimi gazladım beyler.ne yalan söyleyeyim hayatımda yaptığım en kötü hatalardan birisiydi.