kızlar toplaşın bu başlıkta türk erkeklerini

@1 yok lan öyle bişey.

bak bacım. (bacım diye başlıyorum ki sonradan yavşaklık olmasın)

10 sene oldu babamın evinden ayrılalı. 13 yaşımda bıyıksız bebeydim gurbet ellere okumaya gittiğimde. (bu kısımda duygulu keman sesi arka fonda) daha elizabethle bile tanışmamıştım. düşün artık o derece.

sonra kızlara aşık olduk, şiir filan yazdık malca. ama hiç arabesk havalara girmedim. çok sıkı dostlarımız oldu, sevgilimiz olmadı. üzülmedim. ünide şunu yapıcam bunu yapıcam diye hayaller de kurmadım içinde karı kız olan.

sonra üniye geldim. daha bu işlerin nasıl yapılacağını bile tam olarak bilmediğim halde işler çok değişti. hiç öyle senin gibi kompleksli hatunlara rastlamadım. ne evim ne param vardı ama outdoor deneyimlerim oldu. oha lan dedim. ne kadar kolaymış amk bu işler. vay anasını ben neymişim dedim. işte bunu demem sonum oldu.

zütüm kalktı. akşam sandalda yiyiştiğim kıza gündüz selam vermez oldum. bir bir eksildiler etrafımdan. anadolunun bağrından getirdiğim saflığımın yerini umursamaz binliğim aldı. ve çöküş başladı. birer birer eksildi rehberimden "dar vakitte aranacak kaşarlar".

tam dibe vurmak üzereyken son bi kızla tanıştım. lise bittikten hemen sonra birlikte olduğum bi kızın çok yakın arkadaşı çıktı. üstelik başka bi şehirdeydi.

çok sancılı bi dönem başladı. nefret ettiği halde vazgeçemedi. ben de onu sevdim. çok sevdim evet ne var amk.

hem eski davalar hem de üzerine sürekli eklenen meseleler yüzünden bi türlü rayına oturmadı bu long distance relationship. çok az buluşabildik, çok kavga ettik, az seviştik.

ne zaman gelecekle ilgili planlar yapsam "boşver, anı yaşa" dedi. bi türlü boşveremedim. hem onu hem kendimi gibtim.

3,5 yılın sonunda anlam kazanacaktı "anı yaşa" deyişi. bi geleceğimiz olmayacaktı. ölecekti.

hiç üzülmedim lan biliyo musun. sesini duyduğumda dizlerimin bağı çözülürdü ama bir daha hiç var olamayacağını öğrendiğimde hiçbişey hissetmedim. mezarına gitmedim. hatta nereye gömdüler onu bile merak etmedim. kazadan sonra cesedini buldular mı onu da bilmiyorum gerçi.

öğrendikten bir hafta sonra ona ait tüm hatıraları yok ettim. resimlerini bile..

bugünlerde eski bin günlerime geri döndüm. ve hiç de senin dediğin gibi leş karılara muhtaç değilim. rehberim yine doldu kaşarlarla.

bunu da niye anlattıysam amk.