burayı sevgilimden öğrendim. daha doğrusu eski sevgilimden. kendime asla itiraf edemesem de köpek gibi seviyorum onu.

çok farklı şekilde tanıştık, başlarda ben onu sevmediysem de kendini sevdirdi bana zamanla. öyle bir sevdim ki her buluştuğumuzda eve gitme vakti gelince ağlıyordum. o da beni seviyordu eminim.

çok özlüyorum be. beni kucağında taşımasını, sinirlendiği zaman kaldırıp başka koltuğa atıp sonra gıdıklamasını, gülüşlerimizi hepsini özlüyorum.

gerizekalı gibi gitme diyemedim. ağladım sadece arkasından. gitme dur ben seni seviyorum diyemedim allah bu inadımın gururumun belasını versin kimseye söyleyemiyorum. soranlara "yoo iyiyim ya arkadaş kaldık biz" diyorum. ama hangi arkadaş arkadaşını her gece düşünür,her gece iyi mi,uyudu mu diye kafayı yer?

gururumu yenebilsem dayanırım kapısına ama olmuyor kaç kez yazıyorum ama o gönder tuşuna dokunamıyor parmağım. özlese o gelirdi diyorum ama belki o da benim gibidir. pişmandır beni bıraktığına diyorum ama kendim de inanmıyorum.

ben seni çok sevdim güzel adam, çok sevdim.