evet, hepiniz burda acıklı aşk hikayelerinizi anlatıyosunuz ve sonucunda kızlar hiç bir zaman sevmeyen, sizinle oynayan mahlukatlar olarak lansediliyor. ama bu böyle değil.

Şuan üniversite 2. sınıftayım. 2 senedir hayatıma kimseyi almadım, alamadım. Siz bizim duygularımız gibip attıktan Sonra hissizleşiyoruz ve sonrasında ise bizler sevmeyi bilmeyen egoist kaşarlardan başka bi şey olmuyoruz...

Lise son sınıftaydım. Zaten hayatıma doğru düzgün kimseyi almamış biriydim. Kimseyi sevebildiğim yoktu. Bunun illa bir erkek yüzünden olması gerekmiyor, bilinçaltınız, yaşadıklarınız da sizi kimseyi sevmemeye itiyor. Her neyse

O zamanlar feysbuk denen dalgadan kullanıyordum. Bir gün bir mesaj geldi. 'Türkçe rap grubumuz var, katılmak ister misin ?' diye. Yazan kişinin profiline girdim. Bizim lisedenmiş. Ki arkadaş olarak da ekliydi amk. Neyse o zamanlarda rap dinliyordum hem. Olabilir gibisinden bir şeyler salladım yolladım. Ardından mesajlar devam etti. Çocuğun fotoğraflarına baktım ama daha önce hiç okulda görmemiştim. Öyle asosyol biri değildim, arkadaş ortamlarımız genişti ama onu hiç görmemiştim. Neyse...

Biz bununla konuşmaya devam ettik. Okulda hiç görmedik birbirimizi, zaten o zaman görmekte istememiştim. Bilirsiniz utangaçlık filan amk neyse işler baya ilerledi. Flort zamanlarıydı yani bildiğiniz. Bir gün okul çıkışı buluşalım dedi bana. Bende olur dedim.

Bizim okul ticaret meslekti. En üst katta anadolu meslekler altlarda ise normal ticaretler vardı. Biz anadolular, ticaretlerden hep bir ders sonra çıkıyorduk.

Bana çıkışta seni bekliyicem demişti. Bende onun verdiği heyecanla son tenefüs tuvalete gidip saçımı başımı düzeltmiştim. Arkadaşlarım benim için seferber olmuşlardı. Her biri bir yerden üzerimi başımı düzeltiyolardı. Neyse son derse girdik ve çıktık. Benim kalbim heyecandan yerinden fırlayan rohan atlısı gibi atıyordu.

Bacaklarım titreye titreye yavaş adımlarla çıkışa ilerledim. O an böyle nasıl anlatsam, biri bana adımla seslense dönüp efendim diyemem. Neyse 30 metrekarelik bahçe bana 30 kilometre gibi gelmişti. Telefonuma baktım. Mesaj vardı. Okulun yanındaki duraktayım diye. Elim ayağım birbirine dolandı tabi. En sonunda biran önce noluyorsa olsun diye hızlı hızlı gittim durağa, oturmuş, elleri bacaklarının üzerinde bacaklarını aşağı yukarı sallıyor. Onu orda görür görmez istemsiz bir tebessüm oluştu yüzümde

Ben gidince kafasını kaldırdı, oda gülümsemeye başladı bu sefer. Şuan ki aklım olsa neye gülüyosun amk oğlu ben geldim derdim. Neyse yaklaştı tokalaştık. Hani böyle samimi olmadığın biriyle karşılaşırsın ve öpüp öpmemek konusunda tereddütte kalırsın. Aynı o şekildeydi.

Neyse bununla bir kafeye geçtik havadan sudan konuştuk oralar boş yerler anlatmaya gerek yok. Yanından ayrılırken "eve bırakayım mı seni "dedi. Gerek yok deyip minibüse bindim. Neyse eve gittiğimde yine konuştuk filan. Numaramı istedi wpden konuşmaya başladık bu sefer. Aralarda pek de önemli şeyler yok. Sadece gün geçtikce daha samimi daha birbirimize yakın olmaya başladık.

Bu sırada haftanın üç günü staja, iki günü ise okula gidiyorduk. Biz konuşalı, 2 buçuk ayı geçmiş. Artık sevgili olmuşuz. Öyle teklif felan olmadı zamanla anladık bu şekilde olduğumuzu. Zaten teklif etmek ne kadar gibindirik bi şeydir ya. Benimle çıkar mısın ? Ulan buna evet cevabı vermeye utanırım ben lan. Neyse bir gün stajdayım, anasayfada dolanırken Suat'ın ( birlikte olduğum çocuğun adı) bir kızın fotoğrafına seni seviyorum bitanem yazdığını gördüm. dıbına koyim, böyle hani çok yüksek bi yerden atlarsında nefesin kesilir, yetmez, aynen öyle oldum lan. Gözlerim karardı. içim sıkıştı. Ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemedim. Direk bunu arayıp bana kesinlikle bir daha mesaj atıp aramamasını söyledim. Noldu aşkım demesine fırsat vermeden kapattım telefonu. Ben kapatır kapatmaz en az 30 kere aradı. En son sessize alıp çantama attım. işlerle uğraşıp kafamı dağıtırım diye düşündüm. Bakırköy Adalet Sarayında staj görüyodum. Neyse dosyalara dalmış gitmişken aklıma geldi birden, telefonu çantamdan çıkartıp baktım 87 kere aramış, 106 tane de mesaj atmıştı. En son attığı mesajı okudum adliyenin önünde bekliyorum seni. Ya in ya da ben içeri geleyim gibisinden yazmış bi şeyler. Ben bunu okurken aradı tekrar beni, müdürle aynı odadayız zaten izin alıp çıktım dışarıya telefonu açtım.

Neyse devam ediyorum

Ben (b) Suat (s)

B: ne var hala arıyosun ?
S: kızım noluyoruz ya aşağıda bekliyorum ben seni
B: kim sana gel dedi ki ?
S: aşağıya gel lütfen ne olduğunu bile bilmiyorum
B: (gülüyorum burda) ben biliyorum ya o yeter

Deyip kapattım telefonu. Aslında inanmamıştım buralara kadar gelebileceğine. Ne malmışım amk. Ergenlik dönemimi gibeyim. Neyse bu sefer komple kapattım telefonu. içeriye geçtim. Yine oturdum masama dosyalarla ilgileniyorum. Aradan 15 dakika ya geçti ya geçmedi kapı açıldı. içeri bu faişe suratlı girdi. Ben direk ayaklandım, hiç benim yanıma gelmeden müdürün yanına gitti. He müdürün o olduğunu nerden biliyo derseniz, oturduğu masadan belli zaten. Amk ben kıpkırkırmızı oldum. Artık müdüre ne dedi ne demedi bilmiyorum. Müdür bana dönüp kızım siz konuşun biraz dışarda dedi. Ben gerek yok filan diyecektim ki kendimi daha fazla rezil etmeden kafamı sallayıp çıktım. Bu zütte benim arkamdan geldi.

B: naptığını sanıyosun lan sen ?
S: aşağı inip konuşalım mı ? Çok kalabalık burası.

Gerçekten de çok kalabalıktı koridor. Neyse tek kelime etmeden ben önde bu arkada asansörle aşagıya indik. Bahçeye çıktık. Suratına bakmıyorum bile.

Ne olup bitti bilmiyorum ama direk kestirip atmana izin veremem dedi. Cevap bile vermiyordum. Simdi ki aklım olsa yumruğu koyardım o burnunun üzerine. Neyse bu sırnaşmaya güldürmeye filan çalışıyor. En nefret ettiğim şeydir amk ben sinirliyken birinin beni sakinleştirmeye çalışması.

Bu ne derse desin cevap vermiyorum. En son sen eve git ben sana yazıcam dedim. Gitmedi tabiki. Şimdi söyleyeceksin gitmem dedi. Yarım saattir yokum sıkıntı çıkartıcaklar sen git ben sana anlatıcam dedim.

Neyse bunun gitmesini beklemeden ben çıktım yukarıya. Müdüre kusura bakmayın falan filan dedim geçtim yerime. Bu yine mesaj atıyor arıyor ben çıkınca yazıcam diyorum. Sırf eve gittiğinden emin olabilmek için oyalıyorum.

Neyse stajdan çıktım. Bu aradı yine beni. Açmadım. Telefonu komple kapattım yine.

Ertesi gün okula gitmedim. Telefonlarına bakmadım

Mesajlarına cevap vermedim. iki gün okula gitmedim. Annemlere bi şey diyemeyeceğimden okula diye çıkıp arkadaşlara gittim. Onları da yollamadım okula. Neyse araya da hafta sonu da girince 4 gün boyunca konuşmadım ben bununla. Arkadaşlarımı aramış, sormuş neden böyle oldu diye. Kızlardan biri anlatmış. Bu sefer bana uzun uzun mesaj atmış. Kuzenimdi o filan diye. inanmadım tabiki. Sonrasında ard arda gelen yeminler seni seviyorumlu cümleler, arkadaşlarından gelen açıklayıcı mesajlar gelince yumuşadım ister istemez. Barıştık. Aklımı fikrimi gibeyim

Bu olayın üzerinden geçen sıkıntısız 1 bucuk ayın sonunda, ben suata deli gibi bağlanmıştım. Kendime yediremesemde seviyordum. Hergün buluşuyor, her günümüzü birlikte geçiriyorduk. Bi sorunumuz yoktu. O beni ben onu seviyordum. insan bakışlarından anlayabilir ya, anlıyodum lan ben sevdiğini. Bana sarılırken kaburgalarımı kırarcasına sarılıyordu. Beni öperken kokumu içine çekerek öpüyordu Zaten ilk sevgilim de oydu. Kendimce düşünüyordum eğer niyeti farklı olsaydı şu zamana kadar anlardım, belli ederdi. Ya da yakınlaşmaya çalışırdı. Ama yapmıyordu. Yanağımdan öperken bile çekiniyordu. Aklımda bir tane bile soru işareti kalmamıştı.

Az işlerim var 1-2 saate bitireyim hemen devam edicem

Her şey harikaydı. Ben seviyordum ya inandıramıyordum kendimi. Hani böyle insan çok çok mutlu olunca mallaşır ya ben ilk defa öyle olmuştum. gibindirik hayatıma ışık olmuştu.

Bir gün yine anasını gibtiğimin adliyesindeydim. Ne cenabet mekan amk ya zaten hiç bir yararını da görmedim. Neyse,

Telefonum çaldı, ceylan diye bir arkadaş. Suatla aynı yerde staj yapıyolar. Ceylan (c)

Napıyosun ne ediyosun faslından sonra

C: kanka sana bi şey diyicem ama sakın üzülme
B: noldu kanka söyle ( gülerek)
C: kanka zeynebi biliyorsun.
B: noldu lan zeynebe
(Zeynep kaşarı da çok sevdiğim can ciğer kardeşim dediğim bi insan?
C: sakin ol zeynebe bi şey olmadı. Suat bugün zeynep için tatlı kız filan dedi kanka ya
B: gibtir git lan taşak geçme, zeynebe ver telefonu dedim( ben zeyneple bana şaka yapıyolar sandım)
C: zeynebin haberi yok kanka aradigimdan yemin ederim ki
B: kapat ben seni ariyicam dedim

dıbına koyayım, ya zeynep ya. Allahın zoruna gitmesin suratına it cüllemez amk benim suatım nasıl böyle bi şey söyler. Üstelik arkadaş oldugumuzu biliyor amk. ilk saniyelerde bi şey düşünemedim. Sonra suatı arayıp, anlattım ne yapmaya çalısıyosun, ben sana güvendikçe niye her şeyi taka sardırıyosun diye saydırdım baya.
Ya ben onu öylesine söyledim, arkadaşın olduğunu bilmiyodum aşkım dedi. (YALAN huur ÇOCUĞU ! )
Tek kelime etme artık diye kapattım telefonu. (Bende ne mal mışım amk her şeye telefon kapatıyomuşum)

Neyse...

Tahmin edin noldu ? Beni normalde 100 kere araması gereken suat aramadı.

Stajım bitti çıktım adliyeden, zeynep mesaj atmış wpden

Sen Suat E***' le mi çıkıyorsun.

huur çocuğu, tipini gibtiğimin kezbanı bide soyadıyla yazmış.

Evet zeynep biliyosun bunu dedim

Tekrar sen Suat E***le mi çıkıyosun dedi.

Amk kızı evet diyorum. Bilmiyo musun sanki. Noldu dedim ?

Ayrılmışsınız dedi.

:D suat hemen söylemiş ayrıldık diye.

Evet noldu dedim

Bana uzun uzun yazmış. Bildiğin bir sayfa dolusu yazmış. :D lan sen benim kardeşimdin be, bile bile dıbına koyayım ki bile bile nasıl böyle bi şey yaparsın

Daha dün gibi aklımda mesajı

Bak H***(adımı vermiyicem), suattan uzun zamandan beri hoşlanıyorum ama seninle birlikte olduğu için söyleyemedim (!!!) bugün benim için tatlı kız demiş ( tipini gibtiğimin mendeburu) demek ki onunda bana karşı ilgisi var. Eğer senin için de sorun olmazsa ben suatla olmak istiyorum. Biliyorum sen kimseyi sevmiş, saymış bi insan değilsin. Bu yüzden fazla kafaya takacağını düşünmüyorum kanka ( KANKA DiYOR HALA ! ) seni seviyorum biliyosun. Aramızda erkek muhabbeti olsun istemem. Eğer seninde rızan varsa ben suatı seviyorum. Galiba onunda bana karşı ilgisi var...

Bana bunu yazmış beyler ya. Bana yazmış. Hemde bunu. Daha ayrılalı bir kaç saat geçmiş geçmemiş. Kardeşim dediğim insan bana bu pişkinlikle bu mesajı atıyor. Otobüsteyim. Ağlamamak, kendimi aciz hissetmemek için zor duruyorum. Mesajı belki 10 kere okudum, yanlış anlamışımdır, ne zeynep ne suat bana bunu yapmaz dedim.

10 kere okusam da mesajın tek bir kelimesi değişmedi beyler. Ama ben o an öldüm sanki.

Pansuman yapıp geliyorum

http://c12.incisozluk.com...11505/7/1444897_o5828.jpg

Neyse, devam ediyorum.

Zeynebin mesajına 15 dakika cevap veremedim. Onun sayfasında olduğumdan attığı her mesaj görüldü oluyordu. Aradı açamadım.

En sonunda;

Ben seni kardeşim bildim, kalkıp da seninle erkek muhabbeti yapacak değilim. Suatı sevmiyordum zaten( yalan, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum), allah mesut etsin.
Yazıp yolladım

Bu da ay seni seviyorum aşkım, sen bitanesin falan fistan bildiğin yalama yutma eylemleri yapıyor, allaha emanet deyip kestirip attım başımdan.

Eve geldim. Annem noldu filan diye soruyor, yorgunum sadece dedim. Annemle öyle arkadaş gibi falan değildik beyler, konusamazdım bu konuları. Direk yatağa geçtim. Yemek bile yemedim. Oysa deli gibi açtım. Suatla olan fotoğraflarıma bakıp tam bir sünepe gibi ağladım, ne kadar ağladım bilmiyorum ama sabah uyandığımda başım ve gözlerim acayip ağrıyordu.

Saçma salak bir duşun ardından hazırlanıp staja gittim. O gün hiç bir şey olmadı. Telefonu dahi elime almadım.

Ertesi gün okula gittim. O okulun yollarını gibeyim. Geç kalmıştım, minibüsten inip hızlı hızlı okula yürümeye başladım. Okula geçmek için mahalle muhtarlığının bulunduğu parktan geçiyosunuz ister istemez. Beyler, gördüm lan. Onları gördüm. O soğuk havada sımsıkı birbirlerine kenetlenmiş olan onları gördüm. Paramparça olan ruhum, bir kere daha tuzla buz oldu. Bacaklarım adım atacak gücü kendinde bulamadı beyler. Yürüyemedim. Bacaklarım bağı çözüldü sanki. Dondum öylece. Gözlerim dolu dolu onları izliyordum. En son zeynebin beni görüp suatın kafasını boynuna bastırdığını gördüm. O an onları 30 tane zenci gibse, gider bi 30 zenci daha bulmaya çalışırdım. Ama hiçbir şey yapmadım tabiki. Hızlı hızlı okula girdim. Kendimi direk tuvalete attım, elimi yüzümü yıkadım ve her şey normalmiş gibi sınıfa girdim.

O gün gelmediler okula. Haftanın iki günü zaten okula gidiyoruz. O iki gün bana zindan oldu beyler. Her gün can ata ata gittiğim okul bana zindan oldu.

Aradan 1 buçuk hafta geçti, suat bana mesaj attı.

PiŞMANIM, ÖZLEDiM

:D

cevap dahi vermedim. Ard arda mesajlar attı. Amk şuan kardeşimin ayak kokusu beynimi dondurdu. Şu çorabı atıp geliyorum.

Aradı beni.
Sesini de özlemiştim oysaki. Tereddütte kaldım. Ama en sonunda açtım. Titrek sesimle efendim dedi.

Adımı söyledi. Ulan içmiş lan, sesi o kadar güzel geliyordu ki. Ben hayatım boyunca bir daha adımın o kadar güzel telafuz edilmesine şahit olamadım. Tekrar efendim dedim.

Cevap vermedi...

Nefes sesleri geliyordu. Ama cevap yok...

Suat dedim.

Bu sefer onun sesi titredi. Özledim dedi.

Yapma bunu dedim.

Beyler ilk defa bir erkeğin ağlamasına şahit oldum. O an bana yaşattığı her şey silinip gitti kafamdan. O ağladı ben ağladım. Pişmanım dedi. Yapmamam gerekirdi, hata yaptım dedi. Belki bir saat ağlayarak konuştuk.

Ve ben, mal ben, kazık yemeye doyamayan ben affettim. Affettim amk ya.

Çok seviyodum. Dayanamadım. Hani çok sevince gözünüze gözükmez ya aynen öyle oldu.

Ertesi gün buluştuk, sımsıkı sarıldım. Sanki bir daha hiç göremeyecekmişim gibi sarıldım. Kafamı gibeyim hiç bir soru sormadan sarıldım sadece. Sarılma faslı bitince oturup konuştuk.

Zeynep baştan çıkarttı beni, erkeğim bende dayanamadım deyip baya bir zeynebe yıktı bütün suçu. O anlattı ama ben ona bakmaktan dinleyemedim bile. Durup durup ellerimi öpüyordu. Bir daha kimse öpmedi zaten.

inandım ona, sildim kafamdaki her şeyi. Ama hayatın bana atacağı son kazık bu değildi

Cidden inanmıyo musunuz lan ?

Uyuyorum şimdi, yarın 8de ders var, yoklama sıkıntım olmasa umrumda olmazda, seve seve gitmem lazım. Hepinize iyi geceler, yarına devam edicem. Sağlıcakla...