kıza mektup

yazdım. üşenmeyenler okusun yorum yapsın, gerçekten vereceği tepkiyi merak ediyorum, henüz cevap gelmedi ama yakındır. özet isteyenlerde gibtirsingitsin ferre açsın amk. reyiz kalmadı sözlükte. okuyup yorum yapan panpalarıma şuku + nick altı. önemli benim için.

Neden ve ne amaçla tekrar kalemi elime aldım bilmiyorum. Bir çıkış yolu bulmam gerekiyordu artık, buna sığınıyorum.

Bir beklentim olduğundan yazmıyorum, dedim ya, bir çıkış yolu bu benim için. Kendim için yapıyorum bunu, hiçbir karşılık beklemeden. Çiçek sulamak gibi, sevgini verirsin, emek harcarsın, uğraşırsın, ama bir karşılık beklemezsin, en fazla güzel bir görüntü belki.

Hayatımın en olmasını istemediğim döneminde, en olmayacak şekilde, en olmayacak şey oldu. Yanına gelirken ne aklımda ne de kalbimde böyle bir şey vardı. Ne de bunun olması için tek bir mantıklı sebebim.

Ama oldu işte bir kere, nasıl olduğunu hala bilemesemde.. Belki sen uyurken, seni izlerken oldu, belki beraber yemek pişirirken.. Yemek pişirmenin en güzel yanı paylaşmaktır demiştim ya, yalanmış. Yemek pişirmenin en güzel yanı seninle paylaşmakmış, bilemedim.

"Sinemada elimin elinde terlemesinin bir anlamı olmalı" demiş ya yılmaz erdoğan. Gerçekten de, film izlerken sana sarılmanın, kolunla oynamanın belki, kokunu solumanın belki de, bir anlamı olmalı... Sen filmi izliyordun, ben ise gözlerini.

imkanı var mı ki gözlerine bakıp da soyutlanmamanın o andan. Ondandır belki de, seni dinlemenin en güzel yanı gözlerinin
içine, ruhuna bakmaktı..

Ve yine senin yanında öğrendim, bir uykunun en güzel yanı uyandığımda yanımda senin olmanmış. Bir uykunun en güzel yanı uyuyamamakmış hatta, saatlerce konuşmaktan kimi zaman, kimi zaman karşılıklı susmaktan, kimi zamansa sadece heyecandan.

"O" an için dünyanın en mutlu insanı öyle olunuyormuş demek, sen bana makyaj yapmaya çalışırken boğuşarak.. Kirpiklerini kopartmak istiyorum dediğinde içimden birşeyler kopmuştu zaten, belki ondandır hala rahat nefes alamamam. Belki saatlerce bacaklarında yatmaktandır bir daha hiçbir derin uykuya dalamamam.

Bir sevincin en güzel yanı da onu senle paylaşmakmış. Casinoda öğrendim, insan casinoda bile öğrenebiliyormuş, onu öğrendim.
Kazandıktan sonra sana sarılmak.. Asıl kazanmak oydu işte. O, paha biçilemezdi. Heyecandan elini tutarken kazanmıştım aslında, gelecek olan sayının bir önemi yoktu.

Nargilenin közleri ile oynayışını sevdim ben senin, uykunda bile gülümsemeni çok sevdim, gözünü açamayacak haldeyken kahvaltı hazırlayışını sevdim, sanki seni kırk yıldır tanıyorum deyişini... Ama en çok da "ilk geldiğim günden sonra ilk defa bu kadar çok içtim" deyişini, yani bana güvenmeni sevdim.

Aslında vedalaşırken sana söyleyecektim bunları. En azından "senden gerçekten çok hoşlanıyorum" diyecektim. Ama uykusuzluğumuz, yorgunluğun, hastalığın... yapamadım. Belki de bahane aradım kendime yapamamak için. Dilimin ucuna geldi, söyleyemedim.

Ve sonra veda ettim sana. Ömrümün en uzun yolcuğu başlamıştı artık. Senden uzaklaştıkça ayaklarım varmıyordu adım atmaya. O zamandan beridir işte kalbimdeki sıkışıklık...

Karşı çıktım sonra kendime sonra. Hayır dedim, yapamazsın, olmaz, olmamalı! Engel olamadım. Dönünce maçı bile izleyemedim. izledim dedim, yalandı. içkimi alıp seni anlatmaya başladım hemen insanlara, belki anlarlar diye, anlamadılar.

Kocaman bir yalnızlık vardı artık senden kalan. Oysa saatler önce elim elindeydi, sarılabiliyordum sana...

Ve bıraktığın anılarla boğuşuyorum şimdi, bir-iki tren bileti, beş-altı fotoğraf ve bir video, hepsi bu.

Bir de senin soğukluğun ile boğuşuyorum şimdi, bilmiyorum neden. Belki sen anladın bunları, belki bundan buz gibi tavırların.

Ancak bilmediğin birşey var, senin vereceğin, verebileceğin hiçbir tepki bunu değiştiremez. Bunu, ben bile değiştiremem..

En başta da söylediğim gibi, bir cevap ya da karşılık beklemeden yazıyorum bunları. Çiçek sular gibi yani. Sadece bil istedim, yazmak, anlatmak istedim. Beni anla istedim.

Çünkü sen en sorumsuz çağımda, en samimi gülendin...

Özet isteyen bintir.