kız kardeşimle ormanda kaybolduk

gibiş yoksa okumam lan

Tabi ki ebe olmak yine bize düştü. 20'ye kadar sayın biz saklanacağız dediler, oysa ki biz 17'ye kadar sayabiliyorduk...
Dakikalarca saymaya uğraştıktan sonra yeter artık sayamıyorum işte diyip döndüm. Kız kardeşiminde omuzuna dokundum ve başladık aramaya. Dakikalarca aradık, aradık... Artık bitap düşmüştük. Bağırmaya başladık, tamam kurt oldunuz çıkın diye, bağırdık bağırmasına ama çıkmadılar yine. Mahallede saklanbaç oynarken giidp evde saklanan muzip arkadaşlarımızın taktiğini izlediklerini düşündük. işte şimdi onları gidip evde bulacaktık...
Ama, ama ev neredeydi ki? Körebe oynarken delidanalar gibi sağa sola koşmuştuk, şimdi nasıl bulacaktık yolu?
Oturduk bir kayaya ve bunun oyun içinde oyun olduğunu anlamamız çok sürmedi. Ancak bu sefer çok kızgındık, istenmediğimiz yere gitmezdik, bir daha eve dönmeyecektik...

Yürüdük ve yürüdük...
Bir zaman sonra yollar artık tanıdık gelmeye başladı, sanırım artık eve yaklaşıyorduk. Öyle de oldu evimizi bulduk. Gittiğimizde babam kapıda odun kırıyordu, bizi görünce sevinçten çılgına dönüp öpüp koklamasını bekliyorduk. Ancak gözgöze geldiğimizde gözbebeklerinin büyüdüğünü fark ettim, şaşırmıştı.
Eve girdik ve beklenmediğimizi anlamamız çok sürmedi. Üzülüyorduk ancak elimizden bir şey gelmiyordu. Bunu takip eden birkaç gün evde soğuk yeller esiyordu. (Bu zaman zarfı içinde bize yoldaşlık eden kurt boynundaki yara dolayısıyla oluşan enfeksiyonla vefat etti.) Ancak bir sabah garip bir şekilde annem son derece mutlu uyandırdı bizi, ilginç tarafı babam da mutluydu. Anlam veremedik, ama minik yüreklerimizin buna aldanması uzun sürmedi. Güzel bir aile kahvaltısından sonra annem göle gitmeyi teklif etti, babam da parlak bir fikir duymuşçasına çok istekliydi ve hemen onayladı. Tabii ki bize laf söylemek düşmezdi...
Annem birkaç sandwich hazırladı ve yola koyulduk. Annem fazlasıyla muzipti alışkın olmadığımız şekilde, haydi körebe oynayarak gidelim dedi, kız kardeşimle beni de ebe yaptılar, gözlerimizi bağladılar. Ormanda çılgınlar gibi koşup birbirimizi yakalamaya çalışıyorduk. Dakikalarca süren bu oyun sonrası gözlerimizi açıp yeter bu kadar körebe, haydi biraz da saklanbaç oynayalım dediler...

Olu kopektir o ormana birakmislar isde hay aklinizi gibiyim kurt tek dolasirmi amk hic tk ulkucu gordun mu

okuyom pnp devam ilginclesti

Yaklaştıkça solumasını duyuyordum, aramızda iki metre kaldıktan sonra sağa ve sola ağır hareketler yapıyordu, bu bir kurttu ve korkudan altımıza sıçmak üzereydik. içimden bildiğim duaları okumaya başladım.
Kurt yanımıza kadar sokuldu, korkudan hareket edemiyorduk. Biraz durdu ve yanımıza çöktü. Bir süre daha hareketsiz kalıp bekledik, ancak zamanla kurtun saldırmayacağını anladık, bizde oturduk. Ona mangaldan arta kalan kemiklerimizden verdik. Okşadık, sevdik onu, boynunun alt kısmında yara vardı, müdahale edebildiğimiz kadar ettik.
Tan yeri ağarmaya başlamıştı, kurtla iyiden iyice dost olduk. Ama hala ne gelen vardı ne giden...
Aklımıza dahiyane bir fikir geldi. Kurta kıyafetlerimizi koklattık ve bizi eve zütürmesini ümit ediyorduk. Bir süre anlamadı ne yapacağını ancak sonra aniden hareketlenip yürümeye başladı. Bizde peşine takıldık...

Maddi durumu iyi olan bir aile değiliz. Yılda bir kez anca gidip piknik yaparız, zira et, tavuk alacak paramız yok. Yine bir haziran günüydü, ailece pikniğe gittik hamağı kurduk mangalı yaktık. Yemeğimizi de yiyince bayağı bir ağırlaştık, babam oturmuş sigarasını tüttürürken annem kirli bulaşıklarla ilgilenmekteydi, babam bir yandan da çay hala demlenmedi mi amk diye söyleniyordu.
Yemeği bilerek hızlı hızlı yemiştim, gözüm hamaktaydı, önce ben kapmalıydım, öyle de oldu, elimi dahi yıkamadan koşup kendimi attım. Kız kardeşim başladı mızmızlanmaya ama yüz vermedim. Sonra annem olaya müdahale etti, ikinize de yeter o dedi. Velhasıl ikimizde uzandık, derken tatlı bir uykuya dalmışız.
Bir zaman sonra açtım gözlerimi, annemle babam ormanda gezintiye çıkmıştı sanırım. Kız kardeşimi de uyandırdım, oturup beklemeye başladık. Ancak ne gelen vardı ne de giden...
Hava kararmaya başlamıştı, korkuyor ve üşüyorduk.
Zaman iyice ilerledi, kız kardeşim ağlamaya başladı. Bir şekilde sakinleştirdim ama ormandan kurt ulumaları benzeri garip sesler geliyordu. Bende korkuyordum ama erkeğim nihayetinde, belli etmemeye çalıyordum. Sesler artıyor ve şiddetleniyordu, bir zaman sonra çalıların arasından bir hışırdı geldi ve buna mukabil bir çift parlak göz karşımızdaydı, bize doğru yaklaşıyordu.

hansel le grathel amk

Güzel ve ciksli bir şekilde kurguladıysan okurum panpa

@3 gibmiş zannımca sen ne dersin @6

hayrına up

ilkokul pikniğini mi anlatıcan gece gece yat amk liselisi

onu boşver de benim küçükken topum inşaata kaçtı onu anlatıyım mı

Hikayemi anlatayım mı beyler? Entrikalı, heyecanlı bol aksiyonlu bir anı, rezervlerinizi alın.