Görgü tanığı olmadığı için suçumu ispatlayamadılar. Kalbi bozuk öğretmen de kardeşimle uğraşmayı bıraktı. Göz bebeğimi mutlu gördükçe ben de mutlu oluyordum, üzgün gördükçe ben de üzülüyordum. Bir gün akşamleyin eve gittiğimde göz bebeğim uyuyordu. Kestane rengi, kıvırcık saçlarını okşamaya başladım. Az sonra kıpırdamaya başladı göz bebeğim. "Sen misin abi?" dedi uyanmaya çalışırken. "Evet, benim kardeşim." dedim gülümseyerek. Yüzümü okşadı. "Beni hiçbir zaman bırakma abicim." dedi. "Bırakmam, sen yeter ki mutlu ol kardeşim!" dedim. Sonra göz bebeğim uykuya daldı, ben de hayallerime... Ertesi gün kitap okurken göz bebeğim geldi yanıma. "Abi akşam Ece'nin doğum günü partisi var. Annemler izin verdi. Sen de izin verir misin abicim?" dedi. "Gidebilirsin kardeşim." dedim gülümseyerek. Göz bebeğim de bana gülümsedi, "Teşekkür ederim abi." dedi. Daha sonra göz bebeğim, Ecelerin evine gitmek üzere evden ayrıldı. Ecelerin evi bizim evimizden biraz ileride olduğundan içim rahattı...

Rozorvod

Ertesi gün göz bebeğimin eğitim-öğretim gördüğü okula gittim. Göz bebeğimi aradım, kısa sürede buldum. Okulun bahçesindeki bir bankta tek başına oturuyordu göz bebeğim. Beni görünce ayağa kalktı, "Hoş geldin abicim." dedi. "Hoş buldum kardeşim. Nasılsın?" dedim. "iyiyim abi. Sen nasılsın?" dedi göz bebeğim. "iyi olmana sevindim kardeşim. Ben de iyiyim." dedim gülümseyerek. Göz bebeğim de bana gülümsedi. "Dün bahsettiğin öğretmenin nerede? Bilgin var mı?" dedim. "Hayır abi. Ama muhtemelen kütüphanededir." dedi göz bebeğim. Daha sonra kütüphaneye gittik. "Tahminim doğru çıktı abi." dedi göz bebeğim. Aradığımız öğretmen, kütüphanenin giriş kapısında iki çocuk ile konuşuyordu. "Sen şimdi sınıfına git. Evde görüşürüz kardeşim." dedim. "Tamam abi, görüşürüz." dedi göz bebeğim. Eli yüzü düzgün ama kalbi düzgün olmayan adamın yanına gittim. "Birkaç dakika konuşabilir miyiz?" dedim. "Sen kimsin?" dedi beni süzerek. "Az sonra öğrenirsiniz Öğretmen Bey." dedim. Sonra çocuklara "Siz sınıfa gidin çocuklar. Ben birazdan gelirim." dedi. Çocuklar yanımızdan ayrıldıktan sonra "Dinliyorum seni?" dedi. "Ben Ayça'nın abisiyim. Dün kardeşimi sınıfta rencide etmişsiniz. Eğer tekrarlarsanız sizin için hiç iyi olmaz!" dedim tehditkar bir sesle. "Kardeşin de arkadaşlarına çok bilmişlik taslamasın." dedi asabi bir ses tonuyla. "Okuldayken öğretmen olduğunuzu hiçbir zaman unutmayın!" dedim. "Unutmam!" dedi. Ama bir hafta sonra unuttu. Ben de sahtekâr öğretmenin arabasının lastiklerini patlattım...

Önlerden rez belki 3 4 sene sonra efso hikaye olur

edit: olduysa (bkz: deadforce1)

edit2: yazacağın hikayeyi gibeyim.

o kediyi denize atan ellerini gibeyim bilişim suçlarına bildirdim görürsün sen şimdi

Güzele benziyo rez

http://imgim.com/6806incip7041493.jpg

Bir kız hariç çevremdeki tüm kızlardan nefret ediyordum. O kız kim miydi? Tabi ki de kız kardeşimdi! Neden diğer kızlardan nefret ediyordum? Çünkü, çoğu bencil ve havalıydı...

Doğduğundan beri göz bebeğim gibi bakıyordum kız kardeşime. Ben on iki yaşımdayken dünyaya gelmişti canımdan çok sevdiğim kız kardeşim. Göz bebeğimi yıllar boyunca korudum kolladım. Hatta bir ara göz bebeğimin elini tırmalayan kediyi denize atmıştım...   Bir gün odamda ingilizce sınavına çalışıyordum. Göz bebeğim girdi içeriye. Gözlerindeki yaşları görünce içim cız etti. Çantasını yere bıraktı, yatağına oturdu. Gözyaşlarını silmeye başladı. Yanına giderken "Ne oldu kardeşim?! Neden üzgünsün?!"dedim. "Türkçe öğretmenim beni sınıfta aşağıladı. Kızından daha iyi bir öğrenci olduğum için kıskanıyor beni!" dedi göz bebeğim. Gözyaşlarını silmeye ben devam ettim. "Yarın gelirim okula. Konuşurum öğretmeninle. Ağlama canım kardeşim." dedim. Sarıldı bana göz bebeğim. "iyi ki varsın canım abim!" dedi...

Not: Hikayemdeki ana karakterin duygularının, düşüncelerinin, yaşadığı ve yaşamış olabileceği olayların analizini yapamayacak kadar zekaya sahip olan okurların hikayem hakkında kötü yorumlar yaptığını görmek bu sözlük adına gerçekten üzücü bir durum.

*Not: Özenti olduğumu düşünenler var. Diğer hikayelerime (Özellikle "Böyle Birisi Olmak Istemezdim" adlı hikayeme) bakarsanız özenti olmadığımı anlarsınız. Sadece bu hikayeme bakarak hakkımda kötü düşüncelere kapılan okurların da zeka seviyelerinden ötürü hikayelerimi okumamalarını öneriyorum.