otobüste tanıştığım, aynı semtte oturduğumuz ve aynı üniversitede okuduğumuz kız beni evine çağırdı gitmek istemedim.
Beyler bu kız kendi geldi otobüste benimle sohbet etti, sonrasında kendi yazdı okul çıkışında birlikte işler yaptık langırt falan oynadık (başarısızdım beni sıfıra karsı yendi)
okulun kafesinde dert yanmaya başladı derdini dinlemedim çünkü insanların derdine çözüm getiremeyeceksem dinlemem..
Bipolar gibi birden ağlar role büründü.. Okul hayatının kötü gittiğini arkadaşlarının onu üzdüğünü söyledi (saçma bir neden benim için)
Kız bu ufak pazarlama şirketleri yok mu (seni üye yapıyorlar satış yapıyorsun falan) o tarz şirkette çalışıyor arkadaşlarının zorla soktuğunu ve öylesine arkadaşlarına gösterdiğini söylüyor.. Kızın fiziği falan on numara da bunu söyleyip bana kataloğu göstermeye çalıştıktan sonra kızı tersledim.Çünkü menfaat ilişkilerini sevmiyorum evine çağırdı ama bir ciks daveti değil gibiydi (insan pgibolojisinden anlarım).insanlara karşı her geçen gün soğuyorum. Kıza aşık gözüyle bakmıyordum. Ancak arkadaşlık dahi kuramam böyle tiplerle insanlara olan nefretim artıyor böyle durumlarda güven sıfıra düşüyor

(edit ; kıza karşı ümitlenmedim sadece benim yerimde insan ilişkilerinden anlamayan biri olsaydı kız onu ümitlendirip çok üzecekti iki üç parfüm satabilmek için)