bilmiyorum doğru muydu seni stalklamak yıllarca. bilmiyorum o gün oraya gelmem ve seninle tekrar konuşmak. ama zoruma gidiyordu her şeyi bu kadar çözdüğünü düşünmen. zoruma gidiyordu beni yokmuş gibi sayman.

insan bi hatayı yapmaya alıştığında daha sonra hataları kolay yapıyor. belki de adı kötü alışkanlık oluyor hata yerine. ama tutkunu, bakışlarını, ses tonunu özlemedim desem yalan olurdu. özledim evet biraz da ondan geldim o gün oraya.

kartvizitini aldım iki gün sonra arabadan tekrar. iki gün de evde bekledi. masanın üstüne bıraktım. geçen o uzun senelerde ne yaptığını düşündüm. eskisi gibi karar verirken acele etmiyorum. yanlış kararları biraz daha geç alıyorum. o yüzde 4 gün sonra aradım seni. salı günüydü hatırlarsın saat tam 12:15'te aradım. yemeğini yemişsindir ofistesindir diye. biraz açman uzun sürdü. tereddüt ettin belki. neredeyse kapatacaktım ki açtın.

biraz çekinerek "alo" dedin sadece. ben de çekinerek merhaba dedim. sesim titredi biliyorum fark ettirmemeye çalışsam da. sen soğuk kanlıydın, belki de ofiste olduğundan. ertesi gün için sözleştik. eski "iki dost" gibi yemek yiyecektik.

çarşamba günüydü. şubat'ta malum ankara iyi soğuk olur. çukurambarda'ki o mekana ben senden önce gitmiştim. tam cam kenarında oturup bekliyordum seni. itiraf ediyorum evet bayağı heyecanlandım. derken geldin. araban biraz turuncuya çalan kırmızı bir bmw 1.16. tam senlik bir araba, özellikle rengiyle.

beyaz peluş montun üzerine döktüğün kumral saçlarını yine tek tarafa atmıştın. çok güzeldin her zamanki gibi. iyi akşamlar dedin oturdun. yıllardır gerçekten aynı parfümü mü kullanıyordun yoksa bana özel miydi bilmiyorum, koku hafızası gerçekten çok güçlü imiş. ciğerlerime dolunca parfüm elim ayağım döküldü, ağzım kurudu.

gerginliğin her halinden belliydi. ellerini nereye koyacağını bilemiyordun. göz ucuyla etrafı süzdün, tanıdık birisi var mıdır diye.

"neden bana ulaştın" dedin
"eski bir dosta merhaba demek istedim" dedim.

gülümsedin sonra ağzının kenarıyla. hadi oradan der gibi. ben de dedim sana ama "sen de numaranı verdin bana demek ki görüşmek istedin" merak ettiğin için verdiğini söyledin. basit bir yalandı, inanmadığımı da biliyordun zaten.

laf lafı açtı daha sonra. başından geçenleri anlattın. mert dönmüştü sana evlenmek için. o ikna etmiş seni evliliğe. ama pişmanmışsın evlendiğin için onunla. iki yabancıya dönüşmüşsünüz dediğine göre. seni aldattığından şüphe ettiğini söyledin.

sonra onu sordun, yüzündeki büyük suçluluk ifadesi ile. "merve ne yapıyor, hiç haberin var mı" dedin.

ben de bahsettim, iyi olduğunu görüşmediğimi ama gördüğümü söyledim. hiçbir şey bilmiyordum ki hakkında aslında merve'nin. hala da bilmiyorum. katil bazen öldürdüğü kurbanı için üzülürmüş ya sen de öyle üzülüyordun bence ne dersin?

çocuğun yokmuş, istememişsin sahibi olmayı.

daha sonra konu bize gelir gibi oldu, gözlerin doldu. benim de öyle. burnun sızladı, boğazın düğümlendi. "gitmem gerekiyor, saat ilerledi" dedin. sonra sessizce süzüldün. sakince çıktın ve gittin.

sonra eve döndüm. uzun zaman sonra ilk defa iki kadehten fazla içtim. çünkü uyuyamayacağımı biliyordum. isteyerek sarhoş oluncaya kadar içtim. sabaha karşı sızmışım. rüyalarımı çok hatırlamıyorum sarhoş uyuduğumda. ama belli belirsiz eskiye dair kötü karmaşık şeyler görmüştüm. sabah uyandığımda telefonumda belki bir mesaj görme ümidiyle telefona sarıldım.

bomboş bir ekrana baktım, gereksiz gelen birkaç bildirim dışında hiçbir şey yoktu. bu arada whatsapp profil fotoğrafın gerçekten çok güzeldi.

o an ne oldu biliyor musun? dejavu oldum. tam 10 sene öncesinde, trabzon'daki öğrenci evimde elime telefonu alıp bırakmalarım geldi. bi anda öyle kızdım ki kendime. 10 sene sonra dönüp dolaşıp kendimi aynı noktaya taşıdığım için çok sinirlendim.
kendime acıdım.

evet ben istemiştim aramızdaki ilişkiyi bitirmeyi. ama ne yapabilirdim? çok zor zamanlar yaşadım. senin daha sonra her şeye sünger çekip beni aramaman doğru muydu peki?

ihanet dolu bu hikayeden bu kadar kolay mı sıyrılacaktın? işte yine buradaydım ben. işte yine karşındaydım. sen de yine benim yanımda olmak istedin, o akşam yemek yemeye geldin.

inandırıcı değil analdan sonra ağzına alması kurgunun kanıtı

yemek yediğimizden sonraki gün seni aramadım, sen de beni. 3 gün öyle geçti. ben işime gitmeye devam ettim sen de öyle. çok sessizdin. bilmiyorum sen de durmadan telefonuna bakıyor muydun?

görüştükten sonraki 4.gündü. akşam evde otururken bir anda telefonum çalmaya başladı. telefonun çalışından mı hislerim mi bilmiyorum o kadar belliydi ki senin aradığın.

açtığımda sesin titriyordu.

ne oldu? dedim. neden girdin tekrar birden hayatıma, yeterince mutsuzken beni iyice mutsuz etmek için mi dedin. kapattın telefonu yüzüme. aradığımda telefonun kapalıydı.

mutsuz olabilirsin evet ama sana ben dememiştim gidip mert ile evlen diye. mutsuzlukta birinciliği de sana vermem ayrıca.

her neyse. ertesi gün mesaj attım sana, kahve içelim dedim. "haber edeceğim" deyip hiçbir şey yazmadın. olsun, bekledim.

sen aradın beni tekrar, iş çıkışı cuma günü buluşabileceğimiz bir yer söyledin. gittiğimde oradaydın, meyve çayı içiyordun. kayısıydı galiba ama güzel kokuyordu.

oturdum, gözlerin kızartmıştı ağladığın belliydi. ama sormak istemedim. nasılsın dedim konuştuk yine, laf lafı daha fazla açtı bu defa.

birbirimizin hatalarını karşılıklı yüzlerimize vurduk. senin söyleyecek daha çok lafın vardı. ya da senin söyleyecek enerjin vardı.

hayatıma girip çıkan kadınları sordun. anlattım hepsini. iki tane kadınla görüştüm, kısa sürdü hepsi.

sen de birisiyle tanışmış sonra ayrılmışsın. mert girmiş tekrar hayatına. ilk yıl güzelmiş her şey. sonra zindana dönmüş hayatın. bu arada dikkatimi çekse de soramadım. sağ kolunda bi morarma vardı. sıkıca tutulmuş bir parmak izine benziyordu.

zaman o gün gerçekten çok hızlı geçmişti. çok şey konuştuk. saat akşam 11'e geliyordu. arabanla gelmemiştin o gün. taksiye binecektin ama ben seni bırakmaya razı ettim seni. bindik, evin uzakta değildi. bi arka sokakta durduk.