0
merhaba arkadaşlar. bir anımı sizinle paylaşmak istiyorum. belki ibret alırsınız...
lise yıllarımda, çocukluktan beridir mahalleden arkadaşım olan ve kankam olarak gördüğüm kız arkadaşımla aynı sınıftaydık. sevgilim değildi bu kız. lise sondaydık ve herkes gibi bizi de öss telaşı sarmıştı. o yıllarda çok fazla 31 çekiyordum. gördüğüm her kız resmine, yolda yürürken bulduğum gazete parçaları üzerindeki manken resimlerine, yani ne bulursam dayanamayıp 31 çekiyordum uygun bir anda. neyse uzatmayayım fazla... bir gün ailece tatile gitmiştik. komşumuz olan bu kızın ailesiyle beraber gitmiştik ve çok sevinçliydik. sahilde oyunlar oynamıştık, fotoğraflar çekmiştik. ne geldiyse o fotoğraflar yüzünden geldi başıma.
kız arkadaşım , yani kankam bir gün ders çalışmaya geldi bize. öss'ye hazırlanıyorduk ve çözmedeği matematik sorularını bana getiriyordu, ben çözüyordum. neyse sıkıldık çalışmaktan ve benim fotoğraf albümünü dolabın üstünde görüp yanıma getirdi ve fotolara bakmaya başladık. çocukluk fotoları, aile fotoları derken plajda çektiğimiz fotolar geldi karşımıza. yaklaşık 24 saattir 31 çekmemiştim ve çok doluydum. arkadaşımın bikinili fotolarını gördükçe dayanılmaz bir hal aldı durum. dokunsam patlayacaktım. tam o sırada kankamın babası onu aradı ve görüşmek için oda dışına çıktı. görüşmenin uzun süreceğini düşünüp hemen benim malafatı çıkardım dışarıya. dedim ya çok doluydum çıkarır çıkarmaz elimi attığım gibi arkadaşımın bikinili fotoğrafının üzerine boşaldım. hayatımda böyle bir zevk yaşamamıştım. adeta bir volkan gibi patladım ve ter içindeydim.
kankamı tamamen unutmuştum. fotoğraf beyazlar içindeydi. bir ucundan meni damlıyordu ve tam o sırada kankam içeri girdim. bir elim aletimde, bir elim fotoğrafta ve gözlerim kaymış bir vaziyette yakalandım. o sırada yeşil çam sinemasındaki, araba karşısında donup bi yere kaçamayan oyuncular gibi donakaldım. hiçbişey yapamadım. reflekslerim donmuştu sanki. kankam önce bana baktı, sonra aletime, sonra da fotoğrafına... nedense aletime en uzun sürede bakmıştı. nedenini sonraki yıllarda bir sevgilimin, "bak bak bitmiyor, maşallah" şeklindeki övgüsü sonrasında anlamıştım. neyse. kankam sonra hiçbirşey demeden odadan çıktı ve evden ayrıldı. eşyalarını bile toplamadan gitti. bir daha konuşmadı benimle. çok iyi bir arkadaştı ve çok da güzeldi.
özet: siz siz olun çükünüze hakim olun, her fırsatta çıkarıp otuzbir çekmeyin.
