kıyıya vuruyordu cesetlerim

@783 cağ kebabı diye çıktım bi arkadaş denk geldi başka bi yere gittik panpa ama bilirim ali ustayı

@784 iyi böyle de mi?

banka işleri var onları da halledeyim, rahat rahat yazayım , belki de bitiririm bugün

Part 29 –FiNAL-

6 ay olmuştu neredeyse Yasemin ile başlayalı..
Ailesiyle tanıştım bu zaman zarfında, o da benimkilerle..
Mehmet bir süre önce evlilik teklifi etmişti Eylül’e ve gidişatları belliydi..
Mükemmele yakın bir arkadaş grubuyduk Mehmetlerle, her şey ziyadesiyle yolunda gidiyordu.
Eylül ve Yasemin ile king bile oynamıştım –düşündüğüm gibi Rıfkı’ya Rıfat diyorlardı-..
ilk dudak dudağa gelişimizde daha önce hissetmediğim bir heyecan vardı üstümde, titriyordum sanki..
Kokusu alışkanlığım olmuştu, Mehmet’in dediği gibi sabahları mutlu uyanıyordum onun sesini duyacağım için ve çok iyi davranıyordu bana..
Geçmişimle ilgili çok az şey biliyordu ve diğer kadınlar gibi öğrenmek için ısrar da etmiyordu..

-ben seni geçmişinle ve şu anınla seviyorum; diyordu bana

Artık benim de evlilik teklifi zamanım yaklaşıyordu, bunu dile getirmese ve belli etmese de Eylül ve Mehmet’ten sonra her kadın gibi bu teklifi bekliyordu benden..
Pırlantalardan nefret ederdi benim gibi..
Ona göre evlilik teklifi yaratıcı olmalıydı, yüzük denen nesne tenekeden de olabilirdi..
sunum önemliydi asıl..
Ben de aynen böyle düşünüyordum ve aslında bu aşamaya geldiğime ve aklımdan bunların geçtiğine inanamıyordum..

bu arada @779 eyvallah panpa

Yasemin yine bir duruşma için Denizli’ye gitmişti ve bir hafta yoktu..
Bu süreç içinde teklif hazırlıklarına başlayacaktım, kafamda birkaç plan vardı..
En çok üstünde durduğum ise yazlıktaki iskeleydi..
Oraya portatif bir perde koyacaktım ve güzel bir müzik.
Beraber olduğumuz süreçte çektiğimiz foto ve videoları bir şekilde düzenleyecek ve Powerpoint bir sunumda bu görüntüleri izleyerek teklif edecktim ayışığı altında..
Gerekli tüm malzemeler mevcuttu..
Müzik konusunda kararsızdım birtek ama diğer alternatifleri de düşünecektim..
Dağevinde maillerimi inceliyordum o günlerden birinde..
Sadece şirket mailine bakmaya alışmıştım, özel mailime nadiren bakıyordum ve hotmailime tıkladığımda beynimden vurulmuşa döndüm..
Fulya’dan gelmişti mail, 5 gün öncesine aitti..
Subject ‘imkansızıma’ idi..

‘ imkansızıma,

Nişanlıyım artık ve 1 ay sonra evleneceğim..
Aşık mıyım? isteyerek mi yapıyorum bunu? Mutlu olacak mıyım?
Umrumda değil hiçbiri, senden sonra bir anlamı olmadı zaten hiçbirinin..Mantık evliliği olacak bu; çocukları severim bilirsin..en kısa sürede bir çocuk yapıp her şeyden uzaklaşmak istiyorum..
Tam 4 sene oldu seninle görüşmeyeli, yalnızca bir gece Serkan beni eve bıraktığında karanlıkta arabanın içinde bizi izlediğini biliyorum; öyle hissettim ya da..
Çok görmek istedim seni, karşıma çıkmanı ve o ela gözleri hiç konuşmadan seyretmeyi ama olmadı bu..haklısın ve haklıyız bunu yapmamakta..
imkansızımdın benim ve öyle kalacaksın galiba, elim gitmedi telefona, sesini duyarsam aptala dönerim diye ve karşına çıkmak da korkuttu beni; hareketlerime engel olamam ve bir anda dudaklarında bulurum kendimi diye korktum..
Kaybettik birçok şeyi, belki koca bir geleceği..ama böylesi daha iyi olacak..
Bil istedim tüm bunları ve merak ediyorum ben bunlarla uğraşırken sen ne yaptın ve ne yapıyorsun..
Arama beni veya gelme yanıma, yaz sadece.. yaz kendini, yaz bizi…

Hala oralardayım ben..Sendeyim..kendine iyi bak.. ‘

(bkz: http://fizy.com/#s/1aj70e)

vay amk bu sefer cidden kötü oldum.. biraz ara ..

Kusacak gibi oldum, beynimin içinde kıvılcımlar oluştu..
Tekrar tekrar okudum yazdıklarını, o taptığım ellerden mi çıkmıştı bu yazı, her damlasına bir ömür savurduğum gözyaşlarıyla mı okumuştu bu satırları?
Evleniyordu ve defalarca okudum o cümleyi, inanamadım buna; inanamadım ondan ayrı olduğuma, inanamadım hala yaşadığıma..
ilk ayrıldığımız dönemdeki gibi hissetmeye başladım, nefessiz kaldım..
Gözleri geldi aklıma ve incecik sesi..
Onun sesiyle okudum tekrar yazıyı ve okudukça kötü oldum, ağlamaya başladım en sonunda..
Bilgisayarı kapattım ve verandaya çıktım, uzun süredir açmadığım viski şişesini açarak..
Ayışığına baktım, karanlığa..
orman vardı tam karşımda ve görünmüyordu karanlıktan, siyahtan..
Ben de simsiyahtım aslında ve içimdeki ormandı Fulya..
ve ben hep gece olarak kalacaktım…

yarın görüşürüz cidden kötü oldum..

@810 rıfkı'yı başka bir isimle oynuyorlardır manasında söylemiştim 'sıtkı'yı ve ayrıca takıldığın yerin dıbına koyim be panpa

@812 o açıdan bakınca bir şukuyu hak ediyosun..al bakalım..

evet herkese günaydın, birazdan başlarım...

bugün finali yapalım artık de mi?

Paramparça olmuştum, kendimi topladım ve içeri girip bilgisayarı açtım..
Bu kez hiç okumadım yazdıklarını; ben başladım yazmaya,

‘Kıvılcım dudaklım,

4 yıl geçti üstünden ve 4 yıl nefes almamışım aslında ben, yazdıklarını okuyunca düğüm düğüm oldu boğazım, yaşamıyormuşum meğer..
Sensiz her şey rüya gibi bir şeymiş, veya seninle geçen her şey..
Nerede yanlış yaptık? Niçin bu hale geldik biz?
Bulamıyorum yanıtını…Aklıma dudakların geldiğinde ve gülen gözlerin ben zaten o anda ölüyorum hep..
Karşına çıkmayı çok düşündüm, en azından gözlerine bakıp ‘merhaba’ demeyi; ama ben de cesaret edemedim buna ve evet o gece kuytudaki adam bendim..
Görünen o ki ben hep karanlık bir noktada seni izliyor olacağım..
Umarım mutlu olursun eşin ve kucağına alacağın çocuğunla..
Ben de benzer bir ilişki içindeyim, teslim ettim kendimi hayatın akışına..
Yaşattığın her şey için, her öpüşün , her bakışın, her dokunuşun için..
verdiğin her acı, her gözyaşı için sonsuz teşekkürler..
Uzaklarda olsa da vücutlarımız, ruhun yanıbaşımda sanki ve sanırım hep öyle kalacak..

Sevgiler.. ‘

Tekrar onun yazdıklarını okumaya başladım viskimi içerek, kendi yazdıklarıma birkez olsun bakmadım; parmaklarımdan çıktı ve gitti..
Çevremdeki her eşya, her canlı, her nesne; dünyaya ait her şeyden soyutlanmıştım sanki..
Ben, viski şişesi ve bilgisayardan oluşuyordu koca kainat..
sigara üstüne sigara yakıyordum, beynim zonkluyor ve gözlerimin önünden Fulya ile beraber olduğumuz günler geçiyordu..
unutmuştum her şeyi, yaşadığımı bile..
Bir ay sonra evlenecekti demek ve o gördüğüm adamla..
O an orada olmasını o kadar çok istiyordum ki, sadece gözlerine bakayım ve sarılayım, gözyaşlarım saçlarına karışsın ve kafasını kaldırıp öpsün beni, öpsün öldürene kadar..
içimdeki ormandı Fulya ve ben gecenin ta kendisi…
Yazısına kilitlenmiş ekrana bakarken, inboxa yeni bir mail düştü..
Subject ‘ölümsüz’

‘ Ölümsüz sevgilim,

Prometheus’u anlatmıştın ya bana bir keresinde, ölümlü olmak isteyen tanrıyı..
Aynı öyle bir durum yaşadığımız, ölümsüz bir şey var ruhumuzda ve ölmek istiyoruz sanki..
Yarım saattir yazdıklarını okuyorum, her cümleni, her kelimeni..
Ölüme gidiyoruz sanki; ölümsüzlüğe sırtımızı dönüp..
Doğru mu bu, yoksa feci bir hata mı?
Ben de cevabını bulamadım bunca zaman..
hep uçlarda yaşadık, ya mutluluğun ve tutkunun doruklarındaydık veya acının derinliklerinde..
Senden sonra tatmadım o acıları veya izin vermedim buna..
ama o tutkuyu ve mutluluğu da hiçbir zaman yakalayamadım hatta yanından bile geçmedim o hislerin..
Senin kollarındaydı o büyü, senin bakışlarında..
Ya karşılaşırsak bir gün bir yerlerde? Ne olur o anda?
En doğrusu belki yaptığımız, diğer türlüsü büyük bir risk, mahvedeceğimiz iki hayat..
Ben hep özleyeceğim seni..
Ben de her şey için teşekkür ederim sana..

Kendine iyi bak ölümsüzlüğüm ‘

Gelen ikinci maille yaşadığım son 1 saatin gerçek olduğuna kanaat getirdim ve büyük bir mutluluk hissettim içimde; bu kez akan sevinç gözyaşlarıydı..
unutulmamıştım orada, unutturmamıştım kendimi; ben ne hissediyorsam aynı şeyleri cümleler halinde bana yansıtıyordu Fulya ve elim telefona gidip gidip geliyordu..
Aramamı istememişti ama buna engel olmam mümkün görünmüyordu, son bir kez en azından sesini duymalıydım, o incecik sesin ‘nasılsın’ demesine o kadar çok ihtiyacım vardı ki..
O ise muhtemelen benden mail bekliyordu..
Verandaya çıktım tekrar, geceyi izledim..
sigaranın dumanıyla beraber içimdeki tüm pislik çıkıyordu sanki..
O kadar berraktı ki her şey, ben o dünyada yani asıl dünyam da unutulmamıştım ve aramalıydım..
Telefonu aldım içeriden, rehberden silsem de ezberimde olan numarayı çevirdim..

Çaldı defalarca telefon ama açmadı Fulya, gözlerimde canlandırdım o halini; elinde telefon, gözlerinden akan gözyaşları..
korkak bakışlarla bakıyor olmalıydı telefon numarama..
büyük ihtimalle o da silmişti rehberden..
Viskiden sağlam bir yudum aldım ve bahçeye indim, o küçük kızı gördüğüm yere doğru yürüdüm..
o gece de büyük ihtimalle beraber olacak gibi görünüyorduk..
gidişat o yöndeydi..
Ev tarafından telefon sesini duydum, hemen koşmaya başladım, dengemi kaybedip düştüm , hızlıca toparlanıp depar attım tekrar ve yetiştim telefona..
Arayan O’ydu, telefonu elime aldım ve bakakaldım ekranına, ben de ürktüm sesini duymaktan..
Bir yudum daha aldım viskimden ve açtım telefonu;

-Merhaba
-Merhaba Fulya
-Fulya deme bana, madem buna cesaret ettik 4 yıl öncesine dön
-Kıvılcım dudaklım…çok özledim.. – bu cümle ağzımdan bir anda çıksa da tüm vücudum yanarken söylediğim soz sözler gibiydi –
-Neden böyle olduk biz? –ağlıyordu-
-Bunun cevabını bilmiyorum ve şu an düşünmek de istemiyorum..tek istediğim sesini duymak, uzun cümleler kur ne olur bana..
-Evleniyorum Todon, çıkıyorum hayatından belki de kendi hayatımdan da çıkıyorum ve o kadar çok özlüyorum ki seni.. engel olmaya çalıştım hep, unutmak için çok uğraştım ama imkansızdı, aynı senin gibi..
-Ben de pek farklı değildim ve unutulduğumu sanıyordum, karşına çıkmaya cesaret edemedim bu yüzden
-Hayır unutulmadın ve unutulmayacaksın ..
-Sen de öyle sevgilim..Son bir kez görebilir miyiz birbirimizi?
-Bu gece?
-Evet bu gece…
-Bunu yapamayız.. Lütfen ısrar etme , ‘evet’ demekten korkuyorum..
-Peki.. Aşk mıydı sence yaşadığımız ve yaşıyor olduğumuz?
-Bilmiyorum, ondan öte bir şey varsa, sanırım işte oydu
-Şu anda burada olmanı o kadar çok isterdim ki…
-Ben de..Daha fazla dayanamayacağım, o ela gözlerin hiç üzülmesin tamam mı?
-Bir dakika..
-Dııııtttttttttttttttt