kıyıya vuruyordu cesetlerim

-Merhaba
-Merhaba Fulya
-Fulya deme bana, madem buna cesaret ettik 4 yıl öncesine dön
-Kıvılcım dudaklım…çok özledim.. – bu cümle ağzımdan bir anda çıksa da tüm vücudum yanarken söylediğim soz sözler gibiydi –
-Neden böyle olduk biz? –ağlıyordu-
-Bunun cevabını bilmiyorum ve şu an düşünmek de istemiyorum..tek istediğim sesini duymak, uzun cümleler kur ne olur bana..
-Evleniyorum Todon, çıkıyorum hayatından belki de kendi hayatımdan da çıkıyorum ve o kadar çok özlüyorum ki seni.. engel olmaya çalıştım hep, unutmak için çok uğraştım ama imkansızdı, aynı senin gibi..
-Ben de pek farklı değildim ve unutulduğumu sanıyordum, karşına çıkmaya cesaret edemedim bu yüzden
-Hayır unutulmadın ve unutulmayacaksın ..
-Sen de öyle sevgilim..Son bir kez görebilir miyiz birbirimizi?
-Bu gece?
-Evet bu gece…
-Bunu yapamayız.. Lütfen ısrar etme , ‘evet’ demekten korkuyorum..
-Peki.. Aşk mıydı sence yaşadığımız ve yaşıyor olduğumuz?
-Bilmiyorum, ondan öte bir şey varsa, sanırım işte oydu
-Şu anda burada olmanı o kadar çok isterdim ki…
-Ben de..Daha fazla dayanamayacağım, o ela gözlerin hiç üzülmesin tamam mı?
-Bir dakika..
-Dııııtttttttttttttttt

reserved

Kapattı telefonu ve beni yalnızlığımla baş başa bıraktı.
O gece o küçük huur karşıma çıkarsa kafa göz dalmayı düşünüyordum..
Bünyeme sinir hakim olsa da, içimde bir huzur teknesi yüzüyordu sanki..
Sesini duymak çok iyi gelmişti, hala incecikti sesi ve hala dokunaklı konuşuyordu..
Belki de son görüşmemiz olacaktı bu..
Ertesi gün mesai yapacak olmam umrumda değildi hatta o ufak huur da umrumda değildi..
O kadar güçlü hissediyordum ki kendimi bağırıp çağırmak geliyordu içimden, sanırım kafayı yemek üzereydim..
Viski şişesini bahçeye fırlattım, müziği son ses açıp kanepeye uzandım, tavanda ‘Fulya ile Todon’u izleyerek..

http://fizy.com/#s/20js24

boşver tavanı git fulyanın yanına

rez panpa rez kaçmaz

Yasemin Cumartesi akşamı gelecekti ve benim evlilik teklifi planımı uygulamaya sokmam gerekecekti.
Çarşamba günüydü ve daha 3 günüm vardı aslına bakılırsa.
Bir gün önce Fulya ile görüşmemiz o kadar etkilemişti ki beni, arada dalıp gitsem de gün içinde resmen neşe saçıyordum.
Erkenden uyanmıştım ve çok dinç hissediyordum kendimi; Özge haklıydı demek ki..
Yasemin arada bir telefon açıyor onunla bile büyük bir keyifle konuşuyordum..
Çocuk gibiydim resmen, hastane koridorlarında pürneşe dolaşan kocaman bir çocuk..
Fulya evlenecekti ve ben bir gün önceki telefon görüşmemizi kutluyordum gittiğim her yerde..
Kimseye anlatamadım tabi bunu, en yakın arkadaşlarıma bile..
Daha önceden de bildiğiniz gibi hepsi ‘yanlış seçim’ olduğunu düşünüyorlardı Fulya’nın ve ben ‘doğru’ ile mutlu olan biri değildim..
Akşama kadar deliler gibi çalıştım, her zamanki köftecimde yemeğimi yiyip dağevine, mabedime döndüm..
Bilgisayarı açıp Fulya’nın yazdıklarını okudum tekrar tekrar.
Ertesi gün erken kalkıp öğlen yapacağım sunum hazırlıklarına başlayacaktım ve öğleden sonra da Yasemin’e evlilik teklifinde sunacağım yüzüğü alacaktım..
iki bira içip yattım; saat gece 1 gibi telefon çaldı; arayan Fulya’ydı..

reserved

rez rez rez

-Merhaba
-Merhaba Fulya..iyi misin, bir şey mi oldu?
-Ben yapamayacağım Todon
-Neyi?
-Ben oraya aitim, senin ruhuna.. Görmek istiyorum seni. Beni alabilir misin?
-Neredesin?
-Sibel’lerde –Sibel üniversiten ortak bir arkadaşımızdı-
-Birazdan oradayım..

Ve yola çıktım..
ne hızla gittiğimi ve hangi yollardan geçtiğimi bilmeden…

burada ara vereceğimi sanan zütoğlanlarına sesleniyorum; ben sizin bildiğiniz zütlerden değilim!

veredebilirsin ağır geldi

reserved

nezamandır bi hikaye okumuyodm reserved diym de

bi an bu şarkı geldi aklıma rizörvıd
http://www.youtube.com/watch?v=Xx3yXUunEq8

Aşağıda beni bekliyordu, karanlıkta, ait olduğumuz yerde..
Yorgun görünüyordu ve üşüyordu..
Arabaya bindi; bakakaldık birbirimize..
4 yıl geçmişti üstünden, tam 4 sene..
Gözlerimiz birbirine kilitlenmeyeli, vücutlarımızda yok olmayalı..
Tek kelime etmedi, ağlıyordu; elini yanaklarıma attı ve okşamaya başladı..
elini tuttum ve öptüm; sonra dudaklarımız harekete geçti..
Araba çalışıyordu ama biz o arabada değildik sanki..
hatta biz yaşamıyorduk aslında, dışarıdaydı hayat..
biz orada değildik, bambaşka bir yerindeydik yaşamın..
Omzuma koydu başını ve ‘hadi gidelim’ dedi..
Tanrıçam omzumdaydı ve ben geçtiğimiz her mahallenin her sokağın her yolun yaradanıydım!
Yukarıdaki yıldızları ben koymuştum oraya!
Bendim geceyi gündüze çeviren!
Bendim kıyametin alameti!

bu olay ne zaman oluyor? yıl kaç? sen kaç yaşındasın?

Dağevine gittik, yol boyunca birtek kelime etmeden;

-Burası neresi?
-Evin..
-Senin mi burası?
-Hayır, seninle benim..

Güldü ve öptü tekar beni..
içeri girdik ve sevişmeye başladık.
Ben , Todon Kalay!
öpüşürken asla gözlerini kapatmayan huur evladı!
yumdum gözlerimi ve bıraktım kendimi uçuruma..
Gözlerim kapalı olsa da gördüğüm tek şey yine Fulya’ydı..
Dudakları ruhuma dikiş atıyordu sanki ve ben daha bir yapışıyordum ona..
Kokusu, yumuşacık teni ve dokunuşu…
o kadar çok özlemiştim ki..
ağlıyordu hala ve biz sevişiyorduk..
Her yerine dokunuyordum, vücudunun her noktasında yaşayabilir her yerine tapabilirdim ben..

-Çok özledim seni..
-Bu kıvılcım dudaklar benim mi artık?
-Ya o ela gözler benim mi?
-Tepeden tırnağa…
-Çok seviyorum seni..
-Ben de seni birtanem…

vay amk işe konsantre olamıyorum

Sigara içiyordu hala; dediğine göre bırakmıştı ama bu gece başlamalıydı tekrar..
arkasında bıraktığı ve içinde kalan her şeye tekrar başlamalıydı o gece;

-Doğru mu yaptığımız sence?
-Biz asla doğrudan yana olmadık birtanem..
-Ben sana aitim Todon; o ela gözlere aitim.. Hayatım boyunca dev gibi bir yalanla yaşayamam ben..
-Bu kutsallığı bozmaya hakkımız yok.. evlenme; evlenme ve benim ol
-ya sen? Sen ne yapacaksın..
-Ben de senin olacağım
-Haksızlık değil mi bu onlara?
-Değil.. ruhu başkasına ait biriyle ömür geçirmek istemez kimse..
-Ya sorgularsak tekrar her şeyi? Eski halimize dönersek..
-Olmayacak bu..Büyüdük artık ve çok şey geçti başımızdan..

sevgilisinin tanımayan özgenin haklı olması...