kıyıya vuruyordu cesetlerim

burdayım panpa okuyorum

anlat panpa

ayraç(285) amk.

risörviddd

yokla ma 1-2

selam beyler, işler uzadı, birazdan başlıyorum

Part 16

Aysonları ilaç firmalarında kriz dönemleridir; hele quarter sonları (3 aylık dönemlerin son günleri) hiç çekilmez.
Sürekli taciz mesajları ve telefonları gelir üst kademeden. Sabah aramaya başlarlar ve bunu 2 saate bir yaparak işkenceye çevirirler.

-Evet Todon, bugün için ne planlıyorsun?
-Falan, falan,falan
-Biliyorsun bu ay çok önemli ve gidişat kritik; ekibi aramanı ve motive etmeni istiyorum..
-Falan, falan,falan

Ims performansım çok iyiydi, bu yüzden üstümde fazla baskı oluşturamıyorlardı ama diğer arkadaşlara nasıl davrandıklarını gayet iyi biliyordum.
Genç yaşlarda birçok şeyi tolere etmekte zorluk çekmiyordunuz.
Doktorların abuk subuk angarya işlerine koşarken çok fazla gurur meselesi olmuyordu ama yaş ilerledikçe üst kademeden ve müşteri kitlenizden gelen çekilmez talepler sizi bezdirmeye başlıyor ve birçok hareket size koyuyordu.

Rekor satışlar gerçekleştiriyordum ve satmak için atmadığım takla kalmıyordu.
Firmadaki süksem sahada yerini nefret dolu bakışlara çeviriyordu.
işim ‘yalan söylemek’ üzerine kuruluydu ve her geçen gün karakterimin değiştiğini fark ediyordum.
Fulya’dan yediğim kazıklar da bu durumu tetikliyordu.
Artık özellikle kadınlara karşı fazlasıyla acımasız biri olup çıkmıştım.
Oturduğumuz muhitte Hande adında üniversitede okuyan fıstık bir hatun vardı ve akşamları eve girerken sürekli denk geliyorduk; basit selamlaşmalardan ileri gitmeyen bu tanışıklık bir alışveriş merkezinde tam anlamıyla tanışmamızla yerini bir ilişkiye bırakmıştı.
Forum Bornova’da bir mağazada üstüne bir şeyler deniyordu ve kararsızlığı yüzünden okunuyordu; yanında da kimse yoktu;

-Bence olmadı bu denediğin..
-Aaa, selam, cidden yakışmadı mı?
-Evet, açık bir tenin var koyu renkli şeyler dene bence, iddialı görünmeye ihtiyacın yok, yeteri kadar güzelsin
-Teşekkür ederim, dedi kızararak

Birkaç kıyafet daha denedi, hepsine yorumlarda bulundum ve sonra köşedeki Mandolin Cafe’de bir şeyler içtik.
Güzel bir kızdı, öylesine bir olta atmıştım aslında ama belli ki benden hoşlanmıştı.
Benim mezun olduğum bölümde okuyordu; gelecekte iş hayatında nelerle karşılaşacağını, iş bulmakta ne kadar zorluk çekeceğini..
Hevesli hevesli beni dinliyordu, kadınların zaaflarında biriydi –özellikle üniversiteli olanların- kendinden büyük , iş hayatına atılmış, eğlenceli tipler.
Ben de bu zaafı kullanmak için yaratılmış biriydim ve bu kızların hayatlarında her nedense hiçbir zaman ‘maalesef’ diye anılan biri olmadım.
Yıllar sonra bir şekil karşılaştığımızda gayet normal bir şekilde sohbet etmişizdir hep ve hiç pişmanlık duymadıklarını belirtmişlerdir.

nerde bu millet?

Hande ile işi pişirmiştik, gayet mutlu görünüyordu; tam anlamıyla ismini koymadığımız bir ilişki sözkonusuydu.
Çok da umrumda değildi zaten, günü geldiğinde yatağa atmam gereken güzel bir kızdı sadece.
Etrafında bir sürü yaşıtı, onu sevebilecek düzgün insan varken benimle ilgilenmişti ve bana göre bu onun günahıydı.
Kendinden 4 yaş büyük bir erkeğin ondan beklentileri gayet net olmalıydı ve o beni seçerek o tüm bunları göze almıştı.
Arkadaşlarıyla tanıştırmıştı beni, aklı başında tiplerdi hepsi ama ortam bana çok uzaktı veya ben onlar için çok kirliydim.
içlerinden bir tanesi, muhtemelen Hande’den hoşlanıyor ve bana ters ters bakıyordu, bense gayet neşeli davranıyordum herkese.
Meslek beni yeteri kadar oyuncu yapmayı başarmıştı.

burdaaa

resverdsds

adam pirezantibıl beyler. ulan minsk te bu kadar gibişmedim ben amk.
yardır amk nasılsa liseli saati.

anlat panpa

Hande ile birlikte olduğum süreçte, bir iş günü çalıştığım hastanede bölgeye yeni başlamış bir bayan mümesille tanıştım.
Adı Ayten’di; kısa sürede sıkı fıkı olduk, son derece sevecendi, insan ilişkileri çok iyiydi; belli ki işin huursu olmuştu ama hayatın ne kadar huursuydu?
Dördüncü firması olduğunu , yaklaşık 5 yıldır sektörde bulunduğunu ve bizim firmadan da çok kişi tanıdığını söyledi.
Evliydi ve kocası bir kargo şirketinde yönetici olarak çalışıyordu; okurken evlenmişti kocasıyla, eşinin yaşı kendinden en az 5 yaş büyük olmalıydı.
Ev hayatından hiç memnun olmadığı, progrdıbına yatılı deplasmanlar koymasından belliydi.
Masmavi gözleri vardı ve gülerek bakıyordu ikisi de; o da benim gibi bir şeylerden intikam almak için yaşıyordu sanki.
Bölgedeki ünitelerin potansiyellerini, doktorların aylık poliklinik sayılarını, bricksel özellikleri anlattım.
Bulamadığı birkaç yeri ve nerede yemek yeneceğini, nerede araba yıkatılacağını gösterdim.
Saat 5’te toplantısı olduğunu söyledi, 2 gün sonra tekrar gelecekti;

-Senin için bir sakıncası yoksa, yarından sonra da görüşelim, arayabilir miyim?
-Tabi tabi, yalnız sabahtan burada olmayacağım, öğlen gelirim, bir yemek yeriz sonra devam ederiz programa
-Çok iyi olur
-Tamam o zaman görüşürüz, kendine iyi bak

iki gün sonra, telefonlaşıp represant camiasının daimi takıldığı bir restorantta buluşup beraber yemek yedik.
Hande gün içinde sürekli mesaj atıyordu ve bu benim için çok can sıkıcıydı.
Eğer konuşulacak bir şey varsa bu arayarak ve görüşme kısa tutularak yapılmalıydı.
Aramızdaki yaş farkı bu noktada kendini hissettiriyordu.
Zaten çok yoğun tempolu ve stresli bir işin içindeydim, mesai saatleri içinde çok fazla görüşmek istemiyordum hele hele mesajlaşmak hiç bana göre değildi.
’Ne yapıyorsun hayatım?’ diye bir mesaj gelmişti yemek sırasında ve benim surat direk asılmıştı; bunu fark eden Ayten mesajın bölge müdürümden geldiğini sandı.Ben de durumu açıkladım;

hadi panpa yazsana iş yerinde sıkıntıdan patladım zaten

-Hayır bölge müdürüm değil, kız arkadaşım
-Canını sıkmayı başardı gördüğüm kadarıyla
-Aslına bakarsan, canımı sıkacak bir mesaj değil ama sıkıyor işte
-Anlatabilirsin..
-Üniversiteli bir kız arkadaşım var da, ‘ne yapıyorsun?’ diye mesaj atmış işte
-E o yaşlarda öyle oluyor biliyorsun bunu
-Doğru söylüyorsun ama olmuyor işte
-Kuşak çatışması gibi bir şey bu, benim kocam da benden 5 yaş büyük ve anlaşmakta zorluk çekiyoruz
-Senin işin daha zor, e madem böyle olacağını biliyordun neden evlendin?
-O dönemde etkileyici geliyordu her şey, e daha talebeydik
-Pişmansın yani?
-Tüm evliler pişmandır…

reserve 92,