30 Temmuz 2021

10larca gündür dışardan haber alamıyorduk. Dış dünyadan habersiz bir şekilde tıkılıp kalmıştık.

Gerçi burda yaşamamız için her şey düşünülmüştü: hayvanlar, yapay ışıklandırmalı seralar, yeraltı suyu vb. Ancak yine de dışardan hiçbir haber alamamak bizi deli ediyordu.

Bugün Albay Eşref beni çağırdı. Keşif timi 9 olarak yüzeye çıkıp araştırma yapmamı, ne olup bittiğini öğrenmemi istedi.

Albay: Bak evladım, bu gibtimin yerinde tıkılıp kaldık, dışardan hiçbir haber alamadık. Yarın dışarı çık bi neler olup bitiyo kontrol et

Ben: Tamam komutanım topluyorum takımı
Albay: Gaz maskesi ve koruyucu kıyafeti unutma

Uyuyacağım beyler yarın akşam gelin yeni partlar girilmiş olcak iyi akşamlar

Sizlere biraz ekip arkadaşlarımdan bahsetmek istiyorum.

Astsubay kıdemli üstçavuş Kazım Zorlu: O zamanlar 45 yaşındaydı. Timimde benden sonraki en rütbeli kişiydi ve ben de dahil tüm ekip ona abi diye seslenirdi. Sert bir mizacı, ancak onun altında yatan sevecen ve babacan bir adam var. Savaş onu çok yıpratmış.

Başçavuş Selim Türk: Genç, güçlü, deli dolu devrem. Tam bir Türk askeri. Onunla burdan önce de tanışıyorduk. Yunan savaşında muharebede tanıştık. Düşmanı görünce gözü başka bir şey görmeyen yiğit bir savaşçıdır.

Astsubay uzman çavuş Tolga kırık: Soyadı gibi kırığın tekidir. Angara bebesi desem anlarsınız heralde.

Onur ve Kamil: Bu gençler, askerliğini yaparken savaş çıkınca askerde kalıp savaşmak istemişler. insanları tahliye etme görevi verilmiş ilk. Sonra da albay bizim time verdi tecrübe kazanıp gelişsinler diye. ikisi de pırıl pırıl çocuklar.

31 Temmuz 2021

Bu sabah erken uyandım. Sonunda dışarda neler olduğunu öğreneceğimiz için hepimşz heyecanlıydık. Timi toplayıp timş toplayıp kahvaltı yapmak üzere yemekhaneye zütürdüm.
Kahvaltımız patates püresi ve haşlanmış yumurtadan oluşuyordu.

Tolga: Ne zaman düzgün bi yemek yicez gibtimşn yerinde patates yemekten patatede döndük.
Kazım: Ne yapalım kardeşim yeraltında yaşıyoruz başka bişey yetişmiyo ki.

Selim: Bunu bulduğuna şükret pekekent bu olmasa konserve kemiriyodun şimdi

Tolga: Ahaha haklısın aslında.

Ben: Hadi beyler oyalanmayın önemli bi görevimiz var.

Tolga: Tamam amk görev bi yere kaçmıyo

Kahvaltının ardından hazırlanmak için mühimmat deposuna yöneldik.

Muhimmat deposunda ordunun yerleştirdiği çeşitli silahlar, muhimmat, askeri malzemeler, kıyafetler vs. Vardı. Biz küçğk bi birlik olduğumuzdan fazla büyük bi depo değildi ama yine de bir gözcü birliği için gereken her şey vardı:

Gece görüş gözlükleri, termal ve kızılötesi kameralar, özel dürbünler gibi.

Ben muharebeden sorumluydum ve üsle haberleşmek için telsiz takımını aldım. Ardından bir adet Mpt-76 ve colt tabanca aldım. Selim ağır makineli tüfeğini, diğerleri de m-4 lerini aldı.

Ben: Arkadaşlar dışarda ne olduğunu bilmiyoruz. Bütün ekipmanlarınızı almayı unutmayın Gaz maskeleri ve koruyucu giysilerinizi alın

Tolga: Emredin albayım

Diğerleri: ehuehrueheuehurheuehr

Beyler biraz yavaş ilerliyo kusura bakmayın işteyim çok yoğunum bu sıralar merak etmeyin gelcek

Hazırlıkları tamamlayıp yüzeye çıkmak için yola koyulduk. En yakın çıkış doğu metro çıkışıydı ve 8 km uzaktaydı. Çıkışa gitmek için metro hattını kullandık.

Yaklaşık yarım saat sonra çıkış mevzisine ulaşmıştık. 1 metre kalınlığında çelik alaşımdan yapılan kapıyı 1 müfreze asker koruyordu. Müfreze komutanına görev hakkında bilgi vererek kapıyı açmasını sağladık

K: 15 dakika içinde kapı açılacak. Kapıdan çıkmak için 15 saniyeniz olucak bu yüzden acele etseniz iyi olur. Burdan dışarı çıkacak ilk birlik sizsiniz. Ne olur bize güzel haberlerle gelin.

Ben: Hadi arkadaşlar son hazırlıklarınızı tamamlayın maskelerinizi kontrol edin unutmayın 15 saniye içerisinde çıkıcaz burdan.

10 dakika sonra kapılar hidrolik pompa ve demir gıcırtısı sesleriyle birlikte büyük bir gürülteyle açıldı. Dışarda ne olduğunu bilmediğimiz için 30 asker kapının önünde hazır bekliyordu.

Komutan: Bize ihtiyacınız olursa 5 numaralı kanaldayız sorun çıkarsa sizi almaya gelicez.

Ben: Teşekkürler komutanım.

Kapılar açılırken bize tahsis edilen zırhlı araca bindik ve kapıdan hızla çıktık. Kapının arkasında bizi eski metro hattına bağlı 20 kmlik bir tünel bekliyordu.

Yüzeye ulaşmak için tüneli geçmek zorundaydık.

Tüneli geçerken Kamil şu şarkıyı açtı

https://youtu.be/lLk2yFWGIjU

Bir sigara yaktım.

Tünelde ilerlerken eski günleri düşündüm. Çocukluğumu gençliğimi...

Babam da benim gibi subaydı. Çoğu zaman görevlere gider, bazı günler hatta haftalar boyu gelmediği olurdu. Bizi sevmediğini düşündüm. başta. ama çok sonradan anladım bizi çok sevdiğini her şeyden çok.

Bir haftadır babamdan haber alamıyorduk. Yine görevde olduğunu bu yüzden arayamadığını düşünüp avutuyorduk kendimizi. Ama hayatın en acı gerçeği Bir albayın beraberindeki askerlerle ve bir ambulansla kapımıza geldiğinde anlamıştık. Genç yaşta babamı kaybetmiştim. Çok koydu bu bana. Babamı şehit eden huur çocuklarından intikam almak için asker olmayı göze almıştım.

Şimdi asker oldum ama ne savunulacak bir vatan, ne katledilecek huur çocuğu kalmıştı. Her şey gitmişti. Hala belki bir umut vardır diye düşünüyorum. Belki, belki dışarda hayat bulabiliriz

Tünelin sonu kanalizasyon şebekesine bağlıydı. Sığınakların gizli kalması için böyle yapılması gerekliydi. Gizli geçitten kanalizasyona girdik ve biraz daha ilerledikten sonra sonunda ışık gözüktü.

Tünelden çıkmıştık. Bulunduğumuz bölge şans eseri nükleer saldırıdan etkilenmemişti ancak kimyasal silahların en çok. kullanıldığı bölgelerden biriydi.

istanbul`un güzelim semtinde. artık yıkık binalar, berbat zehirli bir hava, insan ve hayvan cesetleri, yıkılan çocuk parklarından başka hiçbir şey içermeyen bir hayalet şehire dönüşmüştü.

Etrafta leş yiyici kuşlardan, fazla beslenmektrn boyutları kediyi geçmiş ortalıkta tek tük dolaşan iyrenç farelerden, leş kokulu zehirli ve puslu bir havadan başka hiçbir yaşam belirtisi yoktu.

Herkes büyük bir hüsrana uğradı ve kahroldu. Uğruna ailelerimizi, arkadaşlarımızı, en yakınlarımızı, evimizi, arabamızı her şeyimizi verdiğimiz vatan adeta yok olmuştu.

Beyler kusura bakmayın çok yavaş ilerliyo ama yapacak bişeyim yok çok yoğunum ama söz veriyorum her gün en az 10 part atıcam. Bugün 2 ya da 3 part daha atıp heyecanlı bi yerde bırakıcam yarın devam edicem biraz merak edin ehehehehr

Bu arada haftasonu gazlıycam beyler cumartesi pazar 30 40 part gelir dediğim gibi uzun bi seri olacak bi iki hafta devam eder diye düşünüyorum. Siz sözlükte takılmaya devam edin arada buraya gelip yeni partları okursunuz

Sokaklarda ilerlerken ilerde görmeyi hiç ummadığımız bişeyle karşılaştık: DUMAN

Yaklaşık 2 km ilerden yükselen dumanlar gmrüyorduk. Savaşın ardından geçen onca süre sonra hala bir yangının devam etmesi mümkün değildi.

Hemen uzun menzilli dürbünümü yanıma alıp olan biteni görebileceğim yüksek katlı bir binanın tepesine çıkıp dürbünü kurunca gördüklerime şok oldum.

insan vardı! Büyük bir ateşin etrafında oturan insanlar! Kimisi ateşe tutup elini ısıtıyordu, kimi yeni avladığı bir farenin derisini yüzüyor, kimisi de şişe taktığı fareyi ateşin üstünde çeviriyordu.

Böyle bir yerde insan görmek hepimizi oldukça şaşırtmıştı.

Toplanıp yanlarına gitmeyr karar verdik. Ekipmanları toplayıp arabaya yöneldik. Ama nerden bilebilirdik ki ?