Rezerve

Rezervw baslasim

Rezerved

Parkettim

Rez panpa

2. Başlığa rez

Ülkenin elit firmalarından birinin lüx araçlarından biri sağlam gibi duruyordu. Halbuki yanyana dizilen onlarca araç harap halde sıralanmış, peronlarda bekleyen onlarca kişiyle beraber yok olmuştu. Parmağımı ileriye kaldırarak, arkamı döndüm ve gruba "Bu iş görür sanırım" dedim. Ahmet araya girerek "Kontrol etmek şart, ben bakarım" diyerek aracın kırık ön canımdan içeri girerek kaputu açtı ve aracın içinde kısaca göz gezdirdi.

Yüzü hafif düşük hafif tebessümlüydü. "iyi haber motor ve diğerk aksamlar iyi görünüyor, kötü haberse çeyrek depomuz var" dedi.

işgal aylarında tüm yakıt orduya ve emniyete akmıştı. Herhangi bir benzinlikten yakıt bulmamız imkansızdı. Mecburduk ya hayatımızı riske alarak gördüğümüz araçlardan bulmayı umacak ve çekecektir ya da gidebildiğimiz kadar girerek kalan yolu yürüyecektik.

Araya sıkıştırmam gerekiyor ki 2022 yılında gerçekleşen havayolları devrimi, kara ulaşımını ve küçük firmaları bitirmişti. Sadece dev firmalar ve hızlı tren hatları bu devrime karşı dik durabilmişlerdi.

Kafamı kaşıyarak yeniden arkamı döndüm ve "Bence binmeliyiz yolda mutlak bir şeyler hallederiz lakin kalır ve ararsak ne olacağını bilemeyiz" Zeynep temkinli sesiyle "Önce bulmamız daha mantıklı yolda durmak daha tehlikeli"

Yıldız araya girerek "Burada kalmamız çok tehlikeli, ne zaman nereden çıkacakları belli olmaz" dedi. Lakin daha o sözünü tamamlamamıştı ki Timuçin "20 dakika nizami pozisyonda iki kişilik gruplar halinde araçları kontrol etsin" diyerek bağırdı.

Bu adam ya intihar etmek istiyor ya da bizi katletmek. Böylesine bir yerde ve alanda bağırmak aptalcaydı. Bir ordu mensubu olarak bunu o da çok iyi biliyordu tabi. Kesinlikle aklında birşey olmalıydı. Kaşlarımı çatarak bakıştık. Sanırım bir ego kırılması yaşıyordu. Patronun ölümünden sonra liderlik rolü üstlenmek istiyordu lakin beni kendine rakip olarak görüyor, ortaadan kalkmamı istiyordu.

Rez devam

20-15 dakika geçmişti ki herkes bir bir toplanmaya başlamıştı lakin ilk gelenlerin elleri boştu. Timuçin de bende umutsuzduk, belkide tanıştığımız ilk günden beri ilk defa aynı fikirdeydik tam hazırlanıyorduk ki Hamza ve Zeynep 5 litrelik 3 şişeye doldurdukları benzinle koşarak geldiler, "Ancak bunu bulabildik"

Timuçin bana doğru bir bakış attı ve başını Zeynep'e çevirerek "Fazlasıyla yeterli" dedi. Getirdikleri yakıt bizi epeyce zütürürdü ama yinede şehirden çıkmadan bir defa daha aransak hiç fena olmazdı. içine düştüğüm zihin aleminden Ahmet'in "Ben kullanırım" demesiyle uyandım.

Adam, pencereden içeri girerek düz kontak yaptı ve kapıları açarak bizi içeri aldı.

Rahat koltuklarda rahatsız bir yolculuk yapacaktık, yollar çukurlar ve engellerle doluydu. Ahmet'in oturun demesiyle oturmaya başladık. Orta sıralarda bir yer seçmiştim kendime. Her zaman yaptığım gibi başımı cama koymak istedik lakin otobüsün bütün camları dökülmüş boyası tamamen kalkmıştı sanırım dış yüzeyinde zarar almayan tek santimetre yoktu.

Motorun kuvvetli sesiyle kendimi toparladım. Yonca yanıma sokularak yanıma oturdu. Sanırım amacıma ulaşmıştım. Güven kazanma operasyonu tamamdı

Lakin es geçtiğim başka bir şey vardı. Ruhumu tutsak alan şu kız "Zeynep" onunla gözgöze geldik bir an yanımda Yonca'nın olmasından pek hoşnut değildi sanırım. Ya da ben öyle yormuştum gözlerindeki anlamı.

Hem oda Timuçinle oturuyordu. Emir'le Hamza yanyana oturuyor onların sırasının yanında ise Yıldız ve Eylül vardı. Birbirlerine bakmadan da olsa sohbet ettikleri belliydi.

Rezervuar

Rizörvıd

Daha ne olduğunu anlamadan hareket etmeye başlamıştık. Ahmet çukurlardan ve yılların etkisiyle eskiyen asfattan kaçarak otobüsü sürmeye başladı. ilerleyerek Aşti'nin girişindeki bariyeri yıkarak bu garın içinden kendimizi Konya yoluna attık. Genç adam arkasını dönerek "Her zaman burayı yıkmak istemişimdir" dedi.

Doğrusu en az bende onun kadar bariyerlerden nefret ederdim. Ruhlarımıza, hayallerimize çekilen bariyerlere. Şimdi ne kadar komik olduğunu düşünsem de geçmiş yaşamımda yazmak istiyordum, romanlar yazmak.

Yanımda oturan kızın tiz sesiyle kendime geldim
-Neden çalıyordun. sorusuyla afalladım. kaşlarımı kaldırarak
-Başta öyle değildi. Küçük bir gurubumuz vardı. Arkadaşlarım. Fakat daha bir ay bile olmadan herkes birbir ölmeye başladı. Ya vuruluyorlar, ya deliriyorlardı. O zaman fark ettim yalnız olmanın daha avantajlı olduğunun. Arkadaşlarım ölümüne dayanamıyordum. Kamp kurduğumuz bir yerde onları terk ederek kendim yaşamaya başladım.
-Nasıl saklandın, ne yaptın onca vakit, sıkılmadın mı?
-Kimsenin gitmek istemeyeceği yerlere gittim, sıkıldım lakin bir çözümüm vardı. dedim. Kız merakla ağzını açtı ve
-Ne?. Çantamdan çıkardığım defterleri gösterdim.
-Yazmak. Başıma gelen her şeyi not ettim. Belki bizden sonra bir medeniyet kurulursa onlar için güzel bir kaynak olabilecek gibi. Tabi birde okumak vardı.

Konuyu uzatmak ve sohbetimizi sürdürmek için

-Peki siz?
-Bizi gördün. Çaresizlik bizi eğitti, başlarda şehit düşün askerlerin mühimmatları ve üniversite arkadaşlarımla saunduk milli kütüphaneyi. Lakin bizimde talihimiz aynı oldu. Bir arkadaşımı kendi ellerimle öldürmek zorunda kaldım.
-Nasıl?
-Eylül'e tecavüz etmeye kalktı 0.C. ... O amanlar elimizde mühimmat vardı. Kafasına bir mermi yerleştirdim. Cesedini dahi gömmedik.
-Hak etmiş, başka başka birini öldürdün mü?
-Hayır peki sen?

Rez sardı bu

Redzxfcvbbb

Başımı öne eğmiştim ki Ahmet'in sesiyle irkildim "Sıkı tutunun"
Sert bir sarsıntıyla afalladım.
Hamza yağa kalkarak "Tuzak!" diye bağırdı. Daha Balgat'a varmamıştık ki fark edilmiştik. Hemen ayağa kalkarak ön tarafa doğru koştum. Sallandıkça sallanıyordum.

Her yer okçularla kaplıydı. Yol boyunca etrafımızı sarmışlar bizse onların içine doğru ilerliyorduk..

ilk entrye şuku atın devamı 12 de

Rezerve

Kardes hikaye bitmesin beğendim

Devam reis

Rez alaq