Teaz amcik

yerimi alim

Rezervasyon

Biraz sonra yenide grubun en önünde ilerliyordum. Patronun ölümü fazla zaman kaybettirmişti. akşam olmak üzere, bizse hala korunaklı bir yer bulamamıştık. Caddeyi boydan boya katediyorduk, lakin insan yaşdıbına dair hiçbir veri yoktu.

Daha birkaç yıl öncesine kadar Ankaranın siyasetinin ve eğlencesinin göbei olan bu caddeler şimdi paslı arabalar ve tanklarla dolmuştu. O korunaklı bahçeli apartmanlar, kafeler, işyerleri hepsi yerle birdi.

Bu manzara tüylerimi diken diken ediyor, kalbime korku salıyordu.

Önceleri hafif kilolu, beyaz bir çocuktum şimdi ise tenim güneşten kararmış, epeyde kilo ermişti. Saçlarım dökülmeye başlamış, hafiften de paranoya başlamıştı.

Ne aman ani bir hareket olsa ürker ve istemsizce kendimi korumaya alır olmuştum. Bunca yıllık yalnızlık ve dehşet duygusu ister istemez insanın pgibolojisini de bozuyordu.

"Offf" çektim içimden güneşin sema da başını görüyor birde ardımda bana bel bağlayan insanları. Açıkçası bu onlar içi çok acınası bir durumdu.

Rez alın ilk entryi şukulayın devam edeceğim

Rezervasyon

Caddenin sonuna vardığımızda eskiden Milli Kütüphane olarak bldiğim binayı gördüm. Şimdi o eski haşmetinen geriye sadece birkaç katı kalmıştı. Ek bölümler yıkılmış, beton bloklar sokaklara düşmüştü. Başımı arkaya doğru çevirerek gözlerimi grubub üerinde gezdirdim.

Kadınlar ortda tek sıra halinde ilerliyor ve ellerindeki yaylarla her bastıkları adımda etrafı kolacan ediyorlar, erkekler ise kadınların sağve sollarına dizilmişler palalarıyla onları izliyorlardı.

Nizam ve düzen tamam lakin kendilerinden ve ne yapacaklaından bir haberlerdi. Belki de bu lanet başladığından beri ilk defa kendi kaderlerini belirleyeceklerdi. Hemen ardımda ilerleyen Timuçine bakarak

-Bu gece burada konaklayalım ertesi gün devam ederiz
-Güzel olur, Ankara bu ayda geceleri soğuk terörü estirir
-içerisi hem korunaklı olur hemde ateş yakabiliriz

Konuşmamıza Zeynep katılarak.

-Ya içeriye mevzi almışlarsa dedi. Çok haklı bir noktaydı doğrusu genelde bu tip yerleri karargah yapıyorlardı. Lakin dışarıda nöbet tutan birilerini görmemiş olsamda

-Olabilir. Kontrol etmek gerek. iyerek karşılık verdim.

Kız sözlerimden sonra kaşlarını çattı ve "Ben giderim" dedi. Onu Ahmet ve Hamza takip etti. Timuçin sırıtarak bana baktı ve "Sessiz adamsın sende onlara eşlik etsen iyi olur" diyerek beni ateşin içine attı.

Mecburdum kabul etmeye. Güvenlerini sağlamalydım

Belimde bir oyana bir bu yana sallanan kılıcımın kılyla hafif adımlarla en önden kütüphanenin bahçesine daldım. Yer deir çubukları sarmalayan beton bloklarla ve dev bıinanın yüzlerce penceresindn yerlere serilen camlarıyla doluydu.

Her adım camları kırıyor cıtırtısız yürünmüyordu. Ahet hemen arkamdaydı onu Zeynep ve Hamza takip ediyordu. Diğerleri ise girişte mevzi almış, bizim vereceğimiz haberi bekliyorlardı.

Binanın göçmüş kaverengi kapısını aralayarak içeriyi adımlardım zemin katın tavanında herhangi bir yıkıntı yoktu. Yer toz ve kağıt parçalarıyla doluydu. Kitaplar devrilmiş, onlarca yılın birikimi oraya buraya savrulmuştu. Ders çalıştığım sıralar, sandalyeler devrilmiş,4 yıl önceki o malum günde burada kim varsa kanlarıyla yerleri boyamışlardı.

Yer yer iskeletler ve kişisel malzemeler görüyorduk. Sırt çantaları, kalemlikler, yarısına kadar içilmiş, su şiseleri ve yağmaya maruz kalmış otomatlar.

Daha binaın ortasına kadar yürümemiştik ki üst katta hareket eden bir şyin adım sesleriyle irkildik.

Kusura bakmayın beyler hızlı yazmak için imla kurallarına dikkat etmiyorum birde klavye de birkaç harf iyi basmıyor. Anında kurgulayıp size aktardığım için yav olabilir 12 ye kadar yazacağım sürekli emeğime değsin ilk entryi şukulayın

Rezerve

rezzerer

Zeynep titrek kısık bir sesle gözlerimin içine bakarak "Yukarıda birşey var" diye fısıldadı onu Hamza "Yalnız olmayabilir" diyerek takip etti. Ahmet palasını sıkarak "Bakmamız lazım" dedi.

Doğrusunu söylemek gerekirse korkuyordum. Lakin bir çocuğun ve kızın dahi cesaret ettiği bir şeyi yapamamak ta gururuma dokunuyordu. Bacaklarımın titremesine ani olarak "Bakalım" dedim

Sağdan soldan eksilen basamaklara ilk adımımı atmıştım ki yukarıdan tiz bir ses duydum "Gelen var" bu bir kız sesiydi. Yukarıdakiiler insan olmalıydı. Yüzümde oluşan bir tebessümle içinmden "Paçayı yine kurtardık" diye geçirdim.

Bağırarak "Dostuz, kaçmayın" dedim.

Lakin karşılık yoktu. Zeynep, Hamzaya dönerek kısık bir sesle "Bizimkileri çağır, yukarıda insanlar var" dedi.

Çocuk kapıya doğru hızla adımlarken birde merdivenleri hızla tırmandık.

Hoş hikaye

Eleştiri ve önerilerinizi mesaj atın beyler. Şimdiden teşekkürler

Kardeş eryaman ne durumda şimdi onu söyle

ikinci kata girdiğimizde gökten salona doğru sızan güneşle karşılaştık. Tavanda yer yer delikler vardı ve yere düşen küçük beton blokları fark ettim. Tozdan ve topraktan zemin tamamen kaplanmış her adımda birkaç santimlik ayak izlerimiz oluşuyordu.

Bu kızın da ne tarafa doğru gittiğini gösteriyordu lakin izler tek başına olmadıklarını gösteriyor, en az 3 kişinin burada sığındığını açık ediyordu.

Gülümseyerek kızın adımlarını takip etmeye başlamıştım ki ayağıma dolanan iple kendimi tavana asılı buldum. Tuzağa düşmüştük, Arbeletim ve çantam sarsıntıyla ellerimden kayarak yere düştü. Ayağıma kalınca beyazz bir ip dolanmış beni yerden bir buçuk metre kadar yukarıya baş aşağı asmıştı.

Panikle kılıcımı çektim lakin bir ok ucunun enseme değmesiyle ellerimi aşağı doğru sarkıttım.

Ayni şey Ahmet ve Zeynep'in de başına gelmişti. iki kız oklarını onlara doğrultmuş, bizimkiler bir kelime, hiç hareket edemeden silahlarını yere bırakmışlardı.

Ardımdaki kız sert bir sesle "Kaç kişisiniz"diye sordu.

Bulunduğum duruma uygun bir şekilde " "14" dedim benimle "15" " Kız okunu bastırarak "Ne istiyorsunuz" diye sordu. Galib neden korktuğunu anlamıştım yağma ve ölüm. Yuuşak bir onla "Korkmanıza gerek yok tek istediğimiz sıcak bir gece ve konaklamak hırsızlık gibi bir niyetimiz yok" dedim.

Kızıl saçlı kız beni takip ederek "En azından onun harcindekilrin" dedi.

Kız, ardımdan bağırarak "Ne?" diye sordu

Zeynep sesini titreterek "Yok bir şey sizinle bir ssorunumuz yok, eğer burada kalmamıza izin verirseniz yemeğimizi palaşabiliriz" dedi lakin kızıl saçlı kızın ardındaki okçu "Bence sizi delik deşik etmeliyiz" diyerek karşılık verdi.

Zeynep başını hafifçe çevirerek "Bu size ne kazandıracak üstelik bir sizden çok daha fazzzlayız beni öldürseniz bile intikamımı alacaklardı" dedi. Doğruyu söylüyordu. Bunun kimseye bir faydası olmazdı ve zaten yüksek ihtimalle burada katledilirlerdi. Belki benim ir değerim olmazdı ama Zeynep'in annesi kızının kanını yerde koymazdı. Söze karışarak "Çantam yerde sizin olsun yeter ki bir gecelik konaklamamıza izin verin" dedim

Rezervıd okuruz

Arkamdaki kız bir süre sessiz durduktan sonra "Tamam ama size nasıl güvene biliriz" dedi. Hemen dudaklarımı aralayarak "Bizden sadece 1 kişi de silah olsun diğer tüm silahları toplayabilirsiniz" dedim. Bu fikrim Zeynep'in ve Ahmet'in pek hoşuna gitmemişti ki lakin mecburduk.

Kız enseme bastırdığı oku indirerek "Peki toplayın silahları ve oturdun bunları" dedi. O da çok iyi biliyordu ki bizimle kolay kolay başa çıkamazdı. Ama benim aklımda bu küçk kızlardan çok Timuçin vardı. O bu gençleri öldürmek isteyebilir veya silahını vermek istemeyebilrdi.

Ben onu düşünürken grubun geri kalanları da yavaş yavaş merdivenleri çıkmaya başladılar.

Bu küçük çetesi olduğunu düşündüğüm kız bağırarak "Orada kalın yoksa arkadaşlarınızın beynini toplarsınız" dedi.

Tamda düşündüğüm gibi Timuçin "Onları ırakın ve kaçın yoksa sizi lime lime" ederim diyere karşılık verdi.

Onun sözlerinden sonra kız bana dönerek "Söyle onlara silahlarını bıraksınlar" fakat ben başımı sağa sola sallayarak "Beni dinlemezler" dedim. Kız sinirle yayının kasasıyla anlıma bir darbe indirdi ve Zeynep'e yönelerek "Söyle onlara" dedi.

Kızıl saçlı kız hiç memnun olmayarak "silahlarınızı indirin ve tek sıra halinde yavaş yavaş çıkın" dedi. Timuçin'in homurtusu buradan dahi duyuluyordu öfkeyle "Tamam" diye bağırdı.

Rez okurum sonra