Ben Gia. gayri intihari adam

Birazdan okuyacaklarınızın gerçek veya kurgu olup olmadığı hakkında bir şey söylemeyeceğim. Bunu kendiniz anlayacaksınız.

Benim için iki okuyucu kâfidir.

Atilla ilhan demiş ki; "insan bir akşamüstü ansızın yorulur"
Ben de o akşamüstü yorulmuştum hayattan. Evde kimse yoktu. Balkonda sigara içiyordum. Köyde yaşadığım için etrafta pek ışık yoktu. Yıldızlar o kadar parlak görünüyordu ki buna dolunay bile engel olamıyordu.
Bir anlığına kafamı yere çevirdim.
Yolda bir kız yürüyordu. Üzerinde normal pantolon t-shirt vardı ama yürüyüşü o kadar alımlıydı ki bir an gözümü alamadım.
Sonra saçları dikkatimi çekti. Beline kadar uzanan kıvırcık saçları vardı ve ay ışığında parlıyordu. Bu bir rüya mıydı?
Saç,ay ışığında parlar mıydı böyle?
Sonra karanlıkların arasından yürüdü yürüdü ve kayboldu...
içime daha bir sıkıntı yerleşti. Gitti işte. Bir an bana yaşadığımı unutturdu ve gitti.
Yukarı baktım o kıvırcık saçlardan sonra ay bile ışığını yitirmişti gözümde. Eve tekrar girdim.

Edit: Beyler bu hikâyem biraz pgibolojik bir hikaye. Olay örgüsünden çok yaşadıklarım, hissettiklerimi anlatıyorum. Sıkılırsanız kusura bakmayın.

Edit2: Kitapla ilgili çok soru var. imkanlar pek yeterli değil şimdilik. Kitabım yayınlanırsa sözlükte paylaşırım. Kitaplarınız benden. Hikâye de bitmiştir. Bir süre olmayabilirim. Paketim bitecek. Geldiğimde görüşürüz. Merak ettiklerinizi PM den sorabilirsiniz.