kısacık ama entrika dolu hikayem

19 yaşındaydım. Soğuk ve rüzgarlı bir kış akşamıydı. Ailemle her zamankinden daha şiddetli bir kavga yapmıştım. Evden sinirlenerek çıktım ve son paramla sigara ve 8 tanede bira alıp sahilin sonuna doğru yürüdüm. Kimsecikler yoktu. Kumların üzerine oturdum biramı dişlerimle açtım. Paketten bir dal sigara çıkardım o an çakmağımın olmadığını hatırladım. Çok sinirlendim paketi denize doğru fırlattım ve o an sigarayı bıraktım. Hızlı hızlı biraları içiyordum.

eve gitmeme kararı aldım. Ve en yakın arkadaşımı arayıp sahile gelmesini istedim ama gelemeyeceğini söyledi. Çok fazla arkadaşım yoktu bir kaç kişiyi daha aradım onlardanda olumsuz yanıt alınca daha fazla moralim bozuldu. Biralar bitti ve kafam hafif dönüyordu. Saat 4'e geliyordu. Kalkıp sahilden 3-4 km ilerde olan eski hava alanına doğru yürümeye başladım.

Oralarda bir kaç tane ev vardı. Ama genelde yazlıkçılar olduğu için onlarda boştu. Çok uykum vardı. Evlerden bir tanesine girmeye karar verdim. Önce gidip kapısını çaldım. 5 dk bekledim cevap gelmeyince pencereyi dirseğimle kırdım ve içeriye girdim. Diğer odalara bakmadan evin salonundaki koltuğa uzanıp düşüncelere daldım. Hemen sonrasındada uyuya kaldım.

Uyandığımda saat öğlen 2'ye geliyordu. Kalktım ve diğer odaları gezdim. Evde tuhaf bir kasvet vardı. Kendimi bir hırsız gibi hissettim. Bir kapıyı açtım içerde sadece bir yatak ve bir masa vardı. Masanın üzerindede bir kitap. Kitabı açtım günlük tarzında tutulmuş notlar ve fotoğraflar vardı. Alıp okumaya başladım.

ilk sayfada şunlar yazıyordu.

' 19 Ağustos 1998 saat 00:45

Sanırım bugün herzaman yaptığım yanlışların en büyüğünü yaptım. Evet. Yazmaya başladım. Öldürdüğüm onca insanı bu sayfalarda yeniden hatırlamak beni korkutuyor. Hatırlıyorumda Mekgibadaki ailenin evine bomba yerleştirmek için girdiğimde o 14 yaşındaki kızı uyurken görüp tecavüz edip öldürmem o gün hiç yanlış gelmemişken yazmaya başlayınca aslında ne kadar yanlış olduğunu anladım. Sanırım ilk gün daha fazla uzatmam gerekli yoksa delirebilirim. Yoksa zaten delimiyim?'

Şok olmuştum. Nasıl bir eve girmiştim. Hemen kalkıp gitmem gerektiğini düşündüm. işte o an bir kapı sesi duydum. Yatağın altına girdim. Sesimi çıkarmadım içeriye iki adam girdi. Telsiz sesini duyduğumda polis olduklarını anladım. Masanın üstünde açık şekilde bıraktığım kitabın okuduğum ilk sayfasını sesli bir şekilde okumaya başladı polis. Okumasıyla dışarıya çıkmaları bir oldu. Fırsat bu fırsat diyerek kaçmaya karar verdim.

dinliyonuzmu lan bi ses verin amk

amk bi konuşun yoksa bırakıcam

Arka taraftaki mutfak pencerini açıp dışarıya atladım. Hava alanına doğru son hızımla koşmaya başladım arkaya bakmadan. Ama o anda polis arabasının sesini duydum. Ellerini kaldır diye seslendiler arkamdan. Kaldırmadım elimi. Yanıma gelip sırtıma sert bir şekilde vurdular. Nefesim kesildi. Yere yığıldım. Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz dedim. Poliste sen hiç amerikan filimi izlemedin galiba burada soruları ben sorarım diyip nedir lan o yazılanlar diye sordu. Benim onlarla bir alakam yok dedim ama dinlemediler ve kendimi karakolda buldum. Sordukları herşeyi yanıtlıyordum ama hiçbir şekilde yanlış kişiyi tutukladıklarını inandıramıyordum. Sanırım yazılanlara çok sinirlendiler ve bu yapılanların suçlusunun ben olmasamda birinin ceza çekmesi gerek diye düşündüler. Yani beni günah keçisi seçmişlerdi.

1 hafta boyunca o karakol senin bu karakol benim gezdirdiler. Yine bir karakol değişikliği zamanı gelmişti. Ellerimi kelepçelediler karakoldan dışarıya çıkardılar. Polis arabasına bindiğim sırada büyük bir patlama sesi duydum karakolun girişinde bir anda herkes büyük bir panik içine girdi. Kapının önündeki polisler yaralanmıştı ve yanımdaki adamlar yardım için diğer polislerin yanına koştular. Ellerim kelepçeliydi ama kaçıp kurtulma şansım vardı. Derken polis arabasının içinde bir memur beni işaret etti ve gel dedi. Kaçamayacağımı düşündüm ve arabaya bindim. Son gazla karakoldan çıkıp şehir dışına doğru sürmeye başladı arabayı

Arabayı süren polis o günlüğün sahibi olduğunu söyledi bana. Sevinsem mi üzülsem mi karar veremedim. Okuduklarımı kimseye söylemem lütfen bırak beni gideyim dedim. Bırakamam dedi. Lütfen bırak ben bir katille taktan bir yola girmek istemiyorum. Bırakırsan en fazla hapise düşerim ama seninle gelmekten iyi olacaktır bu bence dedim. Ve bir anda arabayı yolun kenarına çekti adam. Arabadan indi. Elimde kelepçelerle bende indim. Silahını çıkarıp kafama doğrulttu.

Onları seçersem 1 hafta içinde öleceğimi söyledi bana. Neden dedim. Çünkü sen bensin dedi. Seni ben sanıyorlar ve inan bana yaptıklarım şu an ki ceza sistemiyle kapatılacak türden olaylar değil dedi. Peki neden bunları yaptın diye sordum. Standartların dışına çıkmak istedim. 30 yaşında biriyle evlenip rahat bir şekilde ev araba sahibi olup yaşlanıp ölebilirdimde dedi. Bunların tipik anarşist insan tavırları olduğunu düşündüm. Yada çok fazla batman kara şovalye izlemişti.

Tamam dedim. Seninleyim ama bana planını anlatmalısın şimdi ne yapacağız dedim. Gerçekten aklımda onunla olmak yoktu ama. 200 kilometre ötede bir evi olduğunu söyledi. 1 hafta boyunca orada kalacaktık. Yola koyulduk. akşam olduğunda kendimi rahat bir evde bulmak gerçekten hoştu. Bana günlüğünü verdi. Okumamı söyledi. Tekrar nasıl onun eline geçtiği hakkında hiçbir fikrim yoktu ama günlük oldukça merak uyandırıcıydı. Alıp okumaya başladım kaldığım yerden.

' 20 ağustos 1998 saat 13:38

Dün gece sahildeki karantina altına alınmış karetta karettaların yumurtlama alanlarındaki yuvalara girdim. Ve her yuvaya uzak kumandayla patlayabilecek şekilde bomba yerleştirdim. Biliyorum ki yumurtlara bakmak için ay içinde bir devlet yetkilisi buraya gelecekti ve canlı yayında ölecekti. Eminim ki bu ölecek olan adam için hayatında hiç olmadığı kadar ünlü olma şansı sağlayacaktı. istediği kadar zevk alsın yaşamaktan. Sonuçta ölecekti ve ben bunu biraz erkene aldım. Ne kadar zevk alırsanız alın sonunda boşalamayacağınız bir hayat bence oldukça saçma. '

Her ne kadar yaptığının yanlış olduğunu bilsemde bu adamın tarzı hoşuma gitmeye başlamıştı. Yani onu sevmiştim sanki. Ama okumaya alışkın olmadığım için defteri kapattım ve uyumaya koyuldum. Uyandığımda kahvaltının hazır olduğunu gördüm. Çok komikti bu bence. Bir katil annem gibi bana kahvaltı hazırlıyordu. Yemek için sofraya oturdum. Tam ekmek almak için elimi uzattığım sırada 'bismillah dedin mi?' diye sordu. Yok artık amk dedim kendi kendime. Şaka lan şaka yardır dedi. Aylar sonra ilk defa içten bir şekilde güldüm. Ve karşımdaki katilin suratındaki keskin hatların rahat bir şekilde gülebilmesi beni şaşırtmıştı.

Kahvaltıdan sonra tekrar defteri aldım elime ve okumaya başladım

' 24 ağustos 1998 saat 00:45

Bakan ve yanındaki gazetecilerin ölüm haberi beni çok sevindirmişti ve üstelik onların ölümüyle karetta karettaların nesillerinin tehlikede olduğu daha net bir şekilde gündeme gelmişti. Artık insanlar karetta karettalardan korkuyordu. Bence bu sayede nesillerinin yokolması tehlikeside yokolmuştu. En kısa zamanda insaları içinde yaşadıkları sistemden korkutmam gerekiyor. Çünkü 15 yaşında çitlerin içinde ot yiyen ben bugün dışardan otları bombalarken daha fazla mutlu oluyorum... '

Bir an katil bir insanın iyi olabilme ihtimalini düşündüm. Acaba olabilirmiydi.

Gidip onunla konuşmam gerekiyor dedim ve odasına yöneldim. Kapının önünde bekledim ve konuşma sesleri duydum. 1 hafta içinde bitireceğini söylüyordu. içeriye girdim ona baktığımda yakınlarında kimse yoktu. Gözlerim telefonunu aradı ama o da yoktu. Kuşkulandım. Sonra sence sen iyi birimisin yoksa kötü birimisin diye sordum. Bu soruyu kendin cevapla istersen dedi. içimden nirvadaki derviş triplerine girdi allahın katili dedim ve sonra karar veremedim diye cevapladım. Karar verememenin sebebi daha önce iyi dediğin insalara benzememem olabilir dedi. Bu adam bir katilmiydi yoksa jokerin kayıp kardeşimiydi. Biraz seviyordum onu birazda korkuyordum.

Sonraki gün gitmemiz gerektiğini söyledi. Evden çıktı ve 1 saat sonra geri döneceğini söyledi. Bende 1 saat boyunca günlüğü okuyayım dedim.

' 11 Eylül 1998 saat 06:00

Bu seferki en iyilerinden olacak diye umuyorum. Haberlerden takip ettiğim kadarıyla dünyaca ünlü bir karateci canlı yayında japonyanın başbakanının kalbini durduracak sonrada tekrar canlandıracaktı. Başbakan aynı zamanda eski bir karete ustasıydı. Bu işten birçok insanın cebine trilyonlarca para girecekti. Planım çok basit. Adam başbakının kalbini durduğu sırada adamı engelleyecektim. Uzaktan kumandalar tekrar devreye girecek. ilk olarak ünlü şirket apple'dan insan sesi kalitesinde ses veren ufak hoparlörlerden aldım. Sonra başbakanın terzisine yüksek bir mevla karşılığında o gün benim seçtiğim bir giyisi giydirmesi için ikna ettim. Bunu bir arkadaşımla idaa'ya girdiğim için yapacağımı söyledim. Giyisiye hoparlörleri yerleştirdim ve başbakanın 'işe yaramadı' diye gülerek konuştuğu bir kayıdı çalacak şekilde ayarladım. Bu en iyisi olacak.'

Şok olmuştum. Bu tamamen deliceydi işin garip yanı ben bundan etkilenmiştim. Heyecanla sayfaları karıştırdım ve işe yarayıp yaramadığını görmek için o hatırasını bulmaya çalıştım

' 26 Eylül 1998 saat 13:38

Kareteci başbakının boynuna parmaklarıyla teknik bir şekilde vurdu ve başbakan yere yığıldı. Düğmeye bastım ve başbakan işe yaramadı dedi. Kareteci utançla kameralara gülümseyerek nerede yanlış yaptığını anlamaya çalıştı. Yakınlarındaki bir sokakta bir araç büyük bir güçle patladı. Herkes dikkatini araca yöneltti. Yaklaşık 20 saniye geçti ama insanlar başbakanı unutmuştu. Sigaramı yakıp olay yerinden yürüyerek uzaklaşmaya başlarken arkadaki çığlıklar ve tedirginliği duymak beni mutlu etmiştim. işini iyi yapan her insan gibi bende mutluydum.

Adam gerçekten pgibopattı. Tam diğer sayfayı okumak için harekete geçmiştim ki içeriye girdi ve araba hazır çabuk ol dedi. Acaba şu an ne yapıyordu. Ben onu yıllar sonradan takip ediyordum. Yıllar önce bunları yapan yıllar sonra doğal olarak kendini geliştirmek zorundaydı ve ben geliştirdiğinden emindim. Ve emin olduğum başka birşeyde hiçbir üst düzey devlet yetkilisinin güvende olmadığıydı.

Panpalar yarın daha hızlı bir şekilde devam edeceğim. Bekletmemin sebebi şu anda hepsini zütümden uydurmamdan dolayı. Yarın şok olacağınız bir şekilde bitircem hikayeyi bekleyin.