Lisenin ilk yillariydi. Okulum ilcemizin en iyi okullarindan biriydi(zaten ilde 9-10 okul vardi) Yaşıma göre daha olgun bir insandim. Ağırbaşlı kendini ezdirmeyen haksizliga gelemeyen biraz yapili birazda yakışıklı biriydim. Liseden pek bir umidim yoktu. Sadece bitirip üniversite kazanmakti amacim. Ama ilk yilimin son yilim olcagini asla bilemezdim.

Buralar değerlenir brezzzers

Ailem memur babam ev hanimi annem ve engelli bir küçük kardeşimidi. Arabamiz falan olmadigi için okula minibüsle giderdim. Okulun ilk. gunu sinifimi bulmak zor olmadi 2 katlı bir okuldu. Sinifa girdigim gibi en arkaya gecip kafamı koyup yatmaya basladim. 20 dakika sonra ogrenciler dolusmaya basladi. Yarim saat sonrada ingilizce hocasi Ebru (iyi bir insandi) girdi. Siradan tanismalar ile gecti ilk gun. Hic kafama gore biri yoktu. Baska siniflardan bulmam gerekiyordu ki oyle olacaktı. Sinifima gun gectikce sacma konusmalar sacma insanlar sacma gulusmeler cogaliyordu. Karşı sinif birz daha iyi görünüyordu. Oraya kapak atmam lazimdi. Ama bu büyük bir hataya başlangıçtı.