Panpalarım sene 2010 çok zor durumlardaydık. Maddi sıkıntılarımız nedeniyle ailecek istanbula taşındık. 11.sınıfım o zaman ulan nike, adidas, puma, burger king, ve binlercesini hiç duymadım bilmiyorum. işte 2011 da babam biraz toparladı ve beyler ilk kez hayatımda avmye gitmiştim. Girdik ulan burger king vardı beyler böyle hep özenmişimdir hayatımda bi oraya baktım bi babama baktım babam anladı. zütürdü bizi ne diyecegimizi bilmiyoruz felan bilirsiniz o durumu. Ulan aldı babam yedik varya nasıl mutlu olmuştum bi havalı hissetmiştim kendimi o zamanlar. Vay be. Şimdi durumum gayet iyi ve beyler yani yemek bile istemiyorum anlamsız geliyor. Yani ben böyle iyi durumda olup onu yemekten sıkılmak istemiyorum. O zorlukla yoklugumuzda yedigimizin tadı farklıydı be.

Allaha şükürler olsun. Güzel, iyi kötü günlerimiz oldu.

Edit: Ulan valla ağlıyasım geldi. Panpalarım çok durumu kötü olan varmış. Hayat bize gülmedi be, tek bu derdim yok çoook çok dertlerim vardı ne biliyim zengin olarak doğanlar bu yemeklerin tadlarını bilemeyecekler hiçbir zaman. Tek tesellim bu ama...

Edit2: Ama şu anda ALLAHA şükür beyler okudum serseri olmadım hiçbir zaman babama karşı gelmedim. Yani ara sıra sürtüştük ama asla asla karşı gelmedim. Ve şu anda param bol keyfim yerimde istediğim herşeyi yapabiliyorum.