kırmızı halının yıllar sonra kapağı

gibtir amcık biz niyetliyiz sen sigara içe içe anlatçan gibtir okuyan trinin dıbına çakayım

edit:mnakoyduğum analtıncısı

@2 tamam şimdi gidebilirsin üstad

eğer en az 2-3 kişi olmazsa dinlicek panpa o zaman gibtirip gidicem işte

kimseler yok.

not : gibtirip gider

gitmicem lan yazıcam ister okuyun ister okumayın

silik bir resim parçası duruyordu elimde ve sürekli ona bakıyorum arada gözlerim doluyor ama ben etrafımdakilere fark ettirmemek için başım öne eğik bir şekilde silik resim parçasının üzerindeki tozları siliyormuş gibi yapıyorum ve yanıma kız arkadaşım geliyor göz yaşlarımı görür görmez her sene bunu tekrarlıcakmısın diye soruyor(3.5 senedir beraberiz bu arada) çocuk gibisin unut artık herşey eskisi gibi olmayabilir ama bak yanında bizler varız en azından ben hala yanındayım diyor ve bana hafif bir tebessüm verdiriyor.

bu benim doğamda var kanıma işlemiş ruhumun derinliklerinde benden bu isteniyor yapabileceğimi düşünüyorum hala vaktim var hiçbirşey için geç değil kaybetmiş olabilirim ama yeniden kazanabilmek için engelim yok en azından diyorum sevgilime oda bana istersen yapamayacağın hiçbirşey yok ama bazı kuralları var bu dünyanın bazen sen ne kadar iyi olursan ol büyükler var enseleri kalın olanlar bazı şeyleri değiştirebilecek güçte olan insanlar onlar bence sen zaten kazandın kendine kanıtladın da bunu bende şahidinim o hatta bütün dostların en önemlisi ailen herkez herşeyin farkında bu yüzden daha fazla kendini yıpratma(buraya kadar herşey çok güzeldi be güzelim) yapman gereken daha önemli işler var dediği an bitti o an beynimden vurulmuşa dönmüştüm çünkü göz yaşı dökebilecek kadar kafayı taktığım şeyin benim için herşeyden daha önemli olabileceğini düşünememişti belki benim iyiliğim için söylemişti ama o an ve her sene ben o gün o resmi elime alıp göz yaşı döküyordum .

sağolsun beni daha çok hırslandırdı ve 3.5 seneden sonra bitmişti herşey bitirmiştim söylediği onca güzel şeye rağmen yaşadığımız her güzel ana rağmen tek bir cümlesi bitirmişti herşeyi benim içimde. amacım kırmızı halılarda yürümek değildi zaten türkiyede böyle bir sistem yok sen ne kadar iyi olursan ol bırak kırmızıyı halı serme adeti yok ki ne kırmızı halısından bahsediyorsun sen değişik. ama yok kafaya takmıştım bir fotoğrafçı olarak kırmızı halı bile olmasa sesimi bir şekilde duyurucaktım çünkü yaptığım şeyin benim için önemi çok büyüktü ne zaman makinayı elime alsam göz bebeğimi yerleştirmeden odaklanamıyordum çekmek istediğim şeye ve ne zaman birşey çekmek istesem sanki uzun yıllardır aileme duyduğum özlem gibi bir his uyanıyordu içimde heyecandan da öte birşey bu çok farklı anlatamıyorum bunu açıklıyamıyorum bir kadının istediği bir erkekle birlikteyken tenleri birbirlerine tam anlamı ile uyuştuğundaki orgasm zevki gibi birşey bu bambaşka bir aleme zütürüyordu beni her seferinde hele ki çekim işi bittikten sonra resimlere bakarken ki duygu daha başka.

söndür sigarayı gelelim panpa

giblenmiyen yazar vol bilmem kaç

2 sene boyunca ülke ülke gezdim ne kadar fazla resim çekersem o kadar avantajım olacaktı yarışmada. ilk gittiğim yer romaydı harika manzaralar yakalım mükemmel işçilikler ve belkide hiç görmediğim sanat eserleri vardı orda hatta bir ressam kız ile tanıştım oda bizim buralı türk yani baya bir kaynaştık birşeyler ısmarladı uzun uzadıya sohbet ettik anlattım herşeyi dinlerken 2 de 1 telefonu çaldı ama anlattıklarımı kaçırmamak veya soğutmamak içinmi bilmiyorum telefona bakmadı hiç yaklaşık 1 saat kadar konuştuk (en çok ben konuştum o dinledi) ismi deryaydı çok güzel değildi ama çok güzel bir gönlü vardı hissetmiştim beni dinlerken göz bebeklerinin içindeki parlaklıklardan yanılmamıştım çünkü beni 3 gün misafir etti evinde çok nazikti ayrıca hiç kötü düşünmedim hakkında arkadaşları geldi onlarla tanıştık onlarada anlattım yabancı vardı 2 kişi biri çek biri asian birde italyan vardı ona yabancı demek bin şahit ister benden iyi türkçe konuşuyordu anası türk babası italyan olduğu için çifte standart vatandaşdı aynı zamanda öyle böyle işte onlarda dinledi hikayemi baya bir gülüştük fakat yeri geldi derya diğerlerine tercüme ederken gözlerimizinde dolduğu olmadı değil bir ben değildim farklı düşünen anlıyormuş sanatçının ruhundan sanatçı insanlar çek olan kemanist di asian olan da derya gibi ressamlıkla uğraşıyormuş anlıcanız sanat okulunda okuyorlar bunların hepsi italyan olan bizim çifte standart vatandaş da boş gezenin boş kalfasıymış her dala zıplıyormuş şaka şaka breakdance ile uğraşıyormuş oda.

@10 sen varsın ya panpa yeter

neyse çok uzatmadan romadan - madride geçtim ordan da ingilterede londraya gittim 2 gün londrada kaldım sonra londradan ayrılacağım gün airportda otururken telefonum çaldı arayan annemdi sesimi duymak istemiş özlemiştim tabi uzun süredir yokum ortalıklar da normal. tam telefonu kapattım bir daha çaldı ardından aha dedim yine birşey söylemeyi unuttu annem yook deryaymış arayan şaşkınlıkla açtım telefonu buraya gel dersem gelebilirmisin diye sordu merhabalştıktan sonra ne oldu diye sordum ? senin için bir resim yaptım vermek istiyorum dedi (bir resim içinmi oraya gelmemi istiyorsun diyemedim) gelirim benim için yapmış olduğun resim için tabi ki gelirim dedim ve bileti iptal ettirdim o gecede londrada kaldım ve ertesi gün direk romaya gittim beni Centro Storico civarında bir kafeye çağırdı gittim bildiğin yıllardır tanışıyormuşuz gibi sarıldık birbirimize önce tabi şaşırdım sonradan sonuçta benim için resim yapmış sarılmıcakmı diye düşündümi ve resmi gösterdi bana 40x40 tuval'e yapmış resimi görünce gözlerim doldu ben elimde bir fotomakine önümde kırmızı halı kırmızı halının bittiği noktada ise bir güneş ışığının yansıması vardı.

şimdilik bu kadar nasıl olsa henüz okuyan yok yatıyorum bakarım okuyan olursa devam ederim.