Yıl 2016 Ay Temmuz Gün 16 saat 10:08

Çok sevdiğim Dostum Ufuk'un şehid olduğunu öğreniyorum. Ağlamak etrafı yakıp yıkmak istiyorum, olmuyor.Yakıştıramıyorum kendime...
Bütün gece dışarıdaydık adamlarımdan birkaçı Doğan Haber Ajansının kurtarılma operasyonundaydı. Diğer bir kısmı Trt binasında halkın içine karışmıştı.O gördüğünüz halkın içindeki cengaverlerin bazıları benim adamlarımdır. O gece halkı sokağa çıkmaya teşvik edenler, meydanlarda,emniyet binalarının önünde, havaalanında kısacası memleketin dörtbir yanında halkı aşka getirmek için uğraşanlar. Polis Müdürü arkadaşlarımla telefonda görüşüyordum.Öğreniyorum ki Konyada eğer o birkaç müdür ve komutan olmasaydı istanbuldan, ankaradan bir farkı kalmayacağını anlattılar bana. Bana mafya babasıymışım gibi bakar insanlar, elit kesim. Oysa ki sadece bir vatan severim.Çocukluğumda yetiştirilme biçiminden dolayı böyleyim.

Kuran silah sancak

kutsal emanetlerimiz

Sağ sol çatışmalarının arasında eski ülkücü bir baba tarafından yetiştirildim. Ultra sert bir adam olmasına karşın içindeki sevgiden belliydi iyi bir adam olduğu.Çocukluğumda diğer çocuklardan farklıydım. Olağanüstü bir başarıya sahip değildim. Yakışıklı ya da zengin de değildim.Ama tarihe çok ilgim vardı. Lisede göze çarpardım. Hocalar falan severdi beni. Tarihçim ise bambaşka bir adamdı. Beni Ülkücü yapan iki etken vardır o da babam ve hocamdır.

Diğer çocuklardan ayrıldığım nokta da buydu.O yıllar herkes avrupa özentisi olmaya çalışır parti falan verilir, ispanyol paçalar falanlar... insanlar Avrupa medeniyeti aşkı ile yanıp tutuşurlardı. Amerikan Rüyası dedikleri şey bu olsa gerek... Benim bir kız arkadaşım oldu, onunla da evliyiz düşünün. Diğerleri her gece farklı aşk diye birşey uydurmuş çükünün peşinde koşturanlardan ibaretti.

Lisede okulun reisi gibi birşeydim. Daha 9. Sınıfta üst sınıftaki elemanlardan selam alır arkadaşlarıma sahip çıkar hakkımızı yedirtmezdim. Babama söz verdiğim için lisede ülkü ocaklarına giremesem de üniversitedeyken sevilen sayılan bir reis oldum.ama şimdikiler gibi okulu boşlayarak serserilik etmedim.Ama az da başıma iş almadım o zamanlar. Solcularla kavga ettim.Pis işlere de bulaştım.Che guevara diye bağıran gruba daldık kavga içinde mertlik yapmadıkları için bıçaklar konuştu. Kavganın olduğu günün bitiminde nezarethanenin bek te sıcak biryer olmadığını öğrendim

Askerlik falan derken iş sahibi oldum.Şu anda soruştursanız beni ve şirketimi, Polislere ayakkabı ve benzeri eşyalar üreten bir firma bulursunuz, ismi de yakupoğulları.Ülkü ocaklarının ayakta kalmasını sağlayan ben ve benim gibi şirket sahipleridir.El altından yapılan bağışlar, burslu okuttuğumuz Türkçü öğrenciler ve onların Türkçülüğü sevdirdiği kardeşleri...
Yanlış anlaşılma olmasın ben cemaat gibi devlet işlerine aykırı hiç gitmedim. Varsa yoksa vatan diyenlerdenim.

Gelelim Cemiyetin beni neden sevmediğine. Bilirsiniz bazı zenginler ya da ünlüler pkk sempatizanıdır. Benim işim de bunların "fikirlerini değiştirmek".Onlara Baba filmlerindeki gibi "Reddedemeyecekleri teklifler"yapıyorum.Ve henüz elimi kana da bulamış değilim bu yüzden adımı duymadınız çocuklar. Esnaf ya da Türkçü çevrelere dahil değilseniz tabii

bin olacaginmi

Rez baba