küçükken yaşdığımı dramatik olay

babam benle çıkıyor sabah okula, gidiyoruz beraber.

sabah andımız falan okunurken görüyor müdür babamla beni, geliyor yanımıza.

gerçi bahsetmiştir oğlunuz ama birde bende duyun diyor müdür.

babam bana bakıyor, ben babama.

yok diyor babam, siz çağırmışsınız geldim bende hocam. buyrun.

gelin diyor odamda görüşelim.

gidiyoruz odaya anlatıyor işte müdür böyle böyle bu çocuğu dersaneye yazdırdık biz, burslu. merak etmeyin size bir sıkıntısı olmayacak, şurada kaldı bir kaç ay zaten gitsin gelsin dersaneye çalışsın derslerine.

teşekkür ediyor babam, allah sizleri ekgib etmesin başımızdan diyor.

babam izin alıyor müdürden, annesi rahatsızlandı gidelim yanına diyor. tabi diyor müdür, izinli bugun, ben konuşurum öğretmenleriyle.

çıkıyoruz okuldan.

babam soruyor yolda, neden söylemedin dün akşam?

annem de yanımızda olsun öyle söyleyeyim istedim baba.

bu böyle olmaz diyor zeynep öğretmen, olamaz böyle.

konuşacağım seni bi dersaneye yazdıralım. adam gibi çalış, hazırlan derslerine.

bizim paramız yok öğretmenim dersaneye verecek.

kızıyor bu defa zeynep öğretmen, sande para isteyen oldu mu diye azarlıyor beni tatlı sert.

annem gerek yok hoca hanım, sağolun kapımıza kadar zahmet ettiniz geldiniz. hal hatır sordunuz ilgilendiniz. ama bu kadarına gerek yok gerçekten.

ben halledeceğim diyor zeynep öğretmen.

mart ayı falandı sanırım, öğretmenim diyorum zaten az zaman kaldı sınava, teşekkür ederim. ben çalışıyorum ki zaten diyorum.

yok, en kısa sürede bu işi halledeceğiz diyor.

annem bi çay ikram edelim, kusura bakmayın böyle oturduk kaldık falan diyor.

gelecek defa içeriz çayınızı diyerek kalkıp gidiyor zeynep öğretmen.

adam fakirmiş bir zamanlar beyler :(

babam geliyor yan odadan zeynep öğretmen gittikten sonra namazını kılıp. annem yemenisiyle siliyor gözlerini, bi yandanda beni bağrına bastırıyor.

o akşam konuşmuyoruz hiç sofrada falan. garip bi sessizlik var evde. kendimi suçluyorum, o lastiği kopan klasörüme kızıyorum...

nerden çıktı şimdi bu olaylar, annem babam üzülüyor diye yiyip bitiriyorum kendimi.

duygulandım panpa devam

duygularımı harap ettin bin.ama kısa kes sonunu merak ediyorum panpa.

yemekten sonra annem tamir ediyor klasörümü. beyaz bi don lastiği geçiriveriyor sonra düğümlüyor uçlarını.

yatıyorum sünger yatağıma. allahım diyorum nolur annem babam üzülmesin, yazık onlara.

böyle düşüncelerle uyuyorum. sabah oluyor, babam yine hazırlamış kahvaltımı, güle oynaya bişiler yiyip çıkıyorum okula.

2. derste kapı çalıyor. nöbetçi öğrenci beni müdürün çağırdığını söylüyor.

inanırmısınız dizlerimin bağları çözülüyor zor gidiyorum. hep kafamda ne yaptım acaba diye düşünerek çalıyorum müdürün kapısını.

zeynep öğretmende oda da. onu görünce rahatlıyorum biraz. titreyen dizlerimle giriyorum odaya.

çok belli etmiş olacağım ki gülüyor zeynep öğretmen, korkma gel gel diyor.

müdür babacan bi tavırla gel oğlum gel otur şöyle diyor.

oturuyorum sessizce. boş gözlerle bakıyorum.

oğlum diyor müdür, biraz geç kalmış olsakta biz seni dersaneye göndermek istiyoruz. dün zeynep öğretmenin konuşmuş zaten anne babanla, bu hafta sonu hemen başlıyorsun x dersanesine. orada ki öğretmenlerinde çok iyi, arkadaşımız bizim hep. merak etme sıkıntı falan çekmezsin.
babanla bi görüşmek isterim ama gelebilir mi okula?

çağırırım öğretmenim, söylerim akşam. zaten bu soğuk havalarda pek iş olmuyormuş, gelebilir galiba.

tamam oğlum. hadi git dersine, iyi çalış. arkandayız hepimiz.

tamam öğretmenim deyip çıkıyorum.

babam kızacak kesin diyorum. nerden çıkardın bunları başımıza, millete yük olduk diyecek azarlayacak beni diye düşünüp tırsıyorum gün boyu okulda.

reserved

eve gidiyorum. evde yok kimse. paspasın altına koyardı annem anahtarı ben geleceğime yakın bi yere giderse falan. bakıyorum orada anahtar.

açıp giriyorum... akşam oluyor iyice, gelen giden yok. tek başıma evde oturuyorum. saate bakıyorum, babam çoktan gelmiş olmalıydı ama o da yok.

karnım iyice acıkıyor tabi. düzenli harçlık almazdım hiç. babam olduğu zaman zaten çıkartıp verirdi. okulda da hiç bişey yememiştim.

soba söndü sönecek bi kaç odun atıyorum. sonra bi kaç dilim ekmek koyup üzerine ısıtıp sürüyorum sana yağını ekmeğin üzerine.

ohh missss. hala canım çeker aklıma geldikçe..

reversed

ulan be hayatımda ilk defa bir yazıyı okurken bu kadar hüzünlendim ve ağladım helal olsun vallaha beni ağlatmayı başaran tek kişisin şu yaşımda :(

rizorvıd

yemeğimide yedikten sonra beklerken bizimkileri uyuyakalmışım. babam uyandırıyor, uyudun mu oğlum diyor. bak soba da sönmüş. odun atmıştım ama baba diyorum. demek ki uzun uyumuşsun.

nerdeydiniz diyorum, annem nerede?

meğersem annem rahatsızlanmış o gün, üzüntüye dayanamamış garibim. tıp fakültesine zütürmüş babam.

bu ilik kanseri öyle illet bi hastalık kı beyler, girip bile olursan hastanede yatmadan iyileşemezsin kesinlikle.

baba diyorum gidelim annemin yanına. şimdi geç oldu yarın okula gelip alırım ben seni gideriz diyor.

tamam baba diyorum, o zaman müdürlede görüşebilirmisin geldiğinde?

noldu ki?

seni görmek istedi de diyorum.

tamam diyor babam, erken gelirim o zaman.

amıma koydun müzikle beraber.

hadi hızlıı yaz ağlamak üzereym

cidden ağladım kardeşim

reserved

of be panpa keske anlatmayaydin, amimiza koydun tam anlamiyla

hele o muzikle beraber, hayatin bos oldugu anlamini cikardin

devam etme lan