küçükken yaşdığımı dramatik olay

bu çocuğu askeri okula yazdırın diyor öğretmen. hem okul derdiyle uğraşmazsınız hemde devlette erkenden mesleğini eline almış olur diyor.

benim gariban annem kapalı beyler. o zamanlar vardı öyle şimdi var mı bilmiyorum.

yok diyor annem, kabul etmezler. benim başım kapalı, almazlar oğlumu oraya.

canım ne var herkesin başı kapalı, bu türban değil ki diyor öğretmen.

olsun diyor annem, almazlar.

devam et bin

o öğretmeni gibtiysen anlat

açsın o zaman başını amk çok mu zor sanki bana fakir anan

devam et bin reserved duygulandım

duygulandm be birader

o sırada kapı çalıyor. koşup açıyorum hemen. babam.

soğuktan kıpkırmızı olmuş yüzü, elleri dudakları çatlamış. gözünün içi gülüyor ama. elinde bi kaç bişi var, belli çalışmış bugün. alıyorum hemen elinde kileri mutfağa zütürüp bırakıyorum.

nasılsın oğlum diyor.

iyiyim baba, zeynep öğretmen bizde diyorum.

hayırdır sıpa, naptın diyor.

valla bişey yapmadım baba, askeri okula falan yazdırın diyor, ben gitmek istemiyorum ama baba diyorum.

du bakalım bende bi konuşayım diyor babam, geçiyor odaya.

devam et panpa

babam içeri geçiyor.tam içeri geççekken sen gelme ulan ayı diyor bana. ayı babeydir itoğluit diyip kaçıyorum hemen.

bekliyom oç

dur be kardeş aglattın :(

beyler babamın öğretmene, doktora, polise, askere çok saygısı vardır. koskaca dağ gidi adam, babam, eğildi kendi yarı yaşında ki kadının elini saygıyla öpmek için.

şaşırdı tabi öğretmen, aman estağfurullah falan deyip çekti elini. öğretmen bi anneme bi babama bi bana bakıyor.. yine boncuk boncuk gözler..

babam saygısından ayakta, oturmuyor. öğretmende kalkıyor ayağa, annem kalkıyor sonra ben.

mal gibi hepimiz ayakta kalıyoruz çok kısa bi süre ahaha

sonra babam buyrun oturun lütfen diyor.

öğretmende lütfen önce siz oturun diyor.

böyle bi seromoniden sonra herkes yerli yerince oturuyor nihayet.

@55 iyiymiş lan * devam

itoğluit dediğim için kovalıyor babam beni sokaklar boyunca.son sürat kaçıyorum.bu adam niye bu kadar sinirli acaba?

dakikalarca kaçtıktan sonra nefesim kesiliyor. babam hala peşimde. yere yıkılıyorum istemsiz. kalkmaya çalışırken geriden gelen babam beni geçip birinci oluyor.

o kadar fakiriz ki adam sürekli formunu koruyor açlıktan. dereceler açıklanıyor sonra 1. geleneksel sokak yarışlarını babam kazanıyor.ben ikinciyim.o an mutlulukla altın madalya beklerken zeytin dalı geliyor.o kadar fakiriz ki yadırgamıyoruz bile.

açlıktan zeytin yapraklarını yiyip dalları birbirimize uzatıyoruz. böylece barışıyoruz babamla

devam amk

yürü be aslanım devam et biz yanındayız amk

anlat panpa

hafta sonu hikayesi

@57 gibtirgit oç

klagib hal hatır sorulmasından sonra öğretmen babama da söyledi anneme söylediklerini.

"bu çocuğu değerlendirin, imkansızlıkların içinde kaybolup gitmesin, sizin ve bu çocuğun geleceği kendisine bağlı"

babam önce derin bir iç çekti;

"ah hoca hanım bilmezmiyiz okumanın kıymetini. bak biz okumadıkta noldu, 40 sene çalıştık emekli olduk, hala daha çıkıp ekmek peşine düşüyoruz. kimseye muhtaç olmasak yeter, fazlasında hiçbirimizin gözü yok"

doğru diyordu babam. annemin bir gün olsun halimizden şikayetçi olup babama söylendiğini duymamıştım.

annem kanser hastalığına yakalanmadan önce apartmanlarda merdiven temizliğine gider, elinden geldiğinde yardımcı olmaya çalışırdı babama. hafta sonları bende giderdim annemle.. arap sabunu kokusu gelir burnuma o günleri hatırladığımda hep..

kimseye muhtaç olmamıştık. hep kendi başımıza ve halimize şükrederek bunca zaman yaşamıştık.

çok şükür derdi babam hep, "çok şükür bugün de doyduk, bugün de yatacak yerimiz var"