küçükken yaşadığım ibretlik

olayı anlatıyorum artık beyler rezerve alın geliyorum 5 dk ya

evet beyler geldim anlatmaya başlıyorum,

yıl 1997 çok net hatırlıyorum okula yeni başlamıştım artık gün boyu sokakta oynamıyordum sabahları okula gidiyordum gelince mahallede arkadaşlarla takılıyorduk günümüz böyle geçip giderdi. Yine bir gün okul bahçesinde oynuyoruz ahmet(isim vermiyorum çocuk sözlükteyse ifşa olmayalım ahmet olsun) geldi heyecanlı bir şekilde

-Oğlum almanyadan teyzemler geldi geçen hafta ne getirdiler biliyon mu ?(Çocuğun gözleri parlıyo ak konuşurken)
+Ne getirdiler Ahmet ?
-Oğlum playstation getirdi teyzem len (burada boşalmış gibi konuşuyordu)
+Pleysteyşın ne lan ? ne işe yarıyo (dıbınakoyum biz cahiliz ozamanlar)
-Lan çok güzel atarinin üst modeli daha kaliteli oyunlar var
+hadiya vay anasını be oynayabilirmiyim
-okul çıkışı oynarız olum evde
+tamam ozaman

o gün bitmişti artık okuldan çıkmıştık bizim mahallenin çocuklarıyla eve doğru gidiyoruz ahmet beni uyarmıştı olum herkese söyleme diye doğukan diye bi çocuğa daha söyledik herşey tamamdı eve vardık üstümüz değiştirdik ayakları yıkadık yemekleri yedik doğukan ben doğru ahmetlerin evine gidiyoruz eve geldik ahmet açtı kapıyı biz direk girdik bunun odaya hani lan nerede diye bu dedi olum abim kızdı bozarız diye sakladı ama nereye koyduğunu gördüm birazdan çıkacak bekleyin oyuncak oynayalım dedi bizde tamam dedik arabalarla falan oynuyoruz

ve o an gelimşti artık şu pleysteysın denen aleti görecektik (öyle umuyordum)

-hadi artık oynayım
+tamam oynamak isteyenler beni takip etsin ozaman(zavallı bilmiyor ki neler olacak)

ördek yavrusu gibi takip ediyoruz bunu baya zengindi bu binler evleri falan çok güzeldi 2 veya 3 katlıydı onu hatırlayamadım herneyse ak işte takipteyiz üst kata çıkıyoruz merdivenleri çıkıyoruz bu en önde plesteysına sahip olmanın verdiği bir havayla yürüyor sonra hala net hatırladığım kahverengi bir kapıyı lap diye açtı bize bakar şekilde odanın içine hop diye girivermiştik bianda işte tam o saniyelerde hayatıma yeni bir yön veren manzarayla karşılaşmıştım ahmetin annesinin bacak arasında neden yara vardı ahmetin babası annesinin o yarasına neden pipisini sokuyordu ahmetin babasının taşakları neden paraşüt gibi büyüktü tam 15 sn boyunca kitlenmiştik bir tür travma geçiriyorduk ki kadın koşturarak bağırarak bizi itip kapıyı kapadı ahmetin babasının bize bakışını unutamam odadan çıktık 2-3 dk boyunca konuşamadık kendi kendime soruyordum neden böyle yapıyolar nereden öğrendiler derken durumunn az biraz farkına vardık ahmet bitmiş bir haldeydi gitmemiz gerektiğini anladık yine girdiğimiz kapıdan ahmetin acı bakışlarıyla çıktık hepimizin hayatı değişmişti o gün evde hiç konuşmadım bütün gece neden böyle bişey yaptıklarını düşündüm

sonra ahmete ne mi oldu ahmeti tam 2 hafta vardır mahallede hiç göremedik olay sonrası birkaç gün okuldada göremedik sonra ki hafta okulda konuşmaya yeltendik ama çocuk bitikti sonra az biraz unutuldu ahmetin sokağa tekrar inmesiyle biizimde yeni birşeyler öğrenmemizle ahmetin annesiyle baya fanteziler yapardık çocuğun yanında bir kaç yıl sonra oradan taşındık şuanda görmek isterdim ahmeti taşağın dibine vururdum ama harbiden çok acı bir çocukluk yaşadı çocuk