Sene bende bilmiyorum ama 3 5 yaşında veletim o zaman, sokakta mahallenin bebeleri ile oynuyoruz, o zaman bu nah işareti baya moda, tabii kimse orta parmak falan bilmiyor, tamamen kendine yetebilen bir Türkiye anlayacağınız her şey milli. Ulan herkes nah işareti yapıyor ama o kadar hızlı yapıyorlar ki benim kafa almadı hangi parmak nereden geçiyor nasıl oluyor, tabii anldıbınıda bilmiyorum o zaman(hala tam bilmem) gel zaman git zaman kendimi zorladım ve nah işaretini yaptım, tabii bozulursa bir daha yapamam diye korktuğum için bütün gün elim öyle kaldı, her gelene geçene nah işareti yapıyor falan filan. Akşama doğru annanem eve çağırdı tabii benim el hala aynı vaziyette duruyor bozmadım işareti. Çıktım eve elimi de diğer elimle sakladım, sonuçta kötü bir anlamı var, annaneme göstermeyeyim diye. Annanem elinde ne var dedi, dedim bir şey yok; (ama öyle bir saklıyorum ki sanki elmas var elimde). Yok aç hemen elini göster ne var, diyorum ki yok bir şey elimde. Sonra tabii gizli silah olan kösele tabanlı terlik meydana çıktı ve eğer göstermezsen yersin terliği dedi. Tabii el mahkum ben gösterdim. Uzun lafın kısası o gün en az 3 yıl neden dayak yediğimi anlayamadım. Çok fena dövdü, halbuki ben elimde ne olduğunu göstermiştim.