küçükken yaptığınız en büyük denyoluk

evet evet yaptım ben de bi denyoluk

çam kozalağını bilir misiniz beyler hani içinden fıstık çıkıyo (künar da diyolar pilava helvaya falan koyuyolar).6-7 yaşlarımdaydım. bahçeli 2 katlı bi apartmanda oturuyoduk o zaman. üstteki kiracının benden 4-5 yaş büyük bi oğlu vardı beyni tam yok gibi bişeydi biraz. adı da mestan dı lavuğun. neyse biz bunla bide bi kaç bin arkadaşla birlikte bahar aylarında bu kozalakları sopayla ağaçtan düşürüp toplardık. bahçenin önünden de dar bi yol geçerdi. bilen bilir o koduğumun kozlaklarını baltayla bile kıramazsın. bizde kırmak için yoldan geçen arabaların kamyonların altına atardık. araba üstünden geçince anca kırılırdı kozalaklar. bi gün yine atıcaz böyle oturduk duvarın dibine araba bekliyoz. yarım saat geçti bi tane bişey geçmedi bekle bekle sinir olduk güneşin altında. sonra bi baktım uzaktan bi tane motogiblet geliyo. bu mestana dedim ben abi motor geliyo atalım mı diye. o da diyo gerizekalı yok ya motor hafif gelir kırılmaz atmayalım diyo. bende diyom yok ya atalım hadi at sen bak bi deneyelim diyom nası ısrar ediyom çocuğa yalvarıyom resmen. severdi de kıyamazdı bana. neyse tamam dedi bu. motor da kaptırmış geliyo cayır cayır. 5-10 metre bişey kaldı önümüze gelmesine bu bi fırlattı kozalağı. koduğumun kozalağa ön tekere denk gelmesin mi. ön teker üstünden geçer geçmez bu bi devrildi yana. motor gitti ta ebesinin dıbına adam da 2-3 metre sürüklendi sol bacağının üstünde. bizim dilimiz zütümüze kaçmış sanki çıt çıkaramıyoz bakıyoz adama nolcak diye. korkudan elim ayağam titriyo benim ama ölcem orda. bi baktım mestan ufak ufak adama doğru yürüyo adamda yerde yatıyo öyle hafif kıpırdanıyo arada falan. meğer mestanın yaklaşmasını bekliyomuş bin. bu bi anda ayağa bi fırladı kolundan yakaladı mestanı 'dıbına kodumun çocuğu sen misin beni düşüren' diye bi yandan küfrediyo bi yandan tekme tokat ağız burun girişiyo çocuğa. benim dizlerim titriyo o sırada gözlerim dolmaya başlıyo. neyse allahtan kısa sürdü dayak faslı mestan kurtuldu bunun elinden eve kaçtı. adamın bacak yaralanmış zaten zor yürüyo. arkasından bi ton küfür etti. sonra bize döndü 'ne bakıyonuz lan sizde gibtirin gidin evinize dıbına koduklarım' gibisinden bişeyler dedi heyecandan pek hatırlamıyom oraları. kozalaklarımızı alıp mestanın arkasından salladı. bizde topukladık tabi hemen kaçtık ordan. sonra bi de evde annesinden dayak yedi mestan alttan seslerini duydum hep. 2 hafta köye yolladılar bunu. ben o 2 hafta boyunca hep sokakta bi köşede oturdum vicdan azabı çektim kendi kendime. hep düşündüm gelince bana kızar mı acaba yada hiç gelmez mi bi daha diye. 2 hafta sonra çıkmış gelmiş bu. koştum gittim hemen yanına sarıldım buna. o da hiç kızmadı bana bişey demedi. arka bahçeye eski kasalardan ev yapmıştık gittik evi falan toparladık biraz. akşamüstü dedi hadi kozalak toplayalım yine ama kamyonlara atalım bu sefer (:

özetle: pişman mıyım. evet çok pişmanım
mestan abi kusura bakma lan bilemedim (: